zondag 15 april 2018

Onderhoudend afhoudend

Toch maar wel mijzelf uit bed geschlept om live de Chinese F1 te zien. Voor mijn doen een nogal vroeg begin van de zondagochtend. Momenteel dan he....want in een vorig leven 'kon' ik alles. Vroeg opstaan, laat naar bed, 2 banen...alles.

En wat was het spannend! Max moet nog wel meer leren na te denken over de langere termijn van zijn gevaarlijke inhaalacties, maar dat hij kan en wil inhalen, dat is enorm leuk om te zien. In je nachtgoed. Ongewassen. Wel met contactlens in, anders zie ik niks (of maar met 1 oog). Maar zo tegen mijn 'natuur' in. Want ik vind het maar niks en een soort van toegeven aan lamlendigheid; in je nachtgoed naar beneden en daar dan in blijven rondhangen.

Grauw buiten, nattig en niet echt uitnodigend om buiten te zitten, te zijn of zoiets, dus eerst maar eens wassen en aankleden.

Kreeg van de week nog een app van zoon of hij van de week hier nog een nachtje kon slapen. Ik dacht nog; stel dat ik Nee zou terug appen hahah.
Het kan altijd, het mag ook altijd en het is ook altijd weer even heerlijk om hem te zien. Ik vind het fijn dat hij het niet als vanzelfsprekend neemt dat het kan; dat hij misschien wel denkt dat ik nog een leven heb.

Dit weekend kwam dochterlief met haar half-broertje en zusjes ook nog weer even langs; ze wilde boodschappen doen met een tijdelijke auto, maar met de kinderwagen zat die relatief kleine achterbak al Volvo. Of de kinderwagen even hier kon staan en oh ja en er moesten nog een paar even een plaspauze vieren. Ook goed. Korte bezoekjes, maar oh zo leuk. Moet ook altijd glimlachen om de kindervragen. (Waar ruikt het hiernaar? Oh...schoonmaakazijn voor het koffiezetapparaat...dat stinkt he, dat is wat jullie ruiken. Niet ik!)
En hoe stressbestendig mijn dochter is, maar ook hoe lief. En mooi.

Buiten hoor ik de geluiden van een hogedrukreiniger. Dus het mooie weer komt eraan en as we speak, breekt de zon ook af en toe door. Wat fijn is. Nu nog in mijn hoofd.

Had me voorgenomen om op de fiets dit weekend wat boeken naar de bibliotheek te brengen en - uiteraard - ook weer wat nieuwe mee te nemen. Bijna liet ik het toch maar gaan - het liep al tegen vijfen -, want ik begon teveel te denken hoe wat waar wanneer, maar ik kon mezelf bij mijn lurven en kladden pakken en de fiets uit de schuur halen en maar gewoon gaan. Denk niet zoveel; doe meer! En ondervind dan dat fietsen net als sex is. Allebei doe je te weinig, maar je kan het nog wel.

Niet gevallen, wel geergerd aan hoe laag mijn fiets voelt - alsof ik op een model kinderfiets fiets - , hoe weinig trap-energie ik heb. Ingehaald worden door grijsaards op een e-bike (met verlaagde instap) dat helpt ook niet echt. Op de terugweg een mega omweg gemaakt, want er lag over de hele breedte van het fietspad glas. En hoewel ik erg goed ben in banden plakken, had ik weinig zin in een lekke band.

Ik voel me vandaag een uitgebluste bejaarde, een Tachtigjarige. Zonder Gerard Joling erbij. Maar zelfs bejaarden hebben vaak nog meer contactmomenten dan ik, want hier in de buurt zijn ook een aantal seniorenwoningen (waar ik met mijn leeftijd al voor in aanmerking kom - iew!) en die busjes blijven af en aan rijden om ze ergens heen te rijden of dan staat er weer een fiets van de thuiszorg voor de deur of wat ik tegenwoordig ook veel zie een kek klein autootje met reclame van de desbetreffende thuiszorg erop. En ja hoor; ik snap uiteraard dat die Thuiszorg niet voor een gezellig praatje langskomt, maar meestal omdat er iets medisch aan de hand is. Jahaaaaaaha!!!...ik snap dat zelf ook prima.

Klaagde een buurvrouw uit het rijtje onlangs dat ze wel € 2,50 voor zo'n regio-taxi moest betalen. Waarop ik haar vroeg of ze wel besefte hoe weinig dit is, want voor een gewone taxi voor die ritjes ben je vaak 10 x zoveel kwijt. En met de bus ook (x 2!)  en die brengt je niet voor de deur. Met je spullen erbij.

Maar dat mag natuurlijk allemaal niet; dat ik afgunstig kijk naar anderen. Dat is niet netjes. Niet zen. Al al helemaal niet mindfull.  Dus duik ik maar mijn bloemkolenwijk-tuintje in, na heel Blendle te hebben doorgespit.

Stel dat ik ergens in een levendige stad zou wonen, mijn deur uitstap en al direct "ergens" ben, zou ik dat waarderen. Zou het ook echt zo zijn; overal levendigheid, musea om de hoek etc. Of is het net zo saai als hier. Zit kortom, die saaiheid gewoon niet in mij? (En ben heel bang met 'ja' als antwoord).

Als ik een emmer tuinzooi in mijn groenbak gooi en een buurman uit de buurt me ziet en vraagt of ik nog gelopen heb, ik lieg en roep 'tuurlijk" (en denk "ja, naar de WC"). En ik direct weer aan ManmetHond moet denken. Waarom nou toch; hoe werkt dat?

Oh ja...denk even aan B. Kaandorp! (niet die van dat heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele zware leven, maar die van gisteren op mijn blog). Deze dus, als je geen zin hebt om terug te bladeren:



Ik snap heel goed dat heel veel mensen die driehoog achter wonen graag een tuin zouden willen en het is ook heerlijk. In de zomer heb je er gewoon nog een huiskamer bij (met de geluiden van je buren inclusief he..niet vergeten). Maar die tuin moet je wel onderhouden. Dagelijks. Altijd is er iets te doen. Nou weet ik dat er ook mensen zijn die hun gras stofzuigen. Of het terras. Maar dat onderhoud bedoel ik niet.

Tenzij de hele tuin betegeld is. Gestort in beton. Maar dan nog - aan het geluid van de hogedrukspuiten her en der te horen - moet je iets doen. Schoonmaken, onkruid of aanslag verwijderen. Tuinset neerzetten. Modische nieuwe tuinkussens aanschaffen, maar eerst nadenken welke kleur dit seizoen in de mode is.

Vandaag een beetje een nikserige dag vind ik. Gelukkig heeft Brigitte goed advies:




















12 opmerkingen:

Anoniem zei

Aanvaarden van wat is er ook nog tevreden mee zijn is een moeilijke tak van sport. Maar als je het beheerst is het leven leuker. Hoop dat je beetje lichter kunt denken.

Iris Papilio zei

Leuk, wij hebben ook samen de F1 zitten kijken. Zonder geluid, lekker rustig en Jan was mijn commentator. Ik heb weer veel geleerd ;-)
Joh.. je was zo optimistisch.. Kom op dat gevoel weer oproepen, want dat voelt lekker toch? En associaties zoals bij jou wandelen en Manmethond.. . Als je daar gevoelig voor bent, heb ik ook, gaat dat niet meer weg.
Brigitte is geweldig!
Ik wens je een mooie zonnige dag!

Anoniem zei

Je zelfmedelijdenlevel viert weer hoogtij

Lot zei

Hebben de seniorenwoningen een centrale plek? Dan zou je eens een briefje kunnen ophangen dat je een wandelmaatje zoekt. Jee bent vast niet de enige die het alleen niet leuk vind.

Sylvia zei

Ja, dat geklaag over die regiotaxi. Afschuwelijk. Onze auto rijdt ook op de lucht en wegenbelasting? Die hoeven wij niet te betalen. Dat gezeik altijd van mensen. Wees blij met de voorzieningen die er zijn...
Wbt dat wandelen > advertentie op Marktplaats zetten? Zo heb ik ooit eens vriendinnen gezocht, toen ik net van de ene naar de andere kant van het land was verhuisd.

Anoniem zei

Ik vind de regiotaxi verschrikkelijk! Zelf al zou ik 2,50 euro toe krijgen! Altijd wachten, omrijden of vergeten worden. Een ritje van 6km duurde mij laatst 2 uur. Met de auto gaat dat echt sneller en met de bus ook, maar daar kan ik helaas niet in.
Waarom verhuis je zelf niet naar een senioren-woning? Lekker makkelijk zonder drempels en met brede deuren? En misschien een leuke bejaarde man als buur, kunnen jullie samen somberen.
(Ik hoop dat je over je dip heen bent).

Nietzomaarzooo zei

Na een dal komt altijd weer een heuvel, gelukkig.

Nietzomaarzooo zei

Oh leuk dat jullie ook gekeken hebben.
Wens jullie ook zonnige dagen (ze komen eraan!)

Nietzomaarzooo zei

Geen centrale plek.

Nietzomaarzooo zei

Ja, dip is de deur uit gestuurd. Dank je.

Nietzomaarzooo zei

Goed van je en leuk dat het zo gelukt is.

Anoniem zei

Heb je al eens aan vrijwilligerswerk gedacht, het UWV doet daar tegenwoordig minder moeilijk over...
Zelf onlangs begonnen met vrijwilligerswerk bij de gemeente om ook mensen te ontmoeten en met wat zinvolle dingen bezig te zijn dan alleen in huis en tuin bezig te zijn.
Ik heb in mijn leven vaak vrijwilligerswerk gedaan en het altijd leuk gevonden door de contacten, die je krijgt: vroeger jeugdwerk, maar ook Nederlandse taalles aan buitenlanders, Slachtofferhulp en Natuurmonumenten om maar wat te noemen.
Het heeft echt een meerwaarde in het dagelijkse stille leven ;)

Groetjes Lily