zondag 18 oktober 2020

Kouder

Vorige week was ik jarig en werd ik 60. 

Door Corona is het nu niet mogelijk om een GROOT feest te geven, maar ook gezien de inhoud van mijn bankrekening beter geen zaaltje afhuren of thuis een feest vieren. Al kan je dat natuurlijk net zo duur maken als je wil. Dat snap ik. 

Toch schrijnde het wel dat zelfs mijn eigen familie nogal lauw reageerde. Of helemaal niet. Terwijl ik toch al 59 x op dezelfde dag jarig ben geweest. De een was het vergeten, Oepsie, de ander een appje en dat was het wel. Weer een ander deed een poging tot bellen, maar omdat ik ook nog eens Oma2 was geworden, was ik op kraambezoek nu het nog kon en had mijn telefoon op "stil" staan. Kan je uiteraard nog een keer bellen, maar dat is al teveel gedoe. Dus dan ook maar een appje. 2 seconden werk.

Zelfs mijn eigen moeder deed het af met een telefoontje - want dat stond op haar lijstje -  en  'haal maar geld van mijn rekening". Geen kaart, geen bloemen. Niks. Gezellig. Nogal koud. Dacht misschien komt er nog iets in de loop van de week, maar niks. 
Wordt je oudste kind 60. Of misschien is ze er nu 60 keer aan herinnerd dat ik de reden was waarom ze moest trouwen, iets meer dan 60 jaar geleden. En baalde er 60 keren van. Dat de zaken niet anders zijn verlopen. Dat mijn vader een andere man bleek dan zij dacht. En dan lijkt dat eerste kind ook nog op hem qua uiterlijk. 

Gelukkig heb ik wel 1 broer die geheel anders in elkaar zit. Die zorgde ervoor dat er een mega bos bloemen werd bezorgd en bovendien ook nog een fles met bubbels. Wat gaaf zeg. Hij kon dit niet zelf brengen want woont ergens waar ook de Kerstman schijnt te resideren. 

En heel fijn dat ik vrienden heb die er ook aan gedacht hadden. Zo stond er een aantal dagen een mysterieuze Gouden enveloppe met daarop geschreven dat die pas op mijn verjaardag geopend mocht worden. Zo leuk! 

En nog een aantal lieve kaarten. Sommigen met nog meer dan alleen maar een kaart in de enveloppe. Wunderbar!

Wat deed dat me goed. Die aandacht.

Probeer altijd zelf attent te zijn. Wel een kaartje voor een verjaardag te sturen, ook al kost me dat klauwen met geld aan postzegels hahah, maar omdat ik weet hoe eenzaam het kan voelen als je het idee hebt niet gezien te worden, niet mee te tellen of niet tot de "Inner circle" te behoren of toch de bevestiging te voelen van het Zwarte Schaap te zijn, blijf ik mijn best doen. 

Maar moet wel eerlijk zeggen dat na jaar in jaar uit sinds Whatapp of Feestboek er is alleen nog een lullig appje te krijgen of helemaal niks er toch wat minder fysieke kaarten die richting uit gaan. Doe ik ook een slingertje en een feestelijk hoedje met Gefeliciteerd. Twee seconden werk. Jemig!

En natuurlijk snap ik ook wel dat niet iedereen hetzelfde 'doet' met belangrijke datums. Voor sommigen is dat niet zo'n groot ding. Jarig zijn. Of zijn niet zo goed in onthouden van dit soort dingen. Of geen verjaardagskalender. Of niet naar de WC-geweest al dagen lang dus niks gelezen op die kalender. Of net naar de WC waar niet zo'n stomme kalender hangt geweest, want daar zit je lekkerder. Kan allemaal natuurlijk. 

Wil me gewoon niet langer zo in de kou gezet voelen. Niet meer. Ik besta mensen!! En ik tel gewoon mee. 

Om warmte te voelen deed ik al om 16.30 uur gisteren de kaarsen en waxinelichtjes aan. Maakte een heerlijk soepje van courgettes met kastanje champignons en sloot de boze buitenwereld even buiten. En dacht aan de mensen die mij warmte geven en mijn kinderen en kleinkinderen. Dat laatste vooral. Kreeg het er warm van.



















8 opmerkingen:

izerina zei

Dat is zo moeilijk,als je zelf attent bent richting anderen. Vallen andere reacties tegen

ella zei

Ik ken dat gevoel ,alsof je niet meetelt en alle andere dingen belangrijker zijn dan jij. Ik heb al lang geleden besloten om niets meer te verwachten, dan is alles wat je wel krijgt meegenomen en kun je ook niet meer teleurgesteld worden. Dat lukt niet altijd maar dat is dan maar zo. Ik vind de stukjes die je schrijft altijd heel fijn om te lezen. Groetjes en een fijne dag.

Anoniem zei

Ella’s manier is ook de mijne. Nu ben ik ook heel onhandig jarig, vlak voor de feestdagen. Maar mijn kringetje wordt duidelijk kleiner.

Anoniem zei

Alsnog van harte gefeliciteerd! Snap je gevoel heel goed hoor, werd afgelopen april 50 jaar. Natuurlijk midden in de Coronaperiode. Mijn ouders stonden voor de deur en van mijn vriendin(al vriendin vanaf dat we zijn) had bloemen en taart en kaart geregeld uit het buitenland. Andere vriendinnen/kennissen waren het vergeten of niet belangrijk. Terwijl ik zelf alles probeer bij te houden. Het heeft me aan het denken gezet maar het voelde niet fijn! Mina

Janne zei

De belangrijkste feestdagen voor mij (ik heb niks met kerst, oud-en-nieuw, koningsdag etc) zijn verjaardagen. Zelf vier ik het altijd met mijn man en als we down under zijn met man, kinderen en kleinkinderen.
Zelf vergeet ik nooit ‘n verjaardag, alle familieleden (ik heb 8 broers en zussen) met aanhang, kinderen en kleinkinderen krijgen een kaart van mij. Alle vrienden en buren krijgen een kaart.
Oja, vergeet niet wat extra postzegels te kopen omdat in 2021 de prijs weer omhoog gaat.

Iris Papilio zei

Het is zo jammer dat er bijna geen echte kaarten meer worden verstuurd. Zelf doe ik het wel vaak, ook tussendoor. Tot een jaar of 5 geleden ook met Greetz wel kaarten gestuurd, maar ik schrijf toch liever de tekst persoonlijk! Nieets verwachten Cellie, dan word je ook niet teleurgesteld, maar ik snap je gevoel wel...

klaproos zei

tja dat gevoel snap ik wel..... maar vaak is het zo, tenminste dat voel ik zo, dat het half en half van je verwacht wordt... joh jij bent zó crea bea...... en ja het kost je klauwen met geld.... maar het is toch ook leuk om te sturen..... als komt er dan ( bijna) niks terug, wat dan komt is súperleuk.... cellie..... treur niet... je bent niet alleen dikke knuffel
xxx

Firma Fluitekruid zei

Nog gefeliciteerd! Ja, ik denk dat heel veel mensen niet zoveel hebben met verjaardagen en andere speciale data. En dat bellen en kaarten sturen uit de mode begint te raken. Probeer dat niet te zien als ‘in de kou gezet worden’, ik ken mensen die mijn verjaardag nóóit onthouden, terwijl ik weet dat ze wel om mij geven, en zij mij ook heel dierbaar zijn.
(Ik heb zelf ook niet zoveel met data, maar onderhoud mijn vriendschappen wel goed, op andere manieren.)

Je hebt hartstikke lieve attenties gekregen van je broer en je vrienden, dat zijn mensen om te koesteren! Aan mensen van wie je nooit iets hoort, zou ik geen energie verspillen, al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. In ieder geval weet je goed hoe je zelf warmte kunt genereren met kaarsjes, soep en liefdevolle gedachten... Keep up the good work!