Gemeentelijk malen

Te vroeg gejuicht.

Want het was een jaaropgave over wat ik als bijstand en vakantietoeslag had ontvangen over 2 weken vorig jaar, maar dus nog moet terugbetalen. Waar ik vanaf de zomer mee bezig ben via alle officiele kanalen, maar wat kennelijk heeeeeeeeeeeeeeeel ingewikkeld is. En vrolijk stond er bij de jaaropgave  - wat als het goed gegaan zou zijn is terecht is - dat de gegevens ook naar de Belastingdienst zijn doorgegeven.

Shit.

Want; nu moet ik dus ook weer nakijken of mijn berekeningen over de toeslagen over vorig jaar nog kloppen. En of mijn berekeningen over de Juridische bijdrage kloppen. Dat ik niet door dat kleine foutje/sloomheid van mijn gemeente over de grens wip. En alweer merk ik dat ik er gespannen van word. Hoe ik mezelf ook voorhou dat ik vandaag er niet aan ga denken, het bericht is als de grote roze olifant in de kamer.

Foto van Pixabay

Dus ga ik een zelfbedachte oefening doen dat ik dus wel aan die roze olifant mag denken en alle scenario's door mijn hoofd mag laten gaan. En of het echt wel zo'n ramp is. En waarom denk ik dat het een ramp is. En waarom ik me dan weer de domme schuldige voel. Die het kennelijk alweer niet goed heeft doorzien, geregeld of aangepakt heeft. En waarom kan ik zo moeilijk licht en luchtig denken. Mijn bloeddruk werd er niet minder hoog door helaas.

Sliep er slecht van. Werd veel te vroeg wakker. En besloot toen maar van de nood een deugd te maken en het als een kans te zien dat ik live het schaatsen van zondagochtend kon zien. Alles. En neen...nou niet eerst douchen en aankleden; ga dan maar helemaal alles anders doen en in je nachtkleding en je badsloffen, ooit van een hotel gekregen honderd jaar terug, naar beneden en een zondagochtend-ontbijt erbij maken. En pas daarna rustig douchen.

Rustig!
Rustig!
Kalmeer dat opgewonden brein van je.
Rustig; adem in en weer uit (ook niet onbelangrijk hahah).
En dan ga ik morgen wel weer in de administratie en direct weer bellen en het dan maar een niveautje hogerop zoeken, want mijn contactpersoon die bakt er niets van. En ja..ook dat moet ik weer geheel alleen uitzoeken. Geen geruststellende vriend/partner/man/hond op de bank die zegt dat het wel goed komt.

Zucht.

Pannenkoekjes gemaakt van lijnzaad, amandelmeel, eitje en sojamelk. En een kopje koffie erbij met opgeklopte sojamelk. En dan naar de schaatsende heren kijken.

Wat leuk om Sven Kramer te zien winnen, maar ook die Canadees het heel goed zien doen. En Knabbel en Babbel aan die commentaartafel. Of het commentaar als Sven nog 2 rondes moet schaatsen dat de medaille al zeker is. Er is niets zeker. Pas als de laatste heeft gereden dan weet je het zeker. It ain't over until the Fat lady sings heren!

Dus net pas onder de douche gedoken, heel lang (voor mijn zuinige doen) en met een "happy Oranje" geur, wie weet helpt het. Het sluit wel aan bij de Oranje overwinning van vandaag en laat ik ook die van de dames niet vergeten; 3 dames in de medailles!