TGIF

Mijn afspraak bij de optometrist was weer achter de rug en een nieuwe stond, alweer, in de agenda. Ondanks dat mijn lijf niet echt kleiner wordt, wordt de cilinder in mijn oog dat wel en pas als mijn oog stabiel is, mag ik een staar-operatie ondergaan. Hoop toch echt nog wel dit jaar. Ook eigen bijdrage-technisch gezien.

Maar goed; ik was op mijn fietsje naar het ziekenhuis gegaan, want lekker weer en vlakbij en bedacht me bij het nabij zijnde busstation dat het toch wel erg mooi weer was. Wat zou ik nu thuis gaan doen. In de tuin zitten/werken/hangen... Doe eens gek en eens iets anders, maar wel iets tamelijks budgetneutraal.

Nou had ik natuurlijk verder kunnen gaan fietsen, maar mijn knie deed pijn en wist dat ik ook nog weer terug moest. Dus hoppa in de bus en in de grote stad aan het S  paarne verder gereisd en daar de volgende bus (want goedkoper dan met de trein) naar de zee gereisd.

Mensen die zeggen dat reizen met OV best kan in plaats van met de auto, moeten echt wat vaker zo'n ritje maken. Normaal 20 minuten, nu ruim een uur. En dan niet de bus missen, want dan een half uur wachten. En oh ja, emmertjes en schepjes zijn echt wat minder fijn mee te nemen in de bus. Daarom had ik die niet meegenomen.

Er stond helemaal geen wind, de warmte hing op de boulevard, maar ik was er en dat is wat ik wilde. En ander uitzicht en even weg vanuit de achtertuin. Of mijn Vinex-dorpje.

Een piepklein (au knie) stukje geslenterd, op een bankje gezeten, naar de zee gekeken, de zee geroken en toen maar weer terug.

Kreeg ondertussen nog een berichtje van zoonlief. Dat hij zijn auto bij mij voor de deur zet en met een vriend de hort op ging. Gelukkig zag ik hem nog net, wel de volle 3 minuten.
Nu was het plan dat hij vanmiddag zou komen, dus als Goede Moeder plande ik mijn activiteiten (gaap) zo dat ik vanmiddag thuis was. (Dat zou ik sowieso al zijn....niks in de agenda, dus ga nou niet miepen).

En krijg ik net een bericht dat het allemaal anders loopt en hij zo alleen snel zijn auto komt halen. Ik ken hem - hij is langs zijn zus geweest, is aan het netwerken omtrent zijn carriere, naar een vriend en straks heeft hij wat samen met zijn vriendin te doen. Ik noem het altijd maar zijn African P unctionality. Teveel in een dag willen proppen.  En weet dat hij dit niet doet om mij niet te hoeven zien (dat zou ik voorheen dus wel denken...of; ik ben zeker niet belangrijk genoeg), maar omdat hij weet dat het wel goed zit tussen ons.

Enfin, er ligt een flinke stapel te lezen boeken op me te wachten, eten staat in de koelkast en hoeft alleen opgewarmd te worden, het is nog steeds droog, ik leef nog en alle rekeningen zijn betaald.

En oh ja....het is vrijdagmiddag, het weekend is weer begonnen!