Kan zo OV-blogger worden. Volle bus heen, veel mensen met grote koffers en hun hele familie op weg naar de luchthaven en nog nooit eerder die bus genomen. Dus geklungel met inchecken, waar moet ik zitten. Oh nergens. Alles vol, waar ga ik hangen en bij iedere bocht rolt die koffer de bus door.
Gisteren had de trein heen 10 minuten vertraging en op de terugweg was het eerst 5 en later werd het ook 10 minuten. En dan terug ook nog een propvolle trein. Kan er niets aan veranderen, dus onderga het maar en probeer al reizend naar een leuke podcast te luisteren. En dan bij uitstappen uit een zeer volle trein en veel uitstappers op mijn station altijd van die leukerds die direct ook willen instappen. Krijg ik toch echt de neiging met mijn laptoptas te gaan zwaaien! Kan ik met mijn lichaamstaal meestal wel voor elkaar krijgen dat men toch maar even wacht. Maar man man man...die 2 seconden tijdswinst?
Gelukkig was de bus terug wel relatief leeg. Oh ja, herinner me nog even die bozige jonge vrouw die net de andere kant nam bij de uitgang, tegen de stroom in en dus bijna tegen mij aan, omdat ze kennelijk zag dat daar alleen ik liep en geen zin had om met de meute mee te lopen. Dus gaf aan dat ze verkeerd liep (dan blokkeert ook de deur namelijk, vaker meegemaakt) en ik kreeg The Look en nog net geen pats voor mijn kop. Misschien vond ze mij wel een enorme Karen!!
Collega was door een client bedreigd. Collega was daar wel een beetje van onder de indruk want hoe serieus is het als iemand dat doet, telefonisch. En ik zit op een positie waar onze clienten het eerste fysieke contact hebben met onze club. De rest van mijn collega's zit ergens anders in het openbare gebouw.
Image by ErikaWittlieb from Pixabay
Het incident in Leiden Link naar nu.nlgeeft ook weer aan dat het moeilijk is in te schatten. Hoe lang die boosheid voortduurt en of iemand dan echt verhaal komt halen. Regelmatig zeer wanhopige clienten aan mijn bureau. En heb helaas geen toverstokje. Als het over geld gaat zijn de emoties altijd direct aanwezig.
6 opmerkingen:
Moeilijk is dat. Echt naar ook. Ik bedoel niet het OV
Och ik heb met jou te doen in die volle treinen en bussen... Ik ben een bofferd die in het Noorden van het land woont. Hier valt het vaak wel mee. Ik heb grote kans een paniekaanval te krijgen als ik zo opgepropt moet staan in het OV, dus ik zou niet kunnen reizen waar jij woont...
Ontzettend triest, dat geweld tegen hulpverleners... Jij bent gelukkig wel goed in de-escaleren, dat helpt. Maar snap dat het je wel aan het denken zet.
Sterkte met alles en eerst heel goed weekend!
groetjes, Alice K.
Mijn dochter heeft te maken met het UWV en de gemeente i.v.m. aanvullende bijstand. En is dus regelmatig gefrustreerd door de gang van zaken aangezien beide partijen niet echt communiceren. Haar verhaal moet ze heel vaak opnieuw uitleggen aangezien er onafhankelijk van elkaar beslissingen over haar genomen worden zonder dat daar onderling overleg over is. Dan krijg je dus van de ene instantie een ander verhaal dan van de andere instantie. En ja dat leid wel eens tot boosheid van haar kant en hoe vervelend zij dat ook vind, dat kun je alleen ventileren aan diegene die je op dat moment te woord staat en dat dat telkens een ander persoon is draagt ook niet bij aan een oplossing. Zij weet echt wel dat die persoon ook niets kan veranderen aan de situatie maar helaas krijg je nooit die mensen te spreken die verantwoordelijk zijn voor de regelgevig en heb je daar als individu totaal geen invloed op hoogstens kun je dat uiten door je stemgedrag bij verkiezingen. Mijn dochter word dus ook wel eens boos tijdens zon gesprek, maar legt daarbij heel duidelijk uit dat het niet persoonlijk bedoeld is en dat het haar spijt dat ze zo reageert en dat haar beperking haar soms boze reacties heftiger maken dan dat ze eigenlijk zelf wil.Altijd weer fijn als er dan iemand aan de andere kant van de lijn aangeeft dat ze heel goed snappen dat ze zo boos is , maar het wel waarderen dat ze sorry zegt. Ans
Goed voor, dat je dochter dat kan! Probleem is vaak dat geen enkel mens verantwoordelijk is / verantwoordelijkheid neemt. Het is altijd ' het systeem '.
Schrok ook van het bericht uit Leiden. Zit in dezelfde 'line of work', en weet dat het altijd kan gebeuren - mensen met gebruiksaanwijzing, die door het lint gaan / teveel hebben moeten verdragen....
Vervelend dat volle ov. Ik snap,dat je wel eens stilstaat bij agressie op het werk
Ook in het onderwijs krijg je te maken met agressieve jongeren (en ook ouders) en dan is het altijd de kunst om niet bang te worden, rustig te blijven en eventueel een collega te halen die kan helpen de boel te sussen. Indien het een student betreft volgt er altijd een zogenaamd herstelgesprek, want je moet toch verder met elkaar. Dit is vaak pas een dag of twee dagen later (na een schorsing) omdat dan meestal de gemoederen wel weer bedaard zijn en een gesprek mogelijk is.
Een reactie posten