Lekkerbek

Alsof het zo moest zijn, kwam ik gisteren tijdens het boodschappen doen een buurvrouw tegen en we kletsen even een tijdje. En dat deed mij enorm goed. Gewoon stilstaan en vragen hoe het is aan een ander en de bal rolt vanzelf.

Op het minimarktje heb ik mijzelf ook maar getracteerd op een Lekkerbekje (zeg maar bek, want wat een groot ding), vers gemaakt. Zonder iets erbij, gewoon heerlijk thuis opgegeten. Wel viel me op hoe duur vis is geworden. Zelfs een bakje Kibbeling kon ik op het strand bijna nog goedkoper aanschaffen.
Nou ja, een keer in de twee maanden een visje kopen dat kan gelukkig nog (net). En zo blij dat ik ervan word!

Herinner me hoe Man met Hond ontdekte dat er een viskraam stond en hij vrijwel elke week vis kocht, nadat we gewandeld hadden. Voor zichzelf, maar ook voor mij. En niet 1 ding, maar een zak vol. En ik met mijn stress-kop alleen kon denken hoe hij zich dat kon permitteren. Elke week zo'n dure uitgave. En nee, hij wilde nooit mijn bijdrage.

Het viel direct op toen ik uit de gratie was, dat er geen vis meer werd gehaald. Ja, de vis werd duur betaald.

Goed geslapen en dat is op zich al fijn en bijzonder, want ken maar al teveel mensen die dat niet meer kunnen. Of met een pilletje op moeten slapen. Ook daar, dat goed kunnen slapen, ben ik dankbaar voor.

En zo ligt er weer een nieuwe dag voor me. Staan een aantal taken klaar die ik wil afwerken, maar ook daar zie ik niet tegenop en ik weet nog dat dit ook een hele tijd anders is geweest. Hoe zwaar dat voelt.
Hoe alles zwaar voelde. 

En nu niet meer.