Sis

Zie wel overeenkomsten in wat Sis van Rossem over haar leven vertelt en het mijne. Of zoals Groucho Marx het al zo pakkend zei: Ik wil geen lid van een club zijn die mij als lid wil hebben.

Lees hier het interview met haar: Sis hoe ze is

NU even niet!!

Niet voor 1 mei allemaal € 30.000,-- Leuker konden ze het niet maken.

Beentjes

Leuk de dag beginnen met even een uurtje oppassen op jongste kleindochter. Mijn dochter had een afspraak met de tandarts die in mijn woonplaats zit en niet handig om dan een kind mee te nemen daarhenen. Dus breng maar even hier. Oudste kleindochter zat op school. Die heeft volgende week vrij.

Oh wat zalig was het om even te pruttelen tegen mijn kleindochter, te zien hoe ze alweer gegroeid is, hoe ze begon te tijgeren en blij was met de duplo-auto's (goed zo dame!). 

Verder had dochter een drukke dag voor de boeg, na eerst lang in de file te hebben gestaan. Maar ze doet het allemaal gewoon. En wat ik enorm bewonder in haar is dat ze daarnaast ook nog aan mensen in haar omgeving denkt die slechter af zijn. 

Toch maar wel vandaag mijn bed even verschoond, want nu kan het nog lekker in de zon en de wind droog wapperen. Morgen is de weersverwachting wat minder zonnig en zeker minder droog. Dus altijd van de gelegenheid gebruik maken en het vooruitzicht van een lekker naar buiten geurend dekbedovertrek..zalig he!. Simpele dingen en toch word ik daar blij van.

En fijn ook dat ik bijna aan mijn water voelde dat ik dit allemaal in de ochtend moest doen. In de middag werd het bewolkt en was het een stuk minder aangenaam buiten. Dus toen maar mijn slaapkamer gestofzuigd, schoongemaakt en bed opgemaakt. En wat slopen gestreken.

Keek op tv naar de film De Beentjes van Sint-Hildegard. Erg fijn. Ook het Twents klinkt prettig. En de ogen van Finkers natuurlijk. Ook mooi te zien hoe je soms verstikkend bezig kan zijn vanuit de beste bedoelingen. Maar iemand alles uit handen nemen geeft eigenlijk aan dat je geen vertrouwen in die ander hebt. Iets waar moeders/vrouwen vaak mee kampen. Laat maar kind, ik doe het wel voor je, ik regel het wel, ik kan dat tenslotte toch het beste, wat zeg ik; ik heb het allemaal al geregeld voor je. 

Nog te bekijken via NPO Start. Aanrader.

Mooi beeld ook van potjes met schroefdeksel aan het plafond getimmerd  (of met schroeven) bij de schoonvader van Finkers. Had mijn vader ook in zijn voliere. Potjes vol met spijkers, schroeven, moertjes.

Iemand deze film gezien? 

Mijn Koningsdag 2021

In de ochtend met een Hema Oranje Tompouce en een glaasje Oranje Bitter bij de koffie naar het ontzettende saaie bezoek van de Koninklijke luitjes aan Eindhoven gekeken. Die meiden bewonder ik dat ze niet constant met hun ogen rolden of toch hun mobieltje uit de tas van Mama haalden. De tas van Mama die zij moesten gebruiken. Zo leuk...zelfs zij doen het met tweedehandsjes. 

Afbeelding van Couleur via Pixabay 

Het klusje wat ik eigenlijk afgelopen weekend wilde doen, maar geen 'kracht' voor had (nou ja...geen zin in) deed ik spontaan vandaag. En nog een meubelstuk extra in de lazuur. Hoppaaaa.

Op tempo Elfendertig, maar gelukkig is er niemand die meekijkt of zijn of haar oordeel geeft over mijn kluskunde. 

Daar had ik zin om even een rondje te gaan fietsen, even weg en in beweging zijn. Niet de meute opzoekend, dus zeker niet naar de plekken waar iedereen dan heen gaat, maar gewoon naar de uithoeken van mijn woonplaats en dan waar ik altijd rechtdoor ga, nu eens rechts- of linksaf. 

Was net op tijd thuis om in de achtertuin nog het laatste restje zon mee te pakken. Weekendkrant erbij en alweer dankbaar - na een artikel in de Volkskrant over een kankerpatiënt die wel wil maar niet mag -  dat ik niet heb hoeven leuren om gevaccineerd te worden, terwijl ernstig zieken kennelijk 'nog niet aan de beurt' zijn. Goed te lezen dat sommige artsen gelukkig nog steeds buiten de lijntjes durven te kleuren. Vooral als je weet dat er aan de ene kant mensen snakken naar een vaccin en aan de andere kant mensen die daar bang voor zijn en het liever niet doen. 

Zou er een soort matching moeten zijn dat die eerste categorie dan het vaccin van die tweede kan gebruiken.  In plaats van het te moeten weggooien omdat er niemand langskwam om geprikt te worden, want bang geworden door trombose verhalen.

Het voelt dus echt als weekend, zo'n doordeweekse vrije dag. Heerlijk. 

Nog een vestje voor mijn oudste kleindochter in elkaar gezet. Alle draadjes nog netjes afhechten en dan de knoopjes erop zetten. Voor jongste breide ik een truitje, maar ik denk dat ik de mouwen even opnieuw doe want nu te smal ben ik bang. Ben het even kwijt hoe snel babies groeien. Of ik maak het te groot of juist net iets te klein hahah! Nou ja, houdt me van de straat.

Kadootje voor Suikerfeest straks. 

Mooie blouze en die kleuren!!

Pas eind van de middag werd het zonnig hier de zondag. Dus toen werd in de tuin werken ook wat aangenamer. Kreeg opeens er echt genoegen in. Vlinderstruik op een - hoop ik - betere plek gezet en nu liggen her en der in de tuin knoflooktenen of/en koffieprut.  Koffieprut schijnt ook tegen slakken te helpen (niet aangenaam om over te kruipen) dus twee vliegen in één klap zeg maar.  De slakken die ik vond heb ik verhuisd naar het openbare groen aan de overkant van mijn huis.

Fijn toch dat het allemaal kan. Dat als ik er zin in heb, ik de luxe heb om in mijn tuin te kunnen zijn, erin te werken en erin te zetten wat ik mooie planten en struiken vind. Zelfs om me te ergeren aan kakkende katten. 

Hoe anders lijkt me het als je zelfs geen balkon hebt, maar naar een park moet gaan om 'buiten' te ervaren. Maar ja, ben je niet anders gewend, dan is dat ook geen straf. Maar het wordt vaak gebruikt als schrikbeeld voor vrouwen die in scheiding dreigen te geraken. 'Driehoog-achter', daar eindig je dan. Kommer en kwel.  Vooral door mensen met ruime huizen en ruimte zat, die zich daar geheel niets bij kunnen en vooral willen voorstellen. Dat er bosjes mensen zijn die wat minder groot wonen. Of het is er niet, of de salarisstrook geeft aan dat er meer niet in zit. Maar ook daarvan kan je wat maken. 

Had een uitje aan het eind van mijn werkdag trouwens. Zo ingepland. Want winkelen op afspraak (met boodschappenbriefje) dat is wel heerlijk rustig qua mensen om je heen. En na de 27e afgelopen, behalve, zo las ik bij De Bijenkorf. Dus bij de H ema geweest. Het laatste tijdsslot.  Moest ook nog wat bestelde foto's ophalen. Ja, afgedrukte, kan ik die in een lijstje doen. Lekker ouderwets he. En van te voren door hun assortiment geneusd wat ik nodig had en wat ik niet nodig had, maar wel fraai vond.

En kleine make-over in mijn huiskamer door een nieuwe kleur toe te voegen. Kerrie-geel. Wel een kleur die ook in mijn vloerkleed voorkomt. En zonnig. Daar had ik nou echt zin in.  Echt ontspannen zo'n uitje van niks en meteen een weekend gevoel. Terwijl het natuurlijk geen weekend is, maar Koningsdag. 

Zo fijn om jezelf een beetje voor de gek te houden. Als je maar vaak genoeg zegt dat het lekker weekend is, dat IS dat zo.

Die mooie blouse (blouze zegt Frank) vanaf 2.14 te zien.

Tweede of Eerste Kamer

Ook de heer H. Krol is een B&B begonnen. Mediageil als hij is, heeft hij geregeld dat daar dan ook een tv-format omheen gebreid gaat worden. 

Zo'n beetje als dat Max tv-programma Bed&Breakfast. Of gewoon een 'thema'-aflevering. BN-er heeft B&B.

Nu hoorde ik in de podcast van Aaf en Marc-Marie - over Bed&Breakfast - dat het kennelijk moet om je kamers een thema mee te geven. Je kan de aflevering hier bekijken, maar op podcast luisteren kan natuurlijk ook:  Ze vinden iets

Goed geluisterd die meneer Krol, want hij heeft zijn kamers, oh hoe origineel,  o.a. Tweede en Eerste Kamer genoemd.

Zou er ook een Torenkamertje zijn?

Een achterafkamertje?

Een kamertje waar je je geheugen kan laten leeglopen?

Een Sensibiliseerruimte?

Dat je thuiskomt van een weekendje B&B bij Henk en je buren vragen hoe het was en je dan zegt: daar heb ik geen actieve herinneringen aan.

Moet je dat tv-programma bekijken om je avonturen terug te zien. En hoe Henk een eitje voor je bakt.

Einde

Kreeg van mijn zoon te horen dat de zus van een vriend van hem uit het leven is gestapt. Ze kampte er al langer mee met dat ze het leven zwaar en moeilijk vindt. Maar zo'n bericht hakt er dan toch even in. Ook omdat ik de ouders ken en de vriend. Zoon en hij kennen elkaar al vanaf de basisschool. 

Zag ook die week het nieuwe NPO programma van Patrick Lodiers. Over relatief jonge mensen die de zin van het leven niet kunnen zien/ontdekken/pakken en er eigenlijk liever niet zouden zijn. Leven voor de dood heet het programma. Lijkt me voor hem een totaal andere insteek dan het programma wat hij tijden lang maakte - Over mijn Lijk -  over jonge mensen die weten dat ze binnenkort dood gaan door een ziekte en dat juist niet wilden en moesten leren accepteren dat het zo was.

En dan ook nog deze week het bericht van een vriend die me liet weten dat een familielid een poging tot zelfdoding deed bij hem thuis. 

Dit alles deed me terugdenken aan die collega die uit het leven stapte. Waar ik nog bij alle alarmdiensten mee heb geleurd en dan te horen kreeg dat de client zelf hulp moet vragen, niet ik namens hem. Dan heb je aan mij een goede hoor, want ik laat iemand niet zonder de juiste zorg achter. En toch stond ik een aantal maanden later bij zijn kist. 

Dacht terug aan een vriendin uit mijn jeugd waar ik weekenden lang mee gepraat heb jarenlang, maar haar permanente zwaarmoedigheid kon ik niet oplossen. Natuurlijk niet snapte ik achteraf pas. 

Aan gesprekken die ik voerde met mensen die mij op mijn vrijwilligerswerk midden in de nacht belden (werkte toen bij een 24-uurs telefonische hulplijn) eenzaam, met de pillen al in de hand. 

Toen ik een kaarsje brandde voor die families en even stil stond bij hun verlies ging mijn hart naar hen uit. Naar de nabestaanden, maar ook naar diegenen die er eigenlijk niet meer wilden zijn. 

Ben dankbaar dat ik in de ochtend wakker word en - soms wel eens uit mijn tenen - de zin heb kunnen vinden of halen om er die dag te zijn. En dankbaar dat ik er mag zijn. En uit ervaring weet dat dit niet allemaal vanzelfsprekend is, zelfs niet als het voor de buitenwereld lijkt dat je alles mee hebt. 

Dus fijn dat ik vandaag de dag mag en kan beginnen zoals ik dat prettig vind. Heerlijk gedouched met een lekkere geur die ik van mijn zoon en zijn vriendin voor Kerst kreeg. Haren gewassen. Ik kan gaan en staan waar ik wil, als ik zou willen en geniet van de Kersenbloesem in mijn boom in de voortuin, die eindelijk open is. En blij dat ik gisteren, met een mager zonnetje zo fijn in de tuin heb gewerkt. 

Kijken wat ik wel kan en als ik wat wil ook weer nadenken hoe ik dat toch voor elkaar kan krijgen.

                                                                            Afbeelding van Robert Armstrong via Pixabay