Grauwsluier

Gisteren begon ik de dag met een positief bericht, want mijn glucosewaarde was alweer gezakt. Dat is mooi, maar direct denk ik dan...ja...omdat ik nog meer medicatie moet slikken en waarover mijn praktijkbegeleidster zegt waar ik me niet druk over moet maken, want ik ben nu niet in staat om zelf een gezondere levensstijl te leven, dus pillen. Ben ik straks in staat om weer wel stressvrijer te leven, dan kan die medicatie misschien wel minder worden. Maar is dat zo?

Dus pillen.Steeds meer zo lijkt het niet alleen, zo is het ook.

Wat me weer boos maakt. Op mijzelf. Dat ik naar de verdoving greep van lekkere broodjes, snoep, koek, ijs, chocolade, desserts en alles waarvan een normaal denkend mens weet dat je dat beter niet kan doen. En ik al helemaal niet. Omdat ik geen maat kan houden.

Dat ik ondertussen gesprekken heb over het waarom van het eten, dat ik veel beter begrijp dat voor mij snoep, koek en zopie werkt als een demping, als drugs. Die ik nooit heb gebruikt, veel te bang voor het lekkere effect daarvan. Net als roken of drinken.

En dat ik als iedere verslaafde moeite heb met afkicken. En in gevallen van stress weer teruggrijp naar wat vertrouwd is/voelt. En overal voorhanden is. Dat dit niet gezond is, dat snap ik en toch doe ik het.
Wat mijn schuldgevoel weer verder aanwakkert.

Een lieve vriendin gaf me het advies om eens een week achter elkaar elke dag een flink eind te gaan lopen (dus ook in de regen). Hoe ik me na afloop van die week zou voelen. En dat voelt goed, dat ik in staat ben OM te lopen, om te bewegen en om dit zelf te blijven doen. Maar het blijven eenzame rondjes.

En omdat ik vandaag in de ochtend dit stukje schrijf, betekent dat dat Man met Hond zich wederom afmeld voor vandaag.

Dus moet ik zelf mijn beweging regelen. En dingen zoeken die me energie geven. Blijf de mooie dingen zien en ervaren.

Ik kreeg gisteren in de middag het bericht dat iets waar ik graag naar toe had gewild toch nog een plekje vrij had. Maar inmiddels was mijn humeur en energie zover gezakt dat ik mezelf niet nog een keer door de regen naar een bushaltes zag lopen, naar een andere stad reizen, daar ook een deel door de regen lopen en dan kletsnat een avond 'genieten'. Dus toch afgezegd. Ik wist dat ik mijn plek beter aan een ander kon geven die er oprecht van kon genieten.
Ja...rare gedachten. Maar ik vond mijzelf niet goed genoeg voor zoiets leuks.

Maar me voorgenomen het vandaag anders te doen en dus heerlijk bij het wakker worden na een rotnacht want vaak wakker, mijn bed afgehaald. Alles lekker in de was (nou ja...gedeelte dan, de gekleurde was morgen) en straks mijn bed weer schoon en fris opmaken. Iets waar ik enorm van geniet. Verse schone laken en dekbedovertrek. En fijne gestreken slopen.

Mijzelf onder de douche geschopt en mijn haar lekker gewassen en daarna meegedaan met Heel Holland Hijgt. Gordijnen dicht, zodat niemand mijn gestuntel ziet. Lage energie, maar die pep ik wel op door energiek te blijven.

Straks weer een stuk van mijn luxaflex schoon maken. Alsof er een grauwsluier over heen lag. Wat knapt het op van een simpel sopje. Wel veel werk, want groot raam en veel smalle luxaflex onderdelen. Maar echt een voor- en na effect. Van grauwgrijs naar creme/witkleurig!

Foto van Pixabay

Kon ik mijn levenslust maar afsoppen.

Eerst straks maar de wandelschoenen aan, paraplu op en een rondje om de kerk doen. En zoeken naar de zin van dit alles.