De trein terug stond in de app als druk, maar niet zo druk als het echt was. Gelukkig stapten er wel wat mensen uit, maar een paar lege plekken en mijn rijtuig was afgeladen vol. Beneden aan de trap stond mensen die geen plek hadden. Met grote koffers.
Lekker gewerkt, ondanks maar één gehoorapparaat. Ik wilde echt even meters maken. Helaas kwam er iemand die bij ons een snuffelstage loopt vragen wanneer ze aan mijn werkplek mocht snuffelen en of dat nu kon.
Nee, gaf ik aan. Vandaag komt echt niet uit en voorlopig ook even niet; ik hoor alles slechter en dat werkt niet fijn. Voor beide partijen. Toch wel even tijd genomen om een sociaal praatje te maken. Want daar zijn we als bedrijf slecht in. We werken door en door en door en door. Omdat het werk zoveel is.
Vond het wel prettig om overeenkomsten te zien. In hoe het is om van een laag inkomen te moeten rondkomen, soms nog onder het sociale minimum. Maar ook hoe mensen die het gewoon beter hebben financieel, niet snappen dat als je zelf je reiskosten moet betalen (oh ja...dat had ik ook bij het c allcenter waar ik gewerkt heb) je dat eigenlijk niet kan missen. Want een week boodschappen. Wij dachten allebei in boodschappen.
De collega's die iedere dag broodjes gaan halen, die zeggen dan dat het 'maar' broodjes zijn en beleg en nog wat extra's. Voor een persoon met een laag inkomen is elke dag broodjes kopen het hele huishoudgeld van de week.
Voelde me dankbaar dat ik nu ook zomaar ergens een lunch kan kopen (als ik erg laat ben bij de AH to Go en alleen als ik geen lunch mee heb genomen omdat ik erop rekende thuis te kunnen lunchen). Maar het kan en is soms ook een traktatie. Of dat kopje koffie ergens. Maar nooit achteloos meer. Zo van doen we even, want dat verdien ik.
Dus ondanks het opgesloten gevoel in de drukke trein, overheerste dat gevoel. Dankbaar dat het nu stabieler en beter is op financieel gebied.
Zo zaterdagochtend koffie gemaakt, de weekendkrant ligt er, ik zie de zon ook. Allemaal fijne dingen. En ook fijn dat Pourquoi Pas weer is opgedoken op haar blog.
Plus: ik hoef niet persé in een volle trein te zijn.
7 opmerkingen:
Ik ben altijd benieuwd naar geld. Ik vind het ook fijn dat ik een buffer heb. Ik ben dus een beetje benieuwd of het jou nu, nadat je alweer enige jaren aan het werk bent, ook gelukt is om een beetje buffer op te bouwen. Zodat een mogelijke financiële tegenvaller wat minder een ramp is. Ik hoop het.
Fijne dag vandaag! Hier schijn af en toe de zon, wat zo'n herfstdag toch een heel stuk aangenamer maakt. Ik hoop dat je hoortoestel snel gerepareerd is.
De rode draad in uw blogs is dat verongelijkte gevoel.
Alles wat u meemaakt is hiermee doordrenkt.
Adriana
U gaat door voor de koelkast. Met diepvrieslaatje!
Lastig hè, kritiek.
Adriana.
Lastig he, Adriana, compassie en fatsoen?
PS iemand die de toppen en dalen en worstelingen van het leven laat zien, daar leef ik erg mee mee.
Iemand die zijn gal komt spuwen op andermans blog (why???) vind ik echter diep- en dieptriest. Als jij nul normen& waarden en fatsoen hebt, Adriana, prima, maar val anderen daar niet mee lastig. Begin je eigen blog ajb. Dat ga ik dan fijn niet lezen. :)
Helemaal eens met bovenstaande reactie van 23.45 uur. Ik herken veel in deze blog en heb bewondering voor de humorvolle en relativerende manier waarop het leven beschreven wordt. Daarom vind ik de kritiek van Adriana volkomen onterecht. Als de manier van schrijven je niet aanstaat, dan kom je hier toch niet?
Ik lees dit blog met plezier en ik hoop nog dikwijls van een blogje te kunnen genieten.
Een reactie posten