Moksi Miksi

Toen ik, zoals een mede-"student" het noemde tegen echte studenten van de Universiteit, aan Schoevers studeeeeeeerde (spreek uit met Goois Accent), gingen we met een aantal meiden van onze klas uit in de Domstad.

We gingen eerst ergens een vorkje prikken en dat bleek in een Surinaams afhaalrestaurant te zijn. Heel ongezellig ingericht, echt functioneel, maar wat heb ik daar heerlijk gegeten. Had toen nog nooit Surinaams gegeten (wel Antilliaanse broodjes en varkensoortjes in het zuur hahah), maar viel direct voor hun smaken.

Wist ik veel, dat ik later heel veel dingen uit de Surinaamse keuken leerde kennen en vooral waarderen en leerde maken.

Ik was uitgenodigd voor de verjaardag van een goede kennis/vriendin.  Ik ken haar al heel lang en doe haar, vind ik zelf, onrecht door te weinig te vertellen over hoe ik me echt voel. Maar goed, dat is een ander verhaal en dat ligt aan mij. Hoef je geen medelijden met me te hebben daarvoor hoor.

Maar altijd als er een verjaardag of feestje is, dan is er eten. Lekker eten. Surinaams eten. Oh en dat is ook anders dan de meeste Hollandse families die ik ken, je hoeft niet van te voren aan te kondigen dat je blijft eten, zodat er rekening mee gehouden wordt (1 gehaktbal extra). Divers eten, pittig en ik maak mijn nasi al jaren op de manier die ik leerde kennen van Surinamers. Dus niet Indisch maar met een Surinaamse twist. Met 'blik soja'

En wat een moeder van een andere dierbare Surinaamse vriendin me leerde is de fantastische uitdrukking: "Zet blok". Oftewel in een heleboel gerechten voeg je wat boullionblokjes toe. Zo leerde ik van haar dat je andijvie niet tot snot hoeft te koken, zoals mijn moeder het altijd serveerde, maar lekker roerbakken (roerbakken 30 jaar terug??), met ui en knoflook. Heerlijk!

Mijn vriendin had een grote hoeveelheid Gemberbier gemaakt. Vers Gemberbier (dat is zonder alcohol) en man man man, wat was dat heerlijk!! Die geur van verse gember kwam je al tegemoet. Verrukkelijk. Maar ook die pittige smaak in je keel, die warmte van de gember en de koelte de ingredienten.

Maar nog heerlijker was het om te zien hoe haar zussen me nog kenden, ik de enige Bakra was in het gezelschap, maar me helemaal niet zo voelde. En me afvroeg waarom ik me zo graag terugtrok in mijn hol. Zo eng was dit toch niet? Verre van eng, gewoon prettig. Veel verhalen gehoord, veel zussen waren ook al Oma en de kinderen die waren net als die van mij ook al rond de 30 of ouder.

Er was Nasi, Bami, Kip, Sateh, Pastei en uiteraard Zuur en zeer pittige sambal. Bojo en lekkere Groene cake. En in hoeveelheden waar een gemiddelde Hollander (ik dus) denk ik van schrikt. Voor de hele straat genoeg.
Vond het altijd zo bijzonder dat een feestje geen feestje was, zonder dat er gegeten werd en gedansd. Geen hapjes, 3 crackers en een augurk, maar een bord vol met lekkere dingen. Zo'n beetje rond de tijd waarop Assepoester terug naar haar meloen moest.