Dus meteen - dat is dan het voordeel van veel online zijn - toen ik de nieuwsbrief binnen zag komen van de boekhandel, gereageerd dat ik er graag bij wilde zijn. Dubbel plezier, want twee te leuke dames, en dat geheel gratis. Wat wil een mens nog meer?
Was het natuurlijk net die dag bloedheet. En voelde de reis naar en in de bus als een soort broeikas. Ben ik op tijd, of juist te vroeg? Allemaal zinloze vragen, maar dan toch al van te voren helemaal uitpluizen hoe wat waar en wanneer, want ik vertrouw mijn hoofd voor geen meter. Vorige keer nam ik nog de bus, maar nu vertrouwde ik mijn benen wat meer dus lopen. Niet goed voor opwarming van het lijf en zweetklieren deden hun uiterste best het af te koelen.
Ik was iets te vroeg. Dan voel ik me sociaal nogal onhandig. Het scheelt wel dat je in een boekenzaak, boeken kan bekijken. Heeeel veel boeken en allemaal even mooi en leuk en interessant, maar dat lezen we wel via de bibliotheek. En ik voelde me ook nog eens, door zweetaanvallen en bang dat ik uit de toon zou vallen bij allemaal van die interessante mensen met dito accent en kleding, niet echt ontspannen. Dat vond ik stom van mijzelf, want ik wilde zo graag optimaal genieten. Niet gematigd.
Maar gelukkig stroomde de zaak snel supervol, daardoor dus mega warm en toen legde de boekhandelaar uit wat het programma zou zijn. Dat was al droogkomisch.
Totdat, na de uitgever - lekker ding - La Kaandorp het stokje overnam en het publiek er maar raar bij vond staan. Iedereen hing achterin de zaak en een paar (ik zei de gek) op wat klapstoeltjes voorin en aan de zijkant en voor de rest een grote open ruimte. Dus iedereen moest even lekker naar voren komen en zij vroeg een krukje zodat ze voor iedereen zichtbaar was. Met de opmerking dat ze het theater gewend was en wat ze hier zag, qua opstelling was helemaal flut. (Denk daar haar stem bij).
Het boek van Mizee gaat over de faxencorrespondentie die zij gedurende jaren naar haar docent scenarioschrijven stuurt en waar hij nooit op reageert. Maar zij gaat dapper door. Het is voor haar een manier van haar hoofd ordenen, maar ook leren observeren (Kaandorp zei dat ze wat ze in 5 minuten ziet op straat wel 44 pagina's A4 over kan schrijven!).
Dus in haar speech las Kaandorp de e-mail wisseling tussen de schrijfster en haarzelf om even die introductie door te spreken. Ook al bijna een boek waard zei ze met een vette knipoog naar de uitgever. Het waren al een aantal A4tjes en droog-komisch.
En weer kreeg ik een mooie opdracht van de schrijfster in mijn vers-gekochte (nou ja...gesponsord door een lieve vriendin) boek. En was ik zo blij ze me nog kende (sterker nog...ook nog wist te vertellen wat ik de vorige keer deed bij haar presentatie). Dat ik 'gezien' werd.
En ik voelde me zo bewust van mijn zweetkop, het feit dat ik daar alleen was, maar dat ik dat wel durfde en zelfs deed, dat ik na een glaasje champagne toch maar weer als een speer de zaak uit ben gewurmd. Maar nu niet uit angst of paniek, maar ik vond het wel goed zo. Voordat mijn hoofd eraf zou knallen. Het was niet mijn feestje, ik trok het niet om over koetjes en kalfjes met onbekenden te converseren (iets wat ik voorheen wel kon) en Mevrouw Kaandorp kon ik alleen maar als een onvervalste stalker met open mond, heimelijk aanstaren. Och...ik wilde alleen haar blouse al even aanraken. Errug!
Maar nu had ik wel oog voor de omgeving. En ik liep door het park en zo heerlijk, zo zalig zomers..daar zwommen 2 meisjes met van die lekkere zwembanden in de Singel, hun moeder met handdoeken op de kant. Gewoon in het park op een zomerse dag die aan het eind van de middag nog keiwarm was. Veel mensen op picknickkleedjes, lekker na hun werk toch genieten van buiten zijn, kinderen die gewoon blij waren. Hoe heerlijk allemaal.
Daarna weer een ritje met de bus huiswaarts en toen alle kleren uit uit uit, douchen, afkoelen en helemaal niks.
En wat was ik weer dankbaar dat het niet gisteren zou zijn, want de bussen staakten in onze regio. Dan was ik dus niet in staat om dit mee te maken. Sowieso niet, want gisteren viel er een sneetje roggebrood niet goed en kotste ik de hele middag en avond alles uit. Met een emmertje naast mijn bed geslapen, maar verder bleef ik gewoon rustig. Het moet eruit, dus laat maar komen.
Als laatste nog een tip voor gratis entertainment:
Kijk eens bij boekhandels in de buurt, die leuke avonden organiseren rondom boeken en/of schrijvers. Meestal gratis. Of maar een kleine bijdrage.
Ook bibliotheken hebben regelmatig lezingen of presentaties.
6 opmerkingen:
Ja dat is leuk! Zou ook iets voor mij zijn geweest. Maar die schrijfster ken ik niet.Nog niet.
Gewoon gaan, dat deed je. Dat over zelfbewuste, van die zweetkop enzo, kun je bestrijden door anderen te observeren ipv jezelf. Maar dit heb je wel mooi in the pocket!
Je bent een held. Niet veel mensen zouden dat doen, uit hun comfortzone stappen...
Ik kan mij wel vinden in wat Vlasje schrijft, maar ook: hoe veroordelend ben jij naar anderen?
Je denkt jezelf te zien door de ogen van anderen en daar een soort van oordeel aan te geven.
Het was warm weer en de ene mens transpireert meer dan de ander, hoe kijk en denk jij als iemand een "zweetkop" heeft?
Zou ik je tegengekomen zijn, zou ik mogelijk gezegd hebben "Warm hè" en was voor mij de kous af. Het was ook warm, gelukkig vandaag niet meer ;)
Kijk je zelf in gedachten afkeurend naar mensen, geef je een beoordeling over de uiterlijkheden of zie je de mens?
Niet dat ik een heilige ben, hoor, laat ik daarover ook eerlijk zijn, ik kan ook wel eens afkeurend denken, maar dat heeft dan meestal meer met de houding van de ander te maken dan met het uiterlijk.
Jammer, dat je niet even bent blijven chitchatten met de mensen, die aanwezig waren, je hebt humor, je bent welbespraakt, intelligent en je had waarschijnlijk je zelfvertrouwen wat opgekrikt om vervolgens met een goed humeur thuis te komen "dat heb je toch maar even mooi meegenomen" net dat stukje meer dan daar alleen maar naar toe te gaan.
Je werd notabene herkend door de schrijfster, al was dat alweer enige tijd geleden, hoeveel zelfbevestiging wil je hebben???
Groetjes Lily
Wat heb je dat weer heerlijk geschreven! Ik zie het allemaal zo voor me.
Goed dat je gegaan bent en zo een mooie middag had.
fijn dat je het tóch gedaan hebt, ondanks je angst,
ik ben trots op je
xxx
Een reactie posten