Er is namelijk helemaal niets veranderd in mijn leven, niets wat me opeens weer energie geeft en hoop op een betere toekomst.
Geen werk, geen uitzicht op een baan na 2 jaar solliciteren, geen partner, geen extra inkomsten, mijn vader is nog steeds dood en ik ben nog steeds dik en toch merk ik dat ik lichter in het leven sta. Een ander blik heb. Een nieuwe innerlijke bril.
Nu moet ik veel credits geven aan de EMDR sessies die ik heb gehad. Die maken de zaken die op mij drukten en me in veel situaties onnodig droevig en zwaarmoedig maakten, nu makkelijker om mee om te gaan, of helemaal niet meer mee om te gaan en achter me te te kunnen laten.
Het is geen toverstafje, ik moet elke dag nog steeds aan het werk met mijzelf. En me bewust blijven van mijn gedrag, maar nog meer van mijn eigen vertaling van zaken. Dat die vertaling vaak niet juist is. Of overbodig. Want laat maar. Ik hoef me niet met alle leed van de wereld bezig te houden. Ik ben niet overal verantwoordelijk voor, hoef niet ervoor te zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft, gelukkig is, tevreden, gemotiveerd etc etc (joh...ik word al moe van het typen van deze zaken).
En ik hoef ook niet meer constant de aanjager van contacten te zijn. Als het er niet is, dan niet. Kennelijk heb ik me omgeven met een kudde dode paarden. En ik maar trekken. En me verantwoordelijk ervoor voelen dat er regelmaat is.
Gisterenmiddag lekker gesnoeid in de tuin. Maar alweer, niet overdreven lang doorgaan, gewoon een aantal keer een emmer legen in de groenbak. En genieten van het resultaat. Niet bedenken wat er nog allemaal moet, of wat ik wil. Nu, in dit moment genieten van het resultaat.
En niet vergelijken met allerlei perfecte tuinen, of het gras bij de buren (die hebben overigens tegels). Of met mensen die elke week een tripje naar het tuincentrum kunnen maken en elk hoekje vol hebben staan met de mooiste planten.
Vandaag kijken of ik nog een stukje kan doen, wil doen, of misschien niet en helemaal niks doe. Mag ook. Sterker nog; het kan ook. Als ik de lagen calvinisme nou eens echt kon afpellen, dan voelde ik me daar ook nog eens minder schuldig over. Gewoon niks doen.
Eerst zo even de was buiten ophangen. Om met Jeroen Meus te spreken: Zalig he...
3 opmerkingen:
"En niet vergelijken met allerlei perfecte tuinen, of het gras bij de buren (die hebben overigens tegels). "
Hier moest ik om lachen. Je buren zijn blijkbaar praktische mensen die ook moe werden van alle gedoe rondom een tuin. Hup, tegels er in, klaar. Niet moeilijk doen. Da's misschien een houding om af en toe een voorbeeldje aan te nemen (al hoef je niet meteen over te stappen op tegels, hoor!).
Voordeel van een groene tuin is dat je hem met dikwijls alleen maar 'arbeid' mooi kunt krijgen en houden. En mocht je er iets nieuw groens in willen hebben, kun je het misschien vragen voor je verjaardag. 't Hoeft niet enorm duur te zijn.
Een tegeltuin kan best mooi zijn, maar door het bestraten wat tegenwoordig iedereen doet, ontstaat het probleem van de waterafvoer. Het is broodnodig dat er groene tuinen blijven bestaan.
Fijn, dat je veel aan je EMDR sessies hebt gehad en dat je nu een andere kijk op je leven hebt.
Heb je helemaal gelijk in; ik heb al aardig wat bodembedekkers in de tuin en daardoor weinig onkruid.
Een reactie posten