House of cards

Ben een inhaalrace aan het doen van wat 'iedereen' kennelijk al heeft gezien op Netflix: House of Cards.

Daarin is de eerste scene al zo veelzeggend over wat voor soort man de hoofdpersoon is en wat hij doet wat hem past in zaken van belang, dat ik me bijna moet inhouden om niet direct naar het eind van de eerste serie te gaan om te zien wat er gebeurd is met zijn pionnen in zijn persoonlijke schaakspel. Of kaartenspel.

Herkenbaar die hoofdpersoon. Zo heb ik veel mensen hun kaartspel zien spelen. De ene kaart na de andere uitspelend. Intriges, schaakzetten, schaakmat.
Maar ook dat Kevin Spacey door de hele wereld al veroordeeld werd zonder proces en als een hoofdrolspeler in zijn eigen House of Cards werd afgevoerd als zijnde niet meer nuttig voor de serie.
De Koning is dood. Leve de Koning.

Foto van Pixabay

Mijn eigen kaartspel vandaag hield in dat ik mijn rondje Bless the House deed, mijn rondje doe wat ik moet doen voor de fanclub, een rondje knutsel een kindertafeltje in elkaar met behulp van een gordijnophangsysteem en een lack-tafeltje wat in de opslag stond, rokje voor mijn dochter toch maar de rits opnieuw doen, dus alles weer loshalen en opnieuw rijgen, de tailleband rijgen, spelden en weer rijgen, een stapeltje slopen strijken, een rondje om de kerk lopen (gelukkig net op tijd thuis voordat het ging hagelen), lekkere warme thee maken en toch maar aan het eind van de dag de kachel wat hoger zetten en me verheugen op de Harry Potter film vanavond.

Mijn pompoensoepje staat te wachten en bijna roep ik als Jeroeneke van de Belgische tv uit: Zalig he!