De ene partij wijst naar de andere, de andere partij wijst terug naar de eerste partij en die partij weigert. Dus zal er waarschijnlijk een hogere macht uitspraak over moeten doen. Wat ook weer tijd kost. Wat die ene partij lekker gaat rekken, want dan kost het nog meer tijd.
Dus maar weer in de pen. En bezwaar maken. En maar weer wachten. En aangezien geen enkele partij ondertussen denkt..goh...die mevrouw Citroen die moet toch ergens haar rekeningen van betalen, geeft dat het gevoel dat het uitermate vreemd is dat je wel werkt en weliswaar ziek bent, maar toch slechter af bent dan iemand die 'rustig' in de bijstand zit.
Dus alweer; Het matras op!!
8 opmerkingen:
Waanzinnig, kafka.
mevrouw Citroen wat een idiote toestanden! Ik wou dat ik meer kon doen dan slechts sterkte wensen.
Jeetje lieverd wat een gedoe daar bij jou.
Ik wens je heel veel sterkte toe.
Het is heel lastig praten op afstand, maar klop eens aan bij de diaconie van de kerk of de hulp van de moskee of bij Humanitas o.i.d. Zij kunnen vaak wat meer bereiken bij instanties dan een enkele burger en willen soms ook helpen tot die instanties gaan doen waar ze voor bedoeld zijn. Ik zit aardig plaatvervangend met mijn handen in het haar.
Volgens mij kan je in deze situatie wel nood-bijstand krijgen, bijzondere bijstand die je later als het wel geregeld is, terug moet betalen(maar je nu uit de problemen helpt).
Ik zou een gok wagen en als ze je afschepen ook een mail sturen/afspraak maken naar de wethouder van sociale zaken in je woonplaats dat dit zo niet kan...
Ik heb direct naast me zo'n zelfde geval meegemaakt. Dat er noodbijstand is, is een fabeltje. Het is echt laten stikken. Die persoon moest vier maanden op zijn inkomen wachten. Gelukkig hebben wel veel mensen aan zijn ellendige toestand verdiend. Advocaten, ambtenaren bij gemeente, bezwarencommissies, rechters, UWV-medewerkers. Het is dat iemand (ik) zijn huurbetalingen voorschoot, anders was het echt huisuitzetting geworden. Niemand die daar een fuck om geeft. En beland je dan in de schuldhulpverlening, dan is het allemaal "eigen schuld". Ik wals van de bureaucratie en egoïsme (van bepaalde werkgevers). Sterkte meid! x
Walg :)
Ach, je bent niet alleen, in het alleen zijn. Wij hebben een paar!!! wanbetalers en hoewel iedereen staat te roepen en springen en wenst dat ze zoals wij zijn 'want wat gaat het toch makkelijk bij hen, dat kan ik ook', zien de meeste mensen dit stuk van het verhaal niet.
Ik lig tegenwoordig hele nachten wakker over alle bedragen die nog tegoed zijn. Elke nieuwe grote factuur die binnenkomt, moeten we voorschieten, ook al kan het járen duren vooraleer we het geld terugzien. Elke maand denk ik: ok het dieptepunt is nu wel bereikt waarschijnlijk, maar dan komt er nóg een factuur of nog een onverwachte rekening bij.
Gelukkig kunnen we het nog allemaal betalen, maar het moment dat dat niet meer kan, liggen de aasgieren al op de loer.
Zo voelt het.
En ocharme de arme wanbetaler heeft het wsch niet makkelijk, maar dat WIJ amper een boterham kunnen betalen voor onze drie kleine kinderen (mét een beperking, dat ook nog :-/ ), dat trekt niemand zich aan...
Achja, we overleven dit ook wel weer.
Soms doet klagen wel eens deugd
Een reactie posten