Dik tevreden

Weer eens 'raar' geslapen, maar goed; dan kan ik me heel erg druk over maken of ik kan het laten gaan en eens kijken wat de rest van de dag me brengt en vooral daar zelf iets van maken. En me vooral voorhouden dat het niet uitmaakt; geen afspraken, er komt hier vrijwel nooit iemand onverwachts aan de deur, dus het maakt echt niet uit.

Even lachen om mijn eigen conclusie dat er nooooooooit iemand zomaar langskomt: de letters waren nog niet droog of mijn dochter en haar gezin stond op de stoep; kwamen even een telefoon ophalen die ik al eerder van ze kreeg, maar waar ik - brein op hol - niets mee kon of wilde. Kleindochter lag lekker te slapen. Maar toch: er kwam dus wel iemand zomaar langs.
Dus het woord nooit niet zo snel meer gebruiken Citroen!

Lekkere koffie, ontspannen even denken of ik nu de weekendkrant ga lezen, eindje ga breien of wat ga lezen of - aangezien het een stralend blauwe lucht buiten is - een eindje de hort op ga met de benenwagen en misschien wel een combi doe van benenwagen en buswielen.

Enfin:

Het werd het laatste want ik was nogal ongedurig merkte ik, vond het allemaal nogal saai dat tegen mezelf aanpraten in een zelfde omgeving en het maakt niet uit dat ik mezelf toch altijd tegenspreek; saai bleef het. Dus eruit! Even wat anders zien, misschien een museum inlopen met mijn Museumjaarkaart (altijd een fijn kado, nog bedankt zoonlief!); zie maar. Maar doe iets!

Eerst een aantal bushaltes voorbij lopend (jemig dat ik daar zin in had - ik verbaas mezelf) en daarna de bus naar de grote stad genomen. Gewoon even her en der kijken. Niks nodig, maar wel leuk om wat inspiratie op te doen. Of weer eens een 'grappig' bordje te zien met een diepe levenswijsheid (ahum).

Had het hele hoorcollege van Herman Pleij afgeluisterd over de Nederlandse Cultuur en daar had hij het erover dat wij (Nederlanders) ons, ondanks of wellicht dankzij onze plek in de wereld qua grootte, altijd overal mee moeten bemoeien qua wereldleed. Alsof wij nog steeds een positie hadden zoals ten tijde van de VOC. Met ons beroemde opgeheven vingertje. Dus daar moest ik een beetje om gniffelen toen ik 3 demonstranten op de markt zag staan. Voor de goede zaak. In hun ogen dan en nog net niet met een opgeheven vingertje.

En grappig vond ik het dat ook in de grote stad alle bussen op een andere plek stonden - dacht nog even dat dit voor die nieuwe chauffeur was, de heer F. Teeven, dan kon hij zo van het chauffeurshok in zijn bus springen - , dus even opletten waar je instapt.

Die nieuwe bussen zijn nou niet echt ontwikkeld door iemand die rekening houdt met mensen die slecht ter been zijn. Hele hoge opstappen met een vreemde opstap die niet helemaal logisch is (ik ben niet slecht ter been, maar wel onhandig; ik viel zowat achteruit de bus uit), een rare draai als je de bus instapt, stoelen staan allemaal wat dichter op elkaar (waar is de Eerste Klas in de bus??) dus nog meer het gevoel van hutje aan mutje, maar kennelijk kunnen er nu wel meer mensen zitten. Met een aansluiting om je telefoon op te laden, dat dan wel. Joehoe!

Terug nam ik een andere bus, voor de broodnodige variatie en stapte ik te vroeg uit en liep het hele stuk weer naar huis in plaats van te bussen. Nog steeds lekker weer; ik vond het ook niet echt koud aanvoelen, maar ja, ik heb thuis dan ook de kachel nooit op standje loeiheet staan.

Nu mag hij wel een beetje hoger, want de zon is inmiddels onder.