maandag 23 juni 2014

Er wordt voor u gezorgd

Soms lijkt me dat heerlijk. Een echtgenoot/partner te hebben die voldoende inkomen binnenbrengt en tegen me zegt: Ga jij maar eens lekker uitzoeken waar je passie ligt. En ik hoef hooguit een baantje van 16 uur te nemen, meer voor de lol dan voor de noodzakelijkheid. Ik noem het dan ook baantje en geen baan. Er is genoeg om alle vaste lasten te voldoen en ook nog diverse malen vakantie te vieren in verre buitenlandse oorden. Of dichtbije vakantiehuisjes.

Of zorg jij maar voor het huishouden; manlief zorgt voor de bron van inkomsten. En dat jouw enige verantwoording is dat het huishouden draait, er s'avonds schone sokken in de kast voor hem liggen en nog wat te eten op zijn bordje. En oh ja, de kinderen als je die hebt. Of de hond.

En je hoeft je geen zorgen te maken over je pensioengat - of ravijn, want ook daarin voorziet manlief. Er even - in een ideale wereld -  ervan uitgaande dat hij netjes vanaf zijn 25e aan pensioenopbouwen doet/deed of zoals Pim Jacobs dat zo mooi zei dat eea beter was voor later en daarmee ook nog na zijn pensioen je heerlijke leven gewoon doorkabbelt. Niet wetend dat het leven hem geen later gunde. Maar wel fijn voor zijn vrouw een goed pensioen.



Geen brullende bazen, geen torenhoge targets, geen pokkesaaie personeelsuitjes, maar kalm en rustig en een beetje jarenvijftig verdeling van wie doet wat, zo'n soort leven, geen zorgen over brood op de plank; dat doet iemand anders.

En oh ja, in die fantasie, heeft die man natuurlijk ook gouden klushandjes. Alles wat jouw ogen zien, kan hij maken, doen, veranderen, verven, afstrippen, aanklinken...verzint u het maar.

Word ik wakker uit mijn fantasie dan zit ik in mijn eigen huiskamer, te typen op mijn eigen laptop, heb net de was van buiten van de droogmolen gehaald en opgevouwen en in de kast gedaan. Zo direct nog een tweede lading ophangen, dan zijn die sportkleren van dochterlief morgen ook weer droog. Even snel voor haar eten gemaakt; kan ze lekker meenemen naar werk.

Ik zie trots mijn diverse Black&Decker apparaten staan, die ik niet voor de sier heb, maar omdat ik ze gebruik; gaten boren, schroeven, schuren. En in de schuur nog meer van dit soort dingen; heggeschaar, kantenknipper. Allemaal door mij aangeschaft en door mij gebruikt. Zonder één Handige Harry in de buurt.

Ook in de tuin doe ik alles zelf, geen echtgenoot die de zware klussen voor me doet. Wil ik een nieuw terras, dan doe ik dat zelf. Of niet en dan komt er dus geen terras.

Ik realiseer me dat ik al die dingen die ik nu op zijn elfendertigst kan doen - huis schoonmaken, was ophangen, boodschappen doen, ik voorheen dus altijd rondom mijn werk deed. En ik vaak van voren niet wist dat ik van achteren nog leefde. Maar ja....niet werken was/is geen optie want geen droomman aan boord. Of droomvrouw for that matter.

Of droombankrekening. Of gewoon genoeg hebben aan wat er binnenkomt, doordat je huis is afbetaald, de huur laag is of weet ik veel wat voor financiele mazzel je zoal kan hebben.

En natuurlijk, natuurlijk en nogmaals natuurlijk, weet ik maar al te goed dat:

a. ieder huisje heeft zijn kruisje
b. Het gras altijd groener bij de buren lijkt (nou....dat lijkt me sterk, want die hebben allemaal tegels in hun tuin)
c. What you see is not what you get
d. Die man ook wel eens ontslagen kan worden
e. Die man misschien na 25 jaar jou wel inruilt voor een jonger exemplaar
f. etc
etc
etc
etc

Het is gewoon prettig om even te denken aan een leven wat nooit het jouwe zal zijn.

En dat ik in feite mijn eigen droomman moet zijn dus maar. Waar had ik die batterijen nou toch?





12 opmerkingen:

pecunia2 zei

Heerlijk stukje! Ik voel me af en toe ook de man in huis ondanks het feit dat ik een lief exemplaar heb rondlopen. Maar alles heeft zo zijn reden inderdaad en elk huisje heeft zijn kruisje zoals je al zegt.

mariimma zei

Hahahahaha heeel herkenbaar!

Lot zei

Leuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

pourquoi pas ??? zei

Wat ben je toch grappig. Als ik lees over inderdaad het MOETEN werken dat lijkt me dan echt geen pretje in deze tijd op deze leeftijd. liefs

Saskia zei

Een Engelse vriendin van mij zei eens; I need a wife! Het leek haar juist zo heerlijk om iemand te hebben die de was deed, de boodschappen, kookte, kortom het hele huishouden van haar zou overnemen. Leek mij ook wel wat ;-)

OpnieuwBeginnen zei

die sokken van hem hoef je niet te wassen, en als hij zich een beetje slap voelt, dan vertelt hij jou dat hij heel erg ziek is en dat hij de ziekste man van de hele wereld is.Bovendien wil hij jou proberen te veranderen. Pfoei.

Anoniem zei

Geen klushandjes verwachten hoor als je een timmerman getrouwd hebt ;) pas zodra ik met de boormachien of hamer in aanslag sta, komt ie 'ns uit z'n stoel (en niet altijd van harte)
groet

Anoniem zei

Ik heb zo'n vent, die voor het inkomen zorgt. Maar dat lukt hem wel doordat ik thuis alles doe, inclusief het klussen, regelen en andere "mannen-zaken". Het inkomen is niet zo hoog, maar wij kozen ervoor dat dit voldoende mocht zijn. Zou hij weg gaan/verdwijnen/er niet meer zijn, redt ik het ook prima in m'n eentje, qua betalingen, reparaties en alle andere zaken (ik heb het ook langere tijd alleen gedaan) Je hebt geen man/vrouw nodig, maar voldoende eigenwaarde om het zelf op te knappen.

Anoniem zei

natuurlijk is alleen zijn niet altijd even leuk, maar uiteindelijk is samen zijn ook niet altijd even leuk, dat weet ik nog uit de tijd dat ik nog getrouwd was en hoe ik me toen voelde kwam weer even boven toen ex en ik samen een klusje deden in het nieuwe flatje van mijn dochter , dochter en haar vriend waren ook aanwezig en toe ex weg was hadden we het even over vroeger en vriend van mijn dochter die mijn ex pas voor de 2e keer zag , was een aantal dingen op gevallen . mijn ex is op zich een prima vent hoor , maar wel eentje die graag wil dat je de dingen doet zoals hij in zijn hoofd heeft en heeft veel moeite om zich in te leven in andermans zaken . dan ben ik weer blij dat ik tegenwoordig mijn leven in mag delen op een manier die goed voelt voor mezelf en ook al moet ik alleen van veel minder rondkomen dan toen ik nog met ex samen was, toch voel ik mij nu veel rijker en zelfstandiger.

Anoniem zei

Sja ik heb het allemaal.
Een lieve man die genoeg verdient om van te leven. Hij is handig, behulpzaam. Hij spit de tuin, hij schuurt, hij tilt de boodschappen voor me. Soms kookt of zuigt hij zelfs. Hij kan een was aanzetten, helpt weleens met de vaat.

Maar niet zodat ik uit kan zoeken wat ik nou echt wil. Want ik weet best wat ik wil. Gezondheid. Pijnarm zijn. Niet langer chronisch pijnpatient. En als ik dan echt mag wensen wat ik maar wil, dan wil ik dat mijn klinische depressie, mijn burn-out en mijn ptss ook oplossen. Dan ga ik een studie doen, om daarna te gaan werken.
Heerlijk, nodig zijn, betaald krijgen, collega's, uitjes, een bijdrage leveren aan de maatschappij en de economie.
En dan neem ik een huishoudster. Want als er iets is waar ik een hekel aan heb is het schoonmaken, wassen, koken, poetsen, boenen en lappen.

Het is maar net hoe het loopt..

Bibje zei

Zoooo herkenbaar.....;)
Hier ook geen man in huis. Geen extra inkomen, geen klushulp, geen hulp in huis en geen voetenwarmer....pffff
Nou ja.
Ik doe het er maar mee.

Anoniem zei

ook alleen,maar wel een klushulp want dat heb ik moeten leren en hoe geweldig is het als je kunt zeggen dat je het helemaal zelf gedaan heb.