Als ik al een kroontje zou dragen, dat zou dat de kroon van de Pieker Prinses zijn. Daar is denk ik nog geen sprookje over geschreven, want zo aantrekkelijk is dat meiske helemaal niet. En geen idee of dit sprookje afloopt met "en ze leefde nog lang en gelukkig."
Hoe beteugel ik mijn piekeren dan? Want natuurlijk ziet mijn nuchtere zelf ook wel dat dit piekeren niet zoveel levensvreugde toevoegt. Juist wegslurpt.
Lees veel over waar piekeren vandaan komt. Hoe dat in je brein werkt. En coach mijzelf met dat ik per dag maar een beperkte tijd mag piekeren, maar dus niet de hele dag.
Dat is soms ingewikkeld, want nu pieker ik o.a. over wat mijn fanclub zal besluiten. En pieker ik over wanneer ik dan uitsluitsel krijg. En wanneer er dus geen post 'kan' komen - zoals vandaag en morgen, want dan wordt er niets bezorgd en online krijg ik over het algemeen geen post met die strekking (waarom weet ik niet, want ik ben overal aangemeld om alles digitaal te ontvangen). Maar - piekerdepieker - misschien houdt de fanclub zo wel juist honderden postbodes aan het werk.
Had zaterdag al in mijn hoofd het scenario uitgerold - toen ik de brievenbus hoorde klepperen - dat ik de brief met het logo op de mat zag liggen. Ik pakte de brief op en nam hem mee naar binnen. Scheurde de enveloppe open, of neen....woog eerst of het een dikke of een dunne inhoud had, en las de brief.
In mijn hoofd konden dat een aantal opties zijn:
1. U bent gewoon weer beter vinden wij. Hop aan het werk. Oh nee..Hop aan het werk zoeken.
2. We willen zien of u nog ziek bent. Hop...naar de bedrijfsarts.
3. U bent nog ziek.
Ik sprak mijzelf toe dat ik tot nu toe er nog steeds ben, dat ik veerkrachtiger ben dan ik zelf denk, zeker financieel, dat ik net als Gloria Gaynor 'will survive', alleen zing ik niet zo hard. En ja...als het optie 1 of 2 is maar ook optie 3, dan geeft dat weer tijdelijk 'stress'. Zaak is om gewoon te blijven in- en uitademen. In een niet al te snel tempo he..anders krijgen we hyperventilatie. En dat is niet fijn. Heb je nog meer erbij.
Alles blijft continue veranderen namelijk. Er is geen permanente 'hehe...ik ben er' toestand. Op het moment dat ik dat snap, werkelijk snap, dan zal het piekeren ook wel minder worden.
Mooi leeswerk vind ik momenteel De kunst van goed leven van Rolf Dobelli. Niet alleen leeswerk, maar ook doe-werk, want alleen met lezen kom ik er niet. En van de week weer naar de psycholoog.
Een van de tips uit het boek van Dobelli wil ik deze week eens gaan uitproberen. Het gaat erover wat je kan doen als je je zorgen maakt. Nu zou je kunnen gaan mediteren, maar ben je klaar met mediteren, dan zijn die zorgen er nog steeds (zo claimt Dobelli).
Hij is meer van concrete strategieen.
Zo geeft hij aan een notitieboekje te kopen en dit Mijn Grote Zorgenboek te noemen.
Tien minuten per dag reserveer je om alles op te schrijven wat je bezighoudt. Hoe idioot het ook is. Voor elke dag een nieuwe pagina. In het weekend neem je je notities door. Ga dan nadenken over het allerergste wat er zou kunnen gebeuren met al die zorgen. De meeste zorgen zullen daardoor verdwijnen en de echte, de concrete, blijven over. Diegene die moet aanpakken.
Verder - sluit verzekeringen af. Die reduceren je zorgen gedurende de looptijd. Voor verzekerland Nederland een gouden tip.
En ten derde adviseert hij geconcentreerd te werken. Focussen dus. Zodat je volledig in beslag wordt genomen door datgene waar je mee bezig bent.
Dan kom je misschien tot de status van Mark Twain die ooit op oudere leeftijd zei: "ik ben een oude man en heb veel zorgen gehad, waarvan de meeste nooit zijn uitgekomen."
Vandaag enorm genoten van het nog steeds heerlijke zomerachtige weer. Lekker in de tuin rommelen, - niet echt iets indrukwekkends gedaan, maar onkruidje weghalen hier en daar, gras bijknippen etc, zevenblad her en der afknippen. Maar zo heerlijk dat ik buiten kon ontbijten, koffiedrinken, radijsjes eten. Echt fijn. Heel fijn. En gewoon je voeten in slippers en naar buiten, geen sokken, geen jas aan, oh wat heerlijk allemaal. En wat draagt dat bij tot tevredenheid. En tevredenheid is een heilzame toestand.
9 opmerkingen:
Ik heb ook nog geen remedie gevonden die helpt tegen piekeren. Helaas ....
Ik heb al een Grote Zorgenboek. Het heet 'mijn blog'... ;)
Realiseer je dat je ongemakkelijk voelen bij zulke zaken, zeer normaal is. Je gedachten die ermee aan de haal gaan en eindeloos slechte scenarios afdraaien, kun je wel meer in hun hok krijgen door ze niet te geloven. Echt ze kletsen maar door en jij hoeft niet te luisteren.
Het is heel jammer dat een mens zijn gedachten niet stil kan zetten, wat zou dat heerlijk zijn!
Ik pieker vooral ‘s nachts, dus slapeloze nachten zijn mijn deel pffff.
Slapeloze nachten heb ik niet meer, nadat ik mij bedacht, dat een ander ook niet wakker ligt van mijn problemen en je er midden in de nacht toch niets aan kunt doen, kan ik beter gaan slapen ;)
Overdag piekeren ken ik wel, maar nu met het tuinweer kan ik mij heerlijk uitleven op deze verwaarloosde immens grote tuin: uittrekken wat mij niet bevalt en het is genoeg om er jaren mee bezig te zijn, je hoofd wordt er ook nog eens lekker leeg van...
Uit je blog wordt het mij niet echt duidelijk, wat de brief van het UWV nu inhield, wel iets van het kan "vriezen of dooien", maar is dat iedere dag niet zo...????
Groet Lily
Zoals ik het blog lees, is die brief er in werkelijkheid (nog) niet gekomen. Ze was er alleen in haar gepieker op die manier mee bezig.
Tja weet je... dit had ik geschreven kunnen hebben... nog niet eens zo lang geleden... en toch, ik ben nu voorbij die fase en ik hoop, en wens jou van ♥-e toe, dat jij dat eerdaags ook zult kunnen zeggen, volmondig.
Hier nog zo eentje. Een geboren piekeraar. Ik heb het niet slecht, maar dat piekeren......
Ik hoop voor je dat er straks mooie tijden aanbreken en dat je van al die nare brieven van je fanclub verlost bent.
Liefs Joanne
Logisch hoor dat je piekert over die fanclub. Hoop dat je snel duidelijkheid krijgt want dan kan je verder. JE staat hier zeker niet alleen in! Hou moed en ik wens je kracht en wijsheid toe en minder gepieker. Mina
Een reactie posten