Momenteel waait het hier hard, het onweert en het regent pijpenstelen. En wat ben ik blij dat ik vanochtend besloot om eerst maar eens mijn rondje lopen te gaan doen, voordat ik de dag begon. Nog wat kastanjes opgeraapt en die liggen nu bij mijn herfst-tableau.
Het lopen ging nogal strammig. Alsof alles in de voeten en benen nog soepel moet worden, overal kleine pijntjes en ik daardoor nogal verkrampt loop. Als ik dan tegen mezelf zeg dat ik mag ontspannen en gewoon genieten van de frisse buitenlucht, gaat het alweer beter. Moet ik wel vreselijk om Oma lachen met haar 3 kastanjes die in haar eentje loopt te mompelen.
Gisterenavond heel lang met mijn familie op skype gepraat. Hij is ervan overtuigd dat hij geduldig is en altijd goed luistert naar iedereen, want dat geeft men op zijn werk als feedback. En ook dat hij aardig is en beslist geen klootzak (dat is hij ook, geen vreemdganger of iemand die zich als een eikel gedraagt). Hoe kan het dan dat zijn vrouw hem niet wil?
Toch moest ik hem zeggen dat hij toch niet zo goed luistert (naar zijn vrouw voornamelijk) als hij denkt. Dat goed luisteren vooral betekent dat jij niet direct met een oplossing komt, maar luistert, hoort wat die ander zegt. Op het werk betekent in een functie als manager, dat je iets hoort en dan met je team naar oplossingen zoekt. In een relatie betekent luisteren heel wat anders.
Al snel ben jij dan de alwetendende, de beterwetende en de onderwijzer, die het eigenlijk allemaal beter weet en dat ook nog even haarfijn vertelt. En staat die ander in de kou. En denkt nog wel drie keer na alvorens weer openhartig te zijn. En wordt bevestigd in het denkbeeld dat er niet geluisterd wordt naar wat er gezegd wordt. Laat staan naar wat er NIET gezegd wordt.
Maar het leven is geen boekenwetenschap. Het leven moet je leven en je aanpassen naar wat er op je bordje komt te liggen. Er zijn geen zekerheden. Het is geen wetmatigheid waarin als je a doet b volgt. En het einde is; ze leefden nog lang en gelukkig. En de klootzak wordt gestraft en de vreemdganger krijgt een heeel zwaar leven.
De meeste klojo's leven een geweldig leven, schijnbaar en zoals mijn oma vroeger al zei: de Duvel schijt altijd op een grote hoop.
2 opmerkingen:
Misschien moet dat familielid van je maar gewoon accepteren dat z'n vrouw weg is én blijft. Het is natuurlijk heel goed dat hij iets aan z'n eigen onvolkomenheden gaat doen - als hij die tenminste inziet - maar daar krijgt hij haar vast niet mee terug en al helemaal niet als hij blijft 'bedelen' bij haar.
Jammer dat hij niet openstaat voor wat jij zegt en gelijk in de verdediging schiet.
Soms is het leven absoluut niet eerlijk. Lief dat je hem probeerde te helpen, jammer dat het niet of nauwelijks opgepikt werd.
Een reactie posten