zaterdag 6 september 2014

Opgaan, Blinken en Verzinken

Van de week zag ik toevallig een soort van college over dat het eigenlijk heerlijk is dat iedereen boven de veertig nog leeft.

Want: de mens is geprogrammeerd om zich voort te planten en daarna - nou ja...nog zo'n 20 jaar daarbij opgeteld om die voortplantings-gevolgen groot te brengen - is het bestaan niet meer nodig. Fysiologisch gezien dan natuurlijk.

Prikkelende stelling...vooral omdat wij, mensen, onszelf toch wel als het belangrijkste in het universum zien. Ons leven moet zin hebben en vooral eindeloos lang duren, sommigen zouden wel 120 willen worden (met het lijf en conditie van een twintiger denk ik dan altijd). Omdat het kan tegenwoordig en dat willen we dan ook en daar hebben we zelfs recht op (als je in West-Europa woont in deze tijd althans).


Als je het zo bekijkt, leef ik al 14 jaar in reservetijd. Ik heb me, fysiologisch op tijd ruim voor mijn dertigste, voortgeplant en die kinderen grootgebracht en mijn taak is  - lichaamtechnisch - volbracht. Ik mag verzinken. Dat zou de regering goed uitkomen en enorme bergen geld besparen. Geen pensioen, AOW en het allerbelangrijkst; Ik verdwijn voordat ik mijn ziektekosten enorm ga verhogen. Joehoe! Tel uit je winst. 

En heb ik een man uitgezocht voor de voortplanting die goede genen had. Hij zag er gezond uit, lang en slank, een vrij symetrisch gezicht en kennelijk voldeed ik ook aan zijn eisen met mijn Childbaring Hips. 

Volgens de professor is mijn tijd om te Blinken geweest en zit ik nu op een hellend vlak om te gaan Verzinken. 

Dus beter maar genieten van de tijd die me nog rest tot de Grote Verzinking. :). Mijn taak, mijn lichaamstaak, zit er al op. 








1 opmerking:

Anoniem zei

:: -)))) En dan noem je jezelf gematigd optimist : -)))).
Goed weekend! Geniet er maar lekker van.
Merel