(Nou, mijn lijf...want enige beweging is toch wel fijn, net als frisse buitenlucht).
Maar tussen het schoonmaken van de luxaflex (op tempo Elfendertig) en een kopje koffie in, lekker in het oude haardstoeltje van mijn overgrootmoeder gaan zitten, die de ideale zithoogte heeft (alleen heb ik geen haard en staat de stoel bij de Centrale Verwarmingsradiator) en waardoor ik meteen op een heel ander plekje zit dan gewoonlijk. Dus doe anders, dan krijg je anders.
Wat een kostelijk boek. En komisch dat hij eigenlijk John Cheese heet. Jan Kaas. Jean Fromage.
Zou hij als John Cheese ook zover zijn gekomen? What's in a name tenslotte.
Hij werd door zijn ouders tamelijk teerhartig en angstig opgevoegd. Vooral zijn moeder was behept met allerlei angsten. Och zijn arme knie, och zijn arme beentje. Als enig kind en als kind van oudere ouders heel voorzichtig opgevoed. En dan wordt je er, als je naar school moet en je staande moet houden in de groep, er moeiteloos uitgepikt. Door de pestkoppen. Ook omdat hij op jonge leeftijd al vrij lang was, viel hij daardoor uiteraard ook al uit de toon.
Ik begrijp steeds beter hoe hij uitstekend in staat is om totaal verknipte maar oh zo normaal lijkende mannen te kunnen voorstellen.
Zo deed hij een aantal jaren terug weer een wereldtournee want hij moest de alimentatie voor zijn derde vrouw kunnen ophoesten. Ieder applaus ging rechtstreeks naar zijn derde ex zei hij dan ook.
Kreeg weer eens een blauwe enveloppe in de brievenbus en nu wil de belastingdienst een aftrekpost niet accepteren, tenzij ik bewijs dat die aftrekpost terecht is. Ze geven ook aan hoe ik dat kan doen.
Zou ik voorheen gaan hyperventileren en doemdenken, nu dacht ik alleen maar dat dit ook wel weer op te lossen is. Denk aan de raad van een lieve blogvriendin; Maak een plan van aanpak.
Want ik heb alle vervoersbewijzen/betaalbewijzen bewaard en ik heb een verklaring van de werkgever (toch??).
En zo niet dan zorgt hij er maar voor dat hij die voor dat jaar ook nog braaf ondertekenen gaat. En anders mag mijn advocaat dat nog even vragen.
(Net toch maar even de Ordner 2016 erbij gepakt - ok...voor de tweede keer vandaag - en MET leesbril alle tabs over werkgever en/of belastingzaken nog een keer doorgelopen. Aha...daar is de ondertekende verklaring van werkgever. Kan me nog herinneren dat hij zich hierover verbaasde. Ik was de enige die hierom vroeg. Zo..NU kan ik echt relaxen...hahaha....is de paniek echt wel zo onder controle dan Citroen??)
En die houding - niet direct meer in paniek slaan - is anders dan een tijd terug. Waar iedere enveloppe met het verzoek om, of de dreiging van met, mijn zenuwen op hol deed slaan. Dan werd ik badend in het zweet wakker hoe ik dat nu weer kon oplossen, kon ik dat wel oplossen en dat ik me zo alleen voelde en de hele santekraam aan oh wee en arme mij werd erbij gehaald.
Wat ben ik dan ook weer blij dat ik mijn administratie nog steeds zorgvuldig bijhoud. Dat ik nu al weet dat ik voor 2018 mijn begroting en budget mag opstellen. Om ook in 2018 controle te blijven houden. Beseffen dat ik met heel weinig ook kan leven. En dat dit geen overleven is, maar leven, waarbij er zelfs nog ruimte is - door veel lieve mensen om me heen die van me houden - voor wat franje en slingers.
En dat leven niet zit in hoeveel winterjassen, laarzen, schoenen, jurkjes je hebt of naar welk resort je dit jaar op vakantie gaat of hoeveel boeken je deze maand weer hebt aangeschaft, welke abonnementen je hebt, hoe je de allernieuwste snufjes hebt of hoeveel keren je op Feestboek post dat je gezellig uit geweest bent naar het theater, de film of restaurant. Of de allernieuwste inrichting in huis hebt met goedkeuring van VTwonen.
Leven zit 'm in tevreden kunnen zijn met alles wat er wel is en oog blijven hebben voor de schoonheid om je heen.
Mijn ex-schoonmoeder - uit West-Afrika - heeft tijden gekend waarin er grote hongersnood was. Dus toen haar dochters op bezoek waren in een hotel waar ex en ik toen een paar dagen zaten in haar land, namen ze alle broodjes, suikerzakjes, botervlootjes, jammetjes en melkcupjes mee. Nu vond ik dat niet zo raar, want er zijn nog steeds genoeg Nederlanders die dat ook doen en zelfs de badjassen uit hotels meejatten, maar alles wat de hotelbediening van de tafels weer zou afruimen en misschien weggooien, werd zorgvuldig in de tassen gestopt.
Kortom: als je deze Black Friday toch geld wil uitgeven, stort dan het bedragje van die fles parfum, of dat leuke rokje op de rekening van dit zeer goede doel, waarbij er geen fancy folders uitgaan, of leuke speldjes, maar alle gelden gebruikt worden voor het verlichten van nood.
Klik maar op onderstaande link, kan je het zelf lezen. Ik ben fan van haar en haar werk.
4 opmerkingen:
Mooi dat je jezelf beter onder controle hebt. Helemaal hoeft toch ook weer niet, er is altijd wel iets wat je bezig houdt. En goeddoen met kerst is heerlijk!
Afgelopen jaar al aan Annemiek gegeven voor vader met kinderen. Ook aan Wieke Biesheuvel in Zambia voor waterpompen, dat doel ligt me na aan het hard omdat ik 25 jaar bij NGO werkte die daar ook mee te maken had.
Mijn kerstgift gaat nu naar de hulphonden, na jaren de blindengeleidehondenopleiding te hebben ondersteund.
Bedankt voor je reminder Annemiek kerstactie net geld overgemaakt.lees je blog al een tijdje ik ken je niet persoonlijk maar je lijkt me een lief mooi mens.lieve groet Silvia.
Citroen... je hebt groot gelijk, Annemiek is zo'n beetje de enige liefdadigheidsactie waar ik echt helemaal achter kan staan.
En verder: je lezers moeten volgens mij duidelijk merken dat je door het ergste heen bent. Je blogs stralen veel meer positiviteit uit dan een aantal maanden geleden. Houden zo, en dan bedoel ik niet zozeer de blogs als wel je eigen gemoedsrust!
Een reactie posten