Nieuw erin = oud eruit

Deze wet geldt voor aankopen, maar ik denk nog meer voor gedrag.

Als ik naar aankopen kijk. Ik had een klein ovenschaaltje, 1 persoons, maar al heel lang een stukje af en heul oud. Goed genoeg. Bij de Appie had ik van die ovenzegels gespaard (of eigenlijk gewoon aangenomen met het idee wie weet kan ik iemand er een plezier mee doen) en ik had er eigenlijk helemaal niet naar gekeken, want ovenschotels genoeg. Maar stond toevallig tegenover het schap met de ovenschalen en zag daar een schattig minischaaltje. Helemaal glad van buiten, dus goed schoon te maken en na nameten met schaaltje van thuis, bleek de inhoud bijna dezelfde te zijn. Alleen de vorm was anders.

Dus ovenschaaltje gekocht en andere schaaltje direct weggedaan. Het viel me enorm mee, hoe makkelijk ik dat kon. Dus niet denken, ja, maar misschien wel handig....Nee. Twee kleine ovenschaaltjes = een teveel.

Mijn moeder heeft op haar zolder een kamertje wat net een winkel is. Allerlei dingen heeft ze dubbel op voorraad. Met excuus dat het voor de uitzet van de kleinkinderen (voorheen kinderen) handig is. Dus heb je een strijkijzer nodig...check eerst even bij Oma. Of een dekbed. Of een pannetje. Of handdoeken. Of kopjes (Oma...die gebruiken jonge mensen zelden nog). Een wok (die gebruikt ze zelf niet). Of een koffiezetapparaat. Nog een koffiezetapparaat. Waterkokers. En heel veel allerlei onnuttige 'gratis' geschenken die je bij een aankoop online krijgt. Toilettasjes, weekendtassen, nageletuitjes, 2 tubes handcreme, neppe en lelijke horloges etc etc. Ik krijg altijd jeuk als ik dat kamertje zie.

Mijn kinderen hebben me al gewaarschuwd dat ik dat echt niet moet doen, zo'n inpandig pakhuis aanleggen. Alles kunnen ze zelf kopen en uitzoeken en helemaal naar hun smaak (ook niet onbelangrijk). Niet nodig mam. Nou ja...heb het wel gedaan hoor, in beperkte vorm dan, als je van een collega nog een tosti-ijzer kreeg die zij uit haar kerstpakket had gehad maar niet nodig. Ik ook niet, maar handig voor een op kamer gaand kind. Maar geen kamertje met spullen. En van te voren gevraagd of ze dat handig leek, dat tosti-ijzer en we wisten dat ze binnen 6 maanden zouden verkassen.

En hoe zit dat dan met nieuw gedrag? Dat is wat moeilijker, want het is zo comfortabel en herkenbaar dat oude gedrag. Dat het me geen goed doet, dat blijkt op de lange termijn.

Ben ook erg goed in het zien van 'oud' gedrag bij anderen, waar ze zeggen 'nieuw' gedrag te vertonen, maar mijn eigen grote balk zie ik niet. Of durf ik niet onder ogen te zien. Dat kan ook natuurlijk.

Anyway: vanochtend een fijn opbeurend rondje Bless the House gedaan. Alles weer lekker opgeruimd en schoon; geen bergen kranten op de tafel, maar in de tas met oud papier. En weer even de stofzuiger door de woonkamer, gang en wc gehaald. Ook al denk ik dat het niet echt nodig is, toch is net dat beetje extra aandacht voor mijn woonomgeving helend. Omdat ik dat waard ben. Hoe slijmerig deze zin ook klinkt.

De was is ook klaar en opgehangen. Ruikt het huis weer lekker door.

Dan moet ik, als nog af te werken klus, alleen vandaag nog weer de gemeente bellen, want binnen 5 werkdagen reactie tellen ze wel heel vreemd. Of ze hebben handen met meer vingers dan 5 uiteraard.  Dat zou ook zomaar kunnen. Op maandag wordt er geen post bezorgd, dus dat geeft de gemeente nog weer een dagje extra uitstel. Digitale post is denk ik te ingewikkeld voor ze.

Foto van Pixabay

Dit weekend was het stralend weer en dan voel ik me extra schuldig dat ik zo'n weekend zit te sippen omdat ik me alleen voel. En hahaha...dat ik voel dat ik juist dat gevoel niet kan delen = alleen voelen. Dat ik zo klaar ben met alsmaar weer Dappere Dodo zijn. Dat ik daar niet overheen kan wandelen. Wandelen.....Nee...ik wil niet ongezien gezien zijn. Dan moet ik me echt bij kop en kont pakken, lippenstift opdoen en toch het huis uitgaan. Op het oog is er niets aan de hand. Dikke dame loopt een rondje. Ervaren dat die zon ook voor mij schijnt. Maar liever had ik grauw weer, waardoor ik de gordijnen vroeg dicht kon doen.
Las dit weekend een interview met Geert Dales in het Parool die in een diepe depressie was gevallen nadat hij - voor zijn gevoel - en oh dat gevoel herken ik maar al te goed - alles kwijtraakte. Dat hij op een roltrap stond die heel lang was en alleen maar naar beneden ging. Mensenschuw werd.

Dat hij niet ziet, dat er naast zijn roltrap altijd een gewone trap is. Waar je of naar beneden mee kan, of weer naar boven. Of gewoon stilstaan op die trap, maar niet gestaag naar beneden.

Wat ik heel leuk vind en dingen leuk vinden helpt bij je rot niet zo happy voelen, is dat je weer in nesten van vogels kan kijken. Klik hier maar: beleef de lente
Apart toch! Zonder je huis uit te gaan, toch zulke mooie dingen zien. Gewoon vogelporno in je huiskamer - veel beelden van parende vogels.

Keek verder het weekend naar een eerder opgenomen documentaire met Judi Dench over haar liefde voor bomen. Daarin hoorde ze hoe het water van de wortels naar de kruin werd geduwd. Wonderbaarlijk en ook weer heel mooi.

En die bomen zal het een worst zijn of ze alleen in het bos staan of met heel veel. Die boom is gewoon een boom en in de lente dan groeien zijn blaadjes en in de herfst worden die blaadjes weer mooi gekleurd en verdwijnen weer. Of die boom zich nou begrepen voelt of niet.

En wat zeik ik nou...mijn zoon was voor zijn werk ergens waar een aardbeving was. Hij appte nuchter terug dat hij in een aardbevingsbestendig gebouw zat, dus niks aan de hand.

Niks aan de hand en niks in de hand.

Dus nu maar wat werkkleding van mijn dochter kleiner maken. Echt wat doen dus.