Donderdag kijkavond

Lekker gewerkt weer vandaag. Al krijg ik een tientje bruto per uur, toch doe ik mijn best om het werk goed te doen en er ook nog plezier in te hebben. Ik geniet van de onderlinge gebbetjes tussen mijn collega's en maak ze zelf ook regelmatig. Het is zinloos om zuur te blijven over het feit dat mijn werkervaring ergens in een laatje is verstopt en ik net zo goed niet al die jaren me had kunnen bijscholen, bijvijlen en weet ik veel. Ik heb werk, ik hoef niet bij de bijstand aan te kloppen (nog niet) en tot op de dag van vandaag heb ik nog elke dag te eten.

Zit in een kantoor waar er airco is, dus dat was eind van de dag wel even wennen aan de warmte buiten. Maar wel heerlijk zeg. Ik liep nog even de stad in - koopavond (voor mij kijkavond haha), om te genieten van de zomer in de stad. De volle terrasjes overal en de blije gezichten.

Zag dat mijn loopschoenen ook een gat hebben. Nou ja...het loopt wel los en er komt wel weer een oplossing voor.

Toen lekker naar huis gegaan en nu even wat te eten maken, verantwoord en met groente en mijn saladebak is alweer gevuld voor morgen.

Vanochtend vroeg voordat ik naar mijn werk vertrok,  stond mijn dochter al te koken. Zij moest eind van de ochtend beginnen met werken tot in de avond en is al jaren gewend om eten mee te nemen. Gezond eten, geen snacks of patat in de buurt halen. Terwijl haar eten in de oven stond, maakte ze zich klaar om snel nog even te gaan sporten en ik gooide mijn havermout-ontbijtje naar binnen. Dat eet ik al lang en bevalt me heel goed. Het vult lekker, ik gooi er vaak bosbessen uit de diepvries (veel goedkoper dan vers) in en wat noten en zaden en dan maak ik het met sojamelk. Daar hou ik het wel op uit tot de pauze rond een uurtje of 13.00 uur.

Gisteren toen ik thuiskwam uit mijn werk direct maar mijn gras gemaaid, met de supermaaier uit de Kringloop en wat is het toch lekker als je dan direct ziet hoe het gras er weer verzorgd uitziet. Kleine moeite, groot resultaat.

Ik verbaas me over mijzelf; dat ik zo heb leren inzien dat frustratie en boosheid me alleen maar stress opleveren en ik veel beter kan kijken en kan blijven kijken naar wat er allemaal goed gaat. En wat is dat een hoop dan.

Een jaar of langer geleden dacht ik echt nog serieus dat het voor mij niet meer hoefde. Het leven in het algemeen. Het was wel klaar; na jaren solliciteren alleen maar afwijzingen, niet meer meedoen aan 'het leven' kennelijk en ik was heel erg bang dat er allemaal een gang naar beneden te zien zou zijn. Geef maar een touw dacht ik regelmatig; het is klaar. Niemand wil mij nog. Ik doe er niet meer toe.
Ik had geen energie om mijzelf uit die put te denken en ben blij dat ik het aanbod van mijn kinderen ter harte heb genomen om professionele hulp te zoeken. Niet om werk te vinden, maar om zin te vinden. Zin in het leven. Met of zonder werk.

Heb een uitnodiging voor een leuk verjaardagsfeest eind van de maand in het verschiet. daarna of daarvoor is het ook de nog de bedoeling een keer te gaan borrelen met vrienden (nu alvast iedere week sparen/reserveren), ik ben redelijk gezond, man met hond wil kennelijk iedere week met mij wandelen, Dus geniet vooral van al mijn zegeningen. Ik leer veel van mensen die bloggen die het veel veel minder getroffen hebben met hun gezondheid.
Ik leef nu veel bewuster en kies bewuster omdat ik heb gemerkt dat ik dat mijzelf mag gunnen. Goed voor mijzelf te zorgen. Niet eerst iedereen naar zijn zin maken en zelf niks, maar wat egoistischer zijn.

Ik ben Motormaniaman nog steeds dankbaar dat hij me jaren terug inzicht gaf in hoe ik beter met mijn financien om kon gaan. Zijn excelsheet gebruik ik, aangepast aan mijn wensen, nog steeds. En we zijn ook nog steeds vrienden. Zo bijzonder vind ik dat.

Ik heb dan wel geen 500+ Feestboekvrienden die iedere scheet die ik laat 'liken', maar de paar vrienden die ik heb zijn me dierbaar. En die zijn er al een tijdje in mijn leven.

Whopwhop!!