Bonjour!

Zo dan, tweede dag van het Nieuwe Jaar.

En een gewone maandag, met om 12.00 uur  het 'gewone' geluid van de oefening van "stel dat de Russen invallen".

Keek, terwijl het hagelde,  een documentaire die ik opnam over de Russische kunstenaar Faberge, bekend van zijn eieren. Hoe hij talloze kunstvoorwerpen maakte voor de Russische Tsarenfamilie, die in 1913 nog een feestje vierde want ze regeerden al 300 jaar. Slechts vier jaar later waren ze allemaal vermoord door de Revolutie.

En hun eieren en kunstvoorwerpen werden verkocht om er brood voor het volk van te kopen.

Wat me deed denken aan nog weer 100 jaar terug, of eigenlijk iets langer, toen een Franse Koningin, toen ze hoorde over de honger onder haar volk, die geen brood meer had,  gezegd zou hebben dat ze dan toch gewoon Cake konden eten?

Enfin je me rappelai le pis-aller d’une grande princesse à qui l’on disait que les paysans n’avaient pas de pain, et qui répondit : Qu’ils mangent de la brioche.^[

Ook die familie is er niet meer. 

Hoe zit dat eigenlijk nu, met de Royals van nu. Is er nog steeds zo'n inmense afstand tot wat er leeft onder het volk? Of hebben ze geleerd van hun hofluisteraars dat het beter voor hun imago is dat ze 'meeleven' en 'goede dingen' (en dan vooral zichtbaar) doen. 

En ondertussen wel blijven genieten van hun bevoorrechte positie. 

Is er 100 jaar na 1917 veel veranderd?

En zijn de Royals nu vervangen door de Elite, de bovenlaag die ook niet echt weet dat er mensen zijn die van € 30,-- per week boodschappen moeten doen. Of nog blij zijn dat ze dat kunnen doen.

Maar die wel kijken naar die Elite en denken dat zij net als de dames Kardashian ook zulke kleding willen dragen, daar recht op hebben en als ze dan schoenen willen kopen van € 150,--, nou...dan moet dat gewoon kunnen!

Ik wil niet eens zulke schoenen, noch zo'n ei, maar het is niet zo dat ik helemaal niets meer begeer. Niets menselijks is mij vreemd.

Dus mijn begroting er maar weer bijgepakt. De huur is afgeschreven, blij dat dit allemaal lukt, alle rekeningen over 2016 zijn betaald. Ik vind dat ik heel erg trots mag zijn op mijzelf. Heb het goed gedaan. En ik weet zeker dat ik het in 2017 ook weer goed ga doen. Omdat ik dat kan en wil.

Het geeft me zo ontzettend veel rust om een kloppende begroting te hebben. Het niet meer hebben van een auto is soms vagijn met peren, maar het niet meer hebben van onverwachte grote kostenposten voor diezelfde auto scheelt me bakken met stress. 

Ben Motormaniaman dus nog steeds dankbaar dat hij me op het spoor zette van mijn boekhouding in Excel uit te werken en te gaan budgetteren en begroten. 

Zo, nu eerst een vers kopje theeeeeeeeeeee op mijn plek onder de zon. Diegene die altijd om me heen is en van me houden kon, dat ben ik kennelijk zelf.  Prima. Laat ik dat maar eens gaan doen dan.