Terwijl ik op mijn vrijwilligerswerk zat werd er gebeld, maar dan heb ik mijn telefoon uitstaan. Erg fijne ochtend gehad daar. Alle clienten kon en mocht ik zelf behandelen en dat gaf me een prettig gevoel. Kreeg positieve feedback. Goh...ik voelde me opeens weer een heel mens. En het was nog druk ook. Wel merk ik dat ik eigenlijk nooit - gelukkig maar - gebruik heb moeten maken van allerlei sociale voorzieningen en me erover verbaasde dat er zoveel opties zijn. En dat veel mensen die opties vaak goed kennen en ook willen hebben. Direct.
Ik kijk naar mijn budget, concludeer dat iets niet mogelijk is en doe het dan niet. Heel "dom" kennelijk. Gewoon doen en dan later aankloppen met de onbetaalbare rekeningen.
Thuisgekomen werd ik nogmaals gebeld.
Lang verhaal, maar men heeft uitgezocht dat ik geen Participizzapunt krijg, maar onder de IOAW val. Daarom duurde het ook langer om alles uitgezocht te krijgen.
Betekent ook dat mijn 'vermogen' niet relevant is, dus ook mijn gespaarde Pensioenpotje niet meetelt.
De beschikking is vorige week kennelijk al verzonden, zweeft nog ergens bij de postkamer denk ik, maar ben blij dat ik door de ambtenaar zelf gebeld ben om eea toe te lichten. En om door te geven dat alle verstrekte informatie omtrent vermogen vernietigd wordt.
Na dat bericht merk ik dat ik een beetje murv en duf ben. Moet ik blij zijn, opgelucht..hieperdepiep? Deze uitkering is nog steeds op bijstandsniveau en de sollicitatieplicht blijft ook.
Inmiddels is het een paar dagen verder en nog geen post ontvangen verder. Wel de centen.
Zojuist...zojuist kwamen er wel 2 postbodes in mijn straat, maar nee hoor, alweer geen post. Dus ik 'verdenk' de ambtenaar ervan dat het gedeelte van de uitwerking van hoe of wat nog begin deze week op papier gezet moest worden. Anti-dateren kunnen we leren nietwaar. En dat er uit schuldgevoel gebeld is, want beetje vreemd als er al wel geld gestort is, inclusief omschrijving, maar de uitleg erover nog niet is ontvangen.
Oh ja...digitaal?? Hoe werkt dat?
Maar misschien heb ik ook wel last van een soort van Complottheorie-syndroom. Omdat het lijkt dat niets 'vanzelfsprekend' gaat. Of van het gedoodverfde leijen dakje.
Zit dus een beetje vast, in mijn hoofd en daardoor ook in mijn lijf. Wel een klok geprobeerd te maken, dus de tijd tikt nu weer gewoon door. En slipt zo door mijn vingers.
8 opmerkingen:
Nou ik lees nu al een tijd hier en heb de indruk dat er inderdaad niets vanzelf is gegaan. Soms absurd. Dat syndroom verbaast me helemaal niet! Hold on!
Houd moed.
Ik hoop,dat je brief en de duidelijkheid snel komt. Maar dat "vermogen-verschil"is wel belangrijke verbetering
Ik heb geen idee wat je bedoelt met partizipizzapunt, maar weet wel dat IAOW (zonder gedoe over vermogen) in elk geval een regelmatig inkomen is. Van inkomen op bijstandniveau moeten veel mensen leven, is te doen.
Als je géén vermogen hebt, kan je wél bij de gemeente gebruik maken van voorzieningen voor minima. Vrijstelling gemeentebelasting, vergoeding voor sport, langdurigheidstoeslag. Dat soort dingen.
Hopelijk brengt het wat rust dat er nu in ieder geval duidelijkheid is.
Fijn dat je vrijwilligerswerk van weerszijden zo goed bevalt!
Ondanks alles.... het klinkt goed, de IAOW. Net een beetje schappelijker dan bijstand. Maar wat een strijd! Ben zo blij dat ik dat niet meer hoef, dat syndroom komt me erg bekend voor. Sterkte maar weer.
Je hebt nu dan wel iets meer duidelijkheid, al is het nog niet op papier.
Wel vreemd dat het zo lang duurt voor het zwart op wit ontvangt.
Het is ook wel logisch dat je niemand durft te vertrouwen in dit geval. Maar je bent vast wel blij dat het nu duidelijk is, al schiet je er financieel niks mee op...
Een reactie posten