In het snotje

Maar voor de verandering een keertje nog beter naar mijn lichaam geluisterd en veel gerust en geslapen. Nu viel ik niet zo snel in slaap overdag, maar het aloude "Slaap je niet, dan rust je toch" gold hier ook vond ik. En bij het afgaan van de wekker, moest ik toch echt wakker worden, dus wel degelijk geslapen.

Snot in de kop, bij tijd en wijle een nerveus hoog hoestje. Ik weet al helemaal hoe de vlag erbij hangt. Stress. Dus meer gevoelig voor dit soort snothoofden.

En daarom ben ik mijn eigen zenuwenarts en heb ik mijzelf een rustkuur voorgeschreven. Iets waar ik toch wel slecht in ben, want zou ik toch niet even dit doen en kan ik zomaar niet verschijnen 'ergens' waar ik verwacht wordt.

Ja hoor, dat kan makkelijk. Makkelijker dan ik mijzelf voorhoud.

Het deed me verdriet om op een fanclub training iemand te horen zeggen dat hij gewoon doorwerkte ondanks dat hij gehoord had dat hij boventallig was. Dat anderen dat niet deden. Elke dag trouw op het werk. Nou, bravo. Uiteindelijk koopt hij niets voor die loyaliteit, want afgeserveerd werd hij toch.
Wel trouw aan zijn eigen principes, maar zijn die wel zo gezond en van deze tijd. Lacht de werkgever zich niet in zijn afgeslankte vuistje. Toch nog continuiteit op de werkvloer, ondanks aangezegde ontslagen van mensen die dachten hun pensioen hier te gaan halen en ronde na ronde overleefden, maar deze ronde niet.

Eigenlijk zou ik vandaag ook nog wel moeten rusten, maar dat kan niet (geheel) want ik moet dingen uitzoeken en opzoeken in het kader van de Participatiewet.
Alweer zet ik mijn timer en doe wat ik kan in de vooraf ingestelde tijd. Baal even flink dat mijn printer opeens offline staat, maar het aloude - dan doe je de stekker er even in en uit - werkt nog steeds goed. Niet in paniek raken en hou die timer in de gaten. Niet maar doelloos doorgaan. Morgen is er weer een dag.

Koffie proef ik niet, dus drink ik maar even niet en vanochtend rook ik ook mijn doucheschuim niet terwijl die altijd zo opwekkend is en juist met dat doel gekozen. Maar goed: als dat alles is, dan valt het ook wel weer mee.

Ben een luisterboek aan het beluisteren over een een vrouw die een ernstig ongeluk heeft meegemaakt, iemand die haar lief was verongelukte daarbij en door omstandigheden raakt ze buiten bewustzijn en wordt ze wakker dan is alles nog zoals het was voor het ongeluk.

Soms droom ik daar ook wel eens van, dat ik wakker word en dan heb ik een leuke baan, ben een gewaardeerde collega in een leuk team, kan mijn talenten gebruiken en kan weer zelf mijn eigen broek ophouden.

Maar zoals Marreco al jaren terug zong: de meeste dromen zijn bedrog.

Dwong mijzelf ook om voor het eerst deze week naar buiten te gaan. Het was een stralende blauwe lucht; kom op nou, geniet van hoe mooi dat is ook al is je energiepeil laag. Blij dat ik toch even ben wezen uitwaaien. Letterlijk want de takken vliegen hier van de bomen.

Zielig he, van die kleintjes. Maar toch deert het ze minder dan we denken.

En dan mag ik nu even inkakken van mijzelf.