vrijdag 10 oktober 2014

Als moeder jarig is..

Altijd als ik weer mijn verjaardag tegenkom, dan baal ik. Het is eigenlijk nooit zoals ik het echt echt echt wil. En dat is heel kinderachtig en geheel egocentrisch de hele dag in het middelpunt der belangstelling staan en helemaal niets moeten doen.

Eigenlijk een kinderverjaardag, maar dan in het groot en met volwassen traktaties. Wat heb ik vroeger genoten, toen mijn kinderen klein waren, om hun verjaardagen helemaal van de ochtend tot de avond echt hun dag te laten zijn. Altijd bij het wakker worden een stuk taart of een gebakje (bij goede tijden dan he) met kaarsjes in je leeftijd en die taart mocht je dan op bed opeten, we zongen voor je en dan daarna nog fijn op school trakteren en als je thuiskwam van school je partijtje. Heerlijk zo'n kinderfeest. En zo fijn om hun blijdschap te zien.

Mijn moeder had er een godsgruwelijke hekel aan, teveel gedoe en ze kon niet zoveel met creatief zijn, gewoon leuke dingen, dus die verjaardagen van vroeger duurden nooit lang...Hehe...dat hebben we ook weer gehad. En meer dan 4 kinderen hoefde je ook niet te vragen. En een verjaardag was dan gewoon een herhaling van de volwassen uitvoering. In de avond kwam de familie met het kopje koffie, taartje, tweede kopje koffie, koekje, nootjes en iets fris en doe eens gek, toastjes met smeersel. Het ging niet om jou, het was saai saai saai.

Mijn droomverjaardag is in de ochtend wakker worden, feestelijke kleding hangt al klaar, alles soepel en passend, mijn haar valt direct goed, zonder valse kruinen of rare slaapplekken en als ik make-up op doe dan blijft dit de hele dag perfect zitten.

Naar beneden waar de tafel feestelijk is gedekt (huh....aan tafel eten, GEDEKT????)..met bijpassende vorken en messen (mmm...) en servies wat ook bij elkaar past (gut...4 Hema borden telt niet echt als servies he...).

Dan perfect gekookte eitjes, toast of een heerlijk broodje uit de oven, niet zo knapperig dat mijn hele decolletee nog tot de middag volzit, maar net goed. Lekker jammetje erbij...en een heel heel smakelijk kopje koffie. Ik hoef niets te doen; alles staat klaar en is gedaan. Voor mij.

Dan wordt ik naar een fijn restaurant gebracht, helikopter lijkt me wel ok als vervoer en daar staat een geweldige verjaardagstaart (dus geen zelfgebakken Monchou-mislukking met zo'n taartbodem die al 3 jaar in de winkel vers ligt te zijn) met 24 lagen voor het gehele gezelschap.

Een gezelschap vrienden en familie die echt blij zijn me te zien (klein gezelschap dus) en niet omdat hun wc-kalender - of nog erger hun facebookreminder - ze opriep om vandaag me te liken of die ene keer in het jaar me te bellen en dan vooral zelf aan het woord te zijn - Halloo..hoe is het met mij.

En iedereen heeft iets leuks meegenomen wat echt bij MIJ past. Niet omdat men dat nog op zolder had liggen en daar moet ik het dan maar mee doen, of een doorgeefkado of erger iets wat ik zelf heb gegeven en nu weer terug ontvang.

Daarna gaan we met straffe tegenwind heerlijk op het strand wandelen, op mijn tempo, dus niet 1,2 in de maat anders wordt de juffrouw kwaad - opeens heb ik daar ook de juiste kleding en schoenen voor aan en ook die passen allemaal moeiteloos - lekker uitwaaien en na afloop een mooie maaltijd in een restaurant, waar ik me niet druk hoef te maken over genoeg bestek, borden en de afwas.

Maar meestal is een verjaardag in mijn familie meer als onderstaand lied. Ik heb het geprobeerd hoor, maar iedereen ging in een kringetje zitten en bleef netjes wachten totdat IK een kopje koffie bracht en een gebakje en zelf pakken??? Nee joh....Oh....staat alles klaar en mag je zelf pakken...Gatver..daar hou ik niet van hoor; kan je niet de tafel dekken???? Koffie moet uiteraard in kopjes, taart op gebaksbordjes met gebaksvorkje. Alles moet gaan zoals het altijd gaat. Anders gaat het niet. En verhalen over dat we elkaar echt echt vaker moeten zien, maar daar dan vervolgens zelf niets geen moeite voor doen. Ik ben het zat om constant de oudste te moeten zijn en dus de wijste. Ik wil me ook wel eens lekker onvolwassen gedragen en me helemaal op mijzelf richten.

Kan me nog goed herinneren de eerste keer dat ik brak met de traditie en op mijn eigen verjaardag elders was (gezellig met mijn kinderen uit eten) mijn broer me briesend belde. Wat voor idioot gedrag ik nou toch weer vertoonde. Ik was niet eens thuis op mijn verjaardag en nou was hij helemaal voor niets langsgekomen!!! Ja; hij wist het goed; ik deed altijd alles anders. Ik en die andere rare broer (die was zelfs helemaal naar het buitenland verhuisd....die gek).

Ik wil dat soort saaie verjaardagen niet meer; ik kan er niet goed meer tegen dat als ik jarig ben, het helemaal niet om mij gaat (ja....egoist he??). Dus zeg ik dat ik er niets aan doe en vind ik mezelf erg zielig. Want ik snak eigenlijk naar hele volle zalen.


9 opmerkingen:

Janne zei

......jouw wens is mij een gruwel. Ik vier mijn verjaardag elk jaar maar wel op mijn eigen manier! Koffie en ontbijt op bed en dan op een doordeweekse dag lekker aan het werk en 's-avonds met man en kinderen uit eten! In het weekend beginnen we ook met een ontbijt op bed en gaan lekker samen een dagje weg en de dag eindigt met een etentje met de kinderen (die volwassen zijn) Mijn vrienden, broers en zussen weten dat en sturen bijna allemaal een kaart!

Anoniem zei

Ik ben als kind altijd echt jarig geweest. Niet met taartjes bij het ontbijt maar uit school, Even naar opa en oma die om de hoek woonden en mijn moeder kookte wat ik het lekkerst vond. Met een feestje voor de groten met mijn lievelingshapjes en poffertjes eten of naar de film met vriendinnetjes. Ik heb er warme herinneringen aan. Nu geef ik er niet veel meer om. De kinderverjaardagen vieren we goed en uitvoerig. We gaan op de dag zelf uit eten waar ze willen en bij de grote mensen verjaardag komen lievelingsneefjes en nichtjes. Ook hierbij mogen ze een taart kiezen en hapjes. Onze kinderen zijn altijd heel gelukkig op deze dag(en). Ik denk omdat ik zelf altijd zo genoten heb van mijn verjaardag ik het nu al snel goed vind. Ik hoop dat je droomverjaardag ooit uitkomt.
Ilse

Elisabeth zei

Ohh jeetje Jarig zijn !! Hier geen familie gedoe behalve onze Dochter .soms stellen we de verjaardag uit omdat we er geen zin in hebben en doen we later een bezoekje of etentje bij elkaar .Nee gelukkig hier geen gedoe meer ik zou er gek van worden !!

Anoniem zei

Hey lieverd ik begrijp je weer eens helemaal. Je verjaardag is de belangrijkste dag van het jaar en zou moeten zijn zoals jij wil en t maakt dan niet uit wat dat is maar iederéén is vrolijk en blij omdat jij jarig bent.
Meestal is t iedere keer een teleurstelling en zit je met een hoop bende en kadootjes waar je niet weet hoe snel je die naar de kringloopwinkel moet brengen. Nou ja ik weet niet of je al jarig bent maar probeer jezelf een kado of uitje te geven die je graag wilt. Of gewoon tegen je kinderen zeggen dat je graag verwend wil worden. Helene. Zit op mijn telefoon

Anoniem zei

Graag wil ik met je mee als je dan heerlijk op het strand gaat wandelen met je verjaardag. Ik sla ook het liefst mijn verjaardag over, maar omdat het commentaar dan niet van de lucht is ben ik weer laf en durf niet te zeggen dat ik het niet ga vieren.....Dus als je naar het strand gaat, ik ben er bij....jippie.... groetjes, Rianne

Ivy zei

Je droomdag zal op de door jou beschreven manier wel geen realiteit worden, vrees ik voor je, maar enkele van je wensen moeten toch wel haalbaar zijn, niet?
Lekker met je dochter en zoon, als deze in de buurt is, naar het strand, bijvoorbeeld. Laat jij je, bij wijze van verjaardagscadeau, trakteren op een heerlijke lunch of high tea. Ik droom gewoon even met je mee.
En dan zeg je tegen je familie dat je het leuk zou vinden als ze gauw eens een kop koffie komen drinken, maar dat je geen echte verjaardag houdt. Kunnen ze nooit zeggen dat ze niet welkom zijn/waren.
Het is jouw dag, dus je moet je nergens toe verplicht voelen. Hoe je het ook doet, het is toch nooit goed, dan kun je maar beter hebben dat jij het in ieder geval naar de zin gehad hebt.

Echtgenoot (in juli jarig) en ik (jarig in januari) houden eens per jaar onze verjaardagen gezamenlijk, meestal begin mei. Niet dat we ons jarig willen voelen, want daar geven we niets om, maar omdat we het leuk vinden iedereen (sommigen meer dan anderen) bij elkaar te zien. We maken er altijd een soort zelfbediening van, dan lopen de mensen wat rond en hoef je niet zo opgeprikt bij elkaar te zitten.

Bij ons stelden de kinderfeestjes ook niet veel voor, mijn moeder had geen enkele handigheid in dit soort zaken, maar je kunt het nu toch niet meer veranderen, dus heeft het geen enkele zin om je er alsnog nog druk om te maken. Aan deze wijze spreuk van een ex-collega moet ik vaak denken.

Wanneer je ook verjaart (vind ik zo'n heerlijk ouderwets woord): van harte en ik zal voor je zingen, wel een beetje vals, ik geef het toe.

Doe wat JIJ wilt en niet wat anderen willen!

Hartelijke groet

Nietzomaarzooo zei

Gisteren naar Michel Fugain geweest. Wat een heerlijke show en zijn stem en uitstraling is nog net zo krachtig. Dat was een superfijne invulling van Iets leuks doen.

Bibje zei

oooo ja dat wil ik ook wel. Kinderpartijtjes daar deden ze bij ons thuis niet aan. Vonden ze decadente onzin. Familie bleef op een gegeven moment weg(ruzie met elkaar) en nou ja ik was maar het kind. De enige verjaardag die echt groot gevierd werd was die van mijn vader op 2e kerstdag. Dat was reuze gezellig. Mijn moeders verjaardag was iets rustiger maar evengoed druk genoeg hoor.

Tegenwoordig vier ik de mijne ongeveer. Met picknikken in het bos(vorig jaar) ontbijt op bed en een versierde stoel en slingers en ballonnen. Want nu doe ik het zelf!!!! behalve de stoel. Daar is dochter goed in onder aanmoediging van Zoon. We eten taart bij ontbijt en de hele dag hapjes en ik doe lekker waar ik zin in heb. Familie komt niet(lekker rustig) dus ik kan gaan en staan waar ik wil.

De enigen die ik mis zijn mijn ouders. Maar een retourtje hemel is nog steeds niet mogelijk. Anders ging ik dat doen.

Dussssss nodig je ze uit voor: ik geef een feestje...
gewoon doen waar je zin in hebt. Ze zullen eerst sputteren maar uiteindelijk went het vanzelf hoor ;)

Realmam zei

Herkenbaar hoor! Totdat bij mij de knop om ging door iets wat ik las van iemand die ernstig ziek was en elke keer bewust vierde dat ze die verjaardag nog mocht vieren. Sinds ik daar ook veel bewuster bij stil sta, ben ik veel blijer met mijn verjaardag dat ik toch in redelijk goede gezondheid weer een jaar ouder ben geworden (het kan elk jaar zomaar anders zijn). Die blijheid pakt niemand me meer af, hoe (niet) leuk mijn dag ook wordt. En met die instelling heb ik de laatste tijd fijnere verjaardagen ook al zal het nooit een perfecte verjaardag worden.