vrijdag 27 september 2019

Bijzaak

Een lange stoet achter de begrafenisauto aan. Veel familie en vrienden en mensen uit de buurt. Had een kaarsje binnen aangestoken die ochtend en stond buiten in de stromende regen uit respect de laatste gang door de straat mee te maken van de overleden buurtgenote.

Het ontroerde me - kan me eigenlijk niet voorstellen dat ook maar iemand niet geraakt wordt bij een overlijden - die grote zwarte auto, de kleine smalle kist, de begrafenisondernemer die voor de auto uit de straat uitliep. De intens verdrietige gezichten van haar kinderen en man.

Hoe kan ik ze tot steun zijn?

Alweer bedacht ik me dat "Lang zal ze leven" helemaal niet vanzelfsprekend is. Voor niemand. Ook al sporten we ons ongans of eten we alleen maar linksgedraaide quino-salade en superfoods.

Wat zou ik me nog enorm druk maken over futiliteiten. Ik leef, heb mijn kinderen en kleinkind lief en zij mij.

En de rest is allemaal bijzaak. Zelfs een Noord-Koreaanse schutting. Vooral zo'n schutting.


Afbeelding van photosforyou via Pixabay 

Ook mijn gezemel over dat ik zo weinig nog kan ondernemen. Dagjes uit, een cursus volgen, naar de film of  naar het theater, langs vrienden of familie, de sjeu van het leven wat allemaal gebudgetteerd moet worden. Dus ik moet me vandaag goed vasthouden aan een zin die ik ooit op een financieel seminar hoorde: How can I achieve that. In plaats van: Niks kan nog.

En hoor ik Youp weer in mijn achterhoofd over die Eikenhouten kist (die wat mij betreft van karton mag zijn, wel dik karton dan).









5 opmerkingen:

nicole orriens zei

Ik vind het mooi dat je uit respect buiten stond voor de stoet. Dat heeft iets hartverwarmends. En inderdaad relativeert een begrafenis wel... Ik ben er ook altijd weer van onder de indruk.

Bertiebo zei

Dat zie je hier eigenlijk niet, zo'n uiting van respect. Mooi!

PetraH zei

Ja, ik vind dat ook mooi. Het getuigt van goed nabuurschap - ook al kun je je buren soms wel over de schutting gooien ;-) .

Geniet van het leven, zolang als je kan. En bedenk dat iedereen maar op één plek tegelijk kan zijn - dus geniet maar gewoon van het plekje waar jij mag zijn, er is zoveel moois te zien, te proeven en te beleven.

Joanne zei

Wat respectvol dat je op deze manier afscheid nam van één van je buren. Heel mooi. Maar zo triest. Het relativeert inderdaad wel. Geniet van alles wat je hebt. Op elk moment.

Liefs Joanne

Anoniem zei

De dood is de grote gelijkmaker.