Optimistische zwijmel

Ik gooi er nog maar een keertje een heerlijke zwijmel tegenaan met een tekst die weliswaar niet helemaal van toepassing is (want nog steeds niets veranderd in mijn vooruitzichten), maar mijn blik is anders en ik wil ook perse die andere blik behouden. Dus eigenlijk wel helemaal van toepassing.

Ondanks alle doem, ondanks alle berichten van angst om me heen.

Het is hier vanochtend een stralend blauwe lucht, terwijl ik gisterenavond in de regen nat thuis kwam. De zon schijnt, de rijp op de daken geeft het een winterse blik. Blijf het mooie zien van de wereld om me heen. 

Ben deze week mijzelf aan het coachen met behulp van een boek om er nu eens uit te komen welke kant ik op wil gaan, werkgewijs dan. Een advies was dat als je iets bedacht, in het kader van iets leuks doen, denk er dan niet langer dan 9,5 seconden over na en ga het dan gewoon doen.

Gisteren dus spontaan een dagje de hort op geweest (gratis buskaartje dus eerst zo lang en ver mogelijk gebust) en zo stond ik heerlijk uit te wapperen op het pontje over het IJ en bracht ik een bezoek aan het Eye museum (ook nog gratis dankzij mijn museumjaarkaart).

Wat een fantastische plek en idem uitzicht. Beetje enge trap (ben ooit in het pikkedonker in een bioscoop van de trap afgevallen en merk dat ik dat nog steeds met me meedraag; niet de angst voor de trap, maar de angst voor vallen; raar; want daarna ben ik nooit meer gevallen!). En een heerlijk kopje koffie gedronken en genoten van de mensen om me heen en het uitzicht. 

Ook toen scheen de zon. Ik zat in de metro en voelde me gewoon veilig, was dankbaar dat er in dit land goed vervoer is. Ooit heb ik in Afrika 3 dagen op een bus staan wachten, dus dan piep je wel anders over een beetje vertraging. Reisde door naar de metro vlakbij de Ikea in Zuid-Oost en bracht een bezoekje aldaar, want een hele tijd niet geweest en ik wilde daar eigenlijk een hapje eten. Ze hebben daar relatief goede salades met zalm en dat was nog steeds zo. Maar merkte dat ik wel klaar was met zoveel te zien en weinig nodig te hebben en dat ik ook geen zin had om mijn begeerte te laten aanwakkeren. Dus weer richting de metro en daarna de bus huiswaarts gepakt. Toen regende het inmiddels al en zat ik tussen mensen die blij waren dat het weekend begonnen was. 

Het helpt me enorm om elke dag stil te staan bij alle dingen in mijn leven die goed zijn, fijn zijn en waar ik dankbaar voor ben. En me niet te laten overweldigen door golven van emoties. Want die komen en gaan weer en bepalen niet mijn hele dag. Slechts een moment. 

Zoals vandaag fijn; de zon schijnt, de koffie is lekker en de vogeltjes in mijn tuin genieten van de pindakaas en alles wat er in de struiken te vinden is.