Tunnelvisie

Eindelijk vrijdagmiddag. Goed gewerkt, veel zaken kunnen afvinken van mijn lijstje, dus prettig. Ook de trein vertrok maar heel even te laat en ik kon ook nog zitten. Op het station voor mijn aankomststation werd het, zoals altijd, veel drukker. Alle plaatsen bezet. Maar bijna op mijn eindstation, dus hindert allemaal niet.

Oh nee. We stonden heel lang stil, net voor de tunnel richting station. Heel lang. Defecte trein voor ons. Uiteindelijk duurde dit wachten in de tunnel ruim een half uur. En dan is het meteen chaos, mensen moet hun aansluiting halen of hun vliegtuig, dus iedereen breekt als een gek uit de trein. Met grote rolkoffers en nog grotere rugzakken. Die zo lekker in je gezicht zwiepen. 

Ik wilde alleen maar de bus in en dan richting mijn fiets en naar huis. Ook de bus liet op zich wachten. Gelukkig is mijn winterjas lekker warm. Dat was een goede aankoop en bovendien ook nog waterafstotend. Wachten en wederom wachten.

De bus kwam uiteindelijk ook en ook daar weer dat gedrag van IK eerst en niet eens wachten tot iedereen uitgestapt is. Ook hier had ik gelukkig een zitplaats, naast iemand op de buitenkant, maar dat is al helemaal normaal. In de ochtend zit iedereen het liefste met zijn tas naast zich en kijkt uitermate verveeld als ik die plek mijn mijn derriere wil vullen. Echt niet dat ik ga staan als er een tas op een plek ligt.

Dan mijn fietszadel ontdooien, laagje ijs erop, dat zit wat vervelend. Naar huis, pakketje ophalen wat gisteren zou komen, maar helaas pas vandaag, dus was ik niet thuis. De buren al om 19.15 uur in pyjama. Schattig. Daarna naar de winkel, de volgende dag pas ik op mijn kleinkinderen en ik weet niet of ik nog tijd en zin heb om heel vroeg naar de winkels te gaan en nu was het koud, maar gelukkig niet glad (nou ja, een beetje). 

En dan eindelijk thuis en de avond beginnen. Die al half voorbij is. Want het is alweer bijna 20.00 uur. 

Pfffff..

Kaarsjes aan, alles opruimen en even verstand op nul en blik op oneindig. Weekend!