Geen verlangens
Geen wensen
Geen lijst
Niks
En ook geen durf. Durf om te dromen. Om iets te willen, want te bangig dat dit niet gaat, kan, mag of een absurde droom of wens is. Leuk voor andere mensen, maar niet voor mij.
Kennelijk ben ik net als deze Leeuw een bangerik. Of bang gemaakt.
Maar; is dat echt zo. Kijk eens goed.
Financieel is het even rustig. Geen schulden al een paar jaar lang, zelfs nu met een minimum inkomen. Dus ik weet de tering heel goed naar de nering te zetten. Mooi! En moedig.
Elke dag maak ik iets van de dag. Al is dat iets piepkleins. En voor de meesten onzichtbaar. Toch vind ik heel zelden een dag een rotdag. Want ik word elke dag nog levend wakker. Er zijn vrienden die dat niet meer mochten.
Vandaag vond ik dat ik iets 'leuks' moest gaan doen, dus na een lange discussie met mijzelf
besloten om dan maar met de bus ergens heen te gaan. Voor de zekerheid bibliotheekboeken mee. Mocht ik in de buurt zijn, kon ik ze inleveren. Ik wilde het liefste naar een grote stad. Even iets anders. Even iets zeggen tegen iemand. Al is het maar tegen iemand achter de kassa. Ik zie te lang alweer niemand. En dat doe ik zelf.
Bijna bij de bushalte realiseerde ik me dat mijn OV-kaart nog in het sleutelkastje hing. Mmm...niet handig.
Dus teruggelopen en waarom pak ik niet de fiets eigenlijk, weer terug dat hele eind naar de bushalte is ook stom (eng!!! Fiets!!! , ik val om ben ik bang, ik kan niet soepel opstappen ben ik bang, iedereen lacht om mijn stuntelgedoe ben ik bang) deed de schuur open thuisgekomen, pakte de fiets en inderdaad; stuntelig stapte ik op maar was onderweg naar bibliotheek.
Boeken ingeleverd, nieuwe boeken - een paar maar - gevonden nog een gratis boek gekregen omdat ik meedeed met een enquete over Robots.
Joehoe!
En omdat ik er toch was, nog even wat bladen gratis doorgelezen, waarbij me opviel dat er geen enkel tijdschrift gericht is op mensen met een laag inkomen en een groot verlangen. Want al die zogenaamde hebbedingetjes moeten allemaal bij de dure winkel worden aangeschaft. Van dat blad dan. Ik kan er smakelijk om lachen. Hoe heel Nederland zich in die klote rieten stoeltjes uit de jaren zeventig perst. Die toen al niet lekker zaten.
Of opeens - hoe leuk - een hanger om een bloempot maken. Macramee of nee. En al je kunst in zwarte lijstjes. Die grenen lijstjes zijn absoluut uit!
En over een jaartje staat iedereen weer bij de Kringloop de zaken in te leveren. Want dan zijn de jaren 80 in. En moet iedereen zo'n witte Jan de Bouvrie inrichting hebben. Kan ze niet wit genoeg zijn. En al die tuintjes in een fles worden aan de weg gezet. Zo 2017!
En die schoudervullingen? Naai die maar weer in je blouses.
Leuke blauwe muur. Nee....die wordt wit. Alles wit. Origineel he??
Wat een onrust stralen die bladen uit. De onrust van meer meer en anders anders. Altijd anders. En zo heerlijk dat ik er geen eentje hoefde te kopen om te concluderen dat dit niet mijn 'ding' is. Lekker terug in het schap. Wel gelezen, maar niet de behoefte aan het kopen van tsja...gebakken onrust.
Lekker terug op de fiets. Nog steeds niet blij met de fiets, met mijn onzekerheid en aan het bedenken wat ik daaraan kan doen. Oefeningen om soepeler te worden, langere benen krijgen, kijken naar opties om nieuwe fiets om te ruilen voor lagere instapfiets??? Geef ik dan toe dat ik al in de categorie Bejaard val? Nou ja, als Anita Witzier al jarenlang reclame maakt voor een Electrisch aangedreven fiets met haar soepele en slanke lijf, dan mag ik toch wel naar een passende fiets verlangen?
Mag ik dat; moet ik niet maar gewoon genoegen nemen met deze fiets? Goed genoeg?
Anyway; ik ga dit idee eens even laten sudderen. Eens kijken wat ik daarmee kan. Hoe realistisch is dit idee. En ja, dan zal ik met een fietsenmaker moeten gaan onderhandelen, praten of weet ik veel. Maar he.....in een vorige leven werd ik Salestijger genoemd. Dus..van Tijger naar Leeuw zonder moed is een kleine stap toch?
En zo merk ik dat ik dus wel dingen wil. En verlangens heb.
24 opmerkingen:
Angst is je grote vijand, de rest valt mee.
Leuk stukje, en herkenbaar. Ik heb mezelf vandaag naar de kapper geschopt. Ook daar van die bladen die je steeds maar opzwepen om meer te moeten, zelfs mindfullness wandelen of hardlopen is inmiddels gecommercialiseerd. Kapper maakte me er op attent dat mijn haar al 3 maanden niet gekleurd zou zijn. Nou, bijna tweeenhalve.. U bent wel overal grijs, hoor. Tja, is waar maar ik leef nog wel en dat kan idd niet iedereen van mijn leeftijd meer zeggen.
Tja , ik moet zeggen als die mensen dan zo nodig al die trends menen te moeten volgen , hoop ik wel dat ze als ze dingen zat zijn dat ze al die spullen dan wel naar de kringloop brengen, want daar word ik erg blij van, vorige week een mooie boekenkast voor maar 22,50 en deze week een prachtig tafeltje voor 40 euro dat mijn nieuwe bureau op mij logeer/hobbykamertje word en voor dit geld word het dan ook nog thuisgebracht , heel handig voor iemand zonder auto. Ik volg mijn eigen trend meestal veel later dan de rest en met oog voor het milieu en voor veeeeeel minder geld.
Je kunt ook klein dromen ipv groot, want wie het kleine niet eert... ik denk juist, omdat niet alles mogelijk is en je niet alles kunt kopen, je een tevreder mens bent en dankbaarder.
Groet El
Ik heb ook een tijd gehad dat ik heel slungelig op de fiets stapte , mede door heup. Ook mijn buik zat in de weg en na eindelijk anders te gaan eten , waardoor 9 kilo verdwenen , gaat het opstappen een stuk makkelijker. Fiets nu gewoon weer met kleinkind achterop. Astrid
..ik zou zeker proberen de fiets in- of om te ruilen voor een fiets met een lage instap! Een van mijn zussen is gewoon dik en ook niet meer zo soepel. Ze werd heel onzeker op de fiets en toen ingeruild voor 'n lage-instapfiets. Ze fietst nu weer veel en voelt zich veel zekerder!
Ik vind het knap hoe jij je staande houdt. Geluk zit hem in kleine dingen. Probeer te genieten wat je hebt en kan. En angst is een slechte raadgever.
Liefs Joanne
Ik heb niet veel verlangens. Misschien durf ik te hopen dat ik binnen een paar weken weer iets kleins in de tuin kan doen. Een miniklusje of zo.
Als jij door een fiets met lage instap je zekerder voelt, moet je t zeker doen. Dan ga je wellicht makkelijker, vaker en meer ontspannen weg. Dat is ook een stap in de goede richting.
Ik heb al jaren een e-bike. Op een gewone fiets lukt niet meer. Mijn e-bike is mijn vrijheid, beste uitgave ooit.
En dat is ook goed, iedereen mag dromen hebben tenslotte!
En goed dat je toch die fiets gepakt hebt... Sudderze!
Geen wensen of doelen voor het nieuwe jaar lees ik bij je, alleen een boterham met tevredenheid! (En misschien een andere fiets ;-))
Ja als je alle trends moet volgen, ben je kapitalen kwijt. Wij houden erg van tweedehands, dat het al van iemand anders is geweest en een soort tweede leven krijgt!
ik zie fietsen met een bakkie erachter, een soort driewieler zeg maar maar dan voor volwassenen dát zou ideaal zijn voor je, geen wensen vind ik een van de mooiste dingen om te lezen, iedereen móet en zal altijd maar... minimum inkomen, hier ook zo, en ik vind het soms wel erg zwaar hoor, om goed rond te komen, daar krijg ik weleens hoofdpijn van.. maar verder zijn we superhappy, :-) en als ik jou gelukkig kan maken, dan kom maar, neem ik je mee naar het bos, kost je niks en je gaat rijk naar huis :-)
❤
Een Bonsaiboom snoeien? :) Ik hoop het ook voor je!
Weet ik.
Waarschijnlijk mist ze jouw haarverfbonus :)
Leuk zeg.
Dat klopt zeker!
Dat geeft de burger moed.
Wil me inderdaad graag weer zeker voelen. Mooi bericht.
Ja he!
Vrijheid is het sleutelwoord.
En weten dat je volgend jaar al weer ouderwets bent met je nieuwste trend. Antiek is ook tweedehands he??
Wat lief!!
Wij houden erg van tweedehands, dat het al van iemand anders is geweest en een soort tweede leven krijgt!
ทางบ้าน
Een reactie posten