Had een hele gezellige dag bij een trouwe en vooral lieve vriendin. Dan ben ik zo dankbaar dat ze me nog steeds in haar leven wil. Want het mijne ziet er zo anders uit en ik kan haar nooit teruggeven (dat denk ik zelf dan) wat ze voor mij doet. Even gezellig lunchen met elkaar bij een restaurantje aan het water. Zo leuk en wat is het druk altijd daar. Dan denk ik aan hoe ik geld probeer te besparen door niet elke dag te douchen, bewust te zijn wat effect heeft op mijn vaste lasten of voor een aantal dagen eten te maken van goedkope ingredienten. Ik zit in zo'n andere positie. En ik zie dat niet binnenkort positief veranderen; tenzij ik toch de Staatloterij win. Oh ja...moet je wel meedoen.
Gelukkig kon ik wel korting voor haar regelen bij de supermarkt; omdat ik binnenkort jarig ben kreeg je korting op gebak wat in op de kassaband lag. De praatgrage cassiere gaf dat namelijk aan. Yeah..
Het is fijn om bij iemand te zijn die niet oordeelt. Ik denk dat ik zelf nog het hardste oordeel - vooral over mijzelf - want moet mijn best doen om bij thuiskomst mijn huis en wat erin staat niet allemaal ouwe zooi te vinden. Geen geld, allemaal krijgertjes of al dertig jaar oud of zelfs nog ouder (joh...noem het antiek!! of nog beter Vintage!!). Maar gelukt, want ik zie maar al te goed dat hoe mooi het leven van mijn vrienden lijkt te zijn op financieel gebied, toch spelen er zaken die niet voor geld te koop zijn of mee te regelen zijn. Dus laat ik die negatieve gevoelens en gedachten weer uit mijn hoofd waaien. Niet productief en bovendien niet waar. Blijf die balans zien!
Afbeelding van Marc Pascual via Pixabay
Gisteren was het een koude en kille dag door de regen en omdat de zon helemaal niet scheen. Dus in de avond voor het eerst de kachel aangedaan (nou ja....tot 18,5 graden dan he..) om de kilheid te verdrijven. En toen ik naar bed ging ook nog een extra plaid over mijn bed gedaan, want ik vond het nog steeds kil. Gelukkig goed kunnen slapen - wat ook niet zo 'normaal' is voor velen - alleen maar weer iets bijzonders gedroomd, maar ach...ik merk later wel wat daarvan de bedoeling was.
Toen ik vanochtend de klikko verschoof om de vensterbank even schoon te maken, zag ik alweer een klein padje onder de bak zitten. (Dus zong direct in mijn hoofd...er zaten zeven kikkertjes...).Nou jongen (of meisje) kom maar lekker bij de vijver in de achtertuin wonen, Veel slakken, vliegen, insecten om te eten, dus de winter kom je daar wel door. En water als je een rondje wil zwemmen. Je eigen prive-zwembad. Hoe luxe!
Heb ik mijn eigen gratis huisdieren geregeld! Hoef niet eens voer te regelen, want dat is er in overvloed.
Kom maar op week; ik ben er weer klaar voor.
(Oh...hoe niet grappig; alweer een afwijzing op een sollicitatie waarvan ik dacht dat ik de juiste ervaring en achtergrond had, maar nu hebben ze kennelijk mijn CV niet heel goed gelezen, behalve de eerste regel; geboortejaar 19.. Maar even 10 x Metallica man nadoen die keihard F@#$ roept en dan is het weer over).
5 opmerkingen:
"Ik denk dat ik zelf nog het hardste oordeel." Meestal is het inderdaad dat stemmetje in je hoofd dat zegt dat je niet goed genoeg/origineel/waardevol bent.
Je vriendin ziet je zoals je werkelijk bent en jouw vriendschap is haar beloning. En ze weet ook: als er voor jou betere tijden komen (op financieel gebied) dat ze daar zeker in zal meedelen.
Wat jij nodig hebt is chronische vrolijkheid. Poeh, de gedachte alleen al vind ik dodelijk vermoeiend (-:
Lieve groet ♥
ach weet je... het is niet het geld wat je gelukkig maakt...
mijn beurs is ook niet groot, maar ik zou echt met niemand willen ruilen, al was het wél fijn als je gewoon eens 5 shirts kon kopen gewoon omdat het kan :-) ... maar goed.. 't is niet zo, we doen het ermee * shake hands baby* echte vrienden kijken niet naar geld maar naar je hart
Je vriendin is je vriendin omdat ze jou ziet. Geloof dat maar.
Je vriendin is er één uit duizenden. Ze houdt van je, onvoorwaardelijk. Het komt niet eens in haar op dat jij iets terug moet doen.
Toen oudste een vriendin kreeg (zijn eerste|) hebben wij haar moeder uitgenodigd. Om kennis te maken. Dan wist ze met wie haar dochter omging.
Hubbie en ik zijn gastvrij en royaal. Halen wat lekkers voor bij de koffie, een drankje, een hapje, gewoon voor een gezellige avond. Zo zitten wij in elkaar. En omdat het financieel kan. Maar wij verwachten het nooit van een ander. Het komt niet eens in ons op.
De moeder van zijn vriendin zat in de bijstand met drie kinderen. Ondanks verwoede pogingen bleef de sfeer gespannen. Ze zat letterlijk op het puntje van de bank. Ze wilde niets hebben.
Later hoorden wij via via dat zij het nooit kon terug doen. Ze voelde zich opgelaten, terwijl wij alleen maar gastvrij wilden zijn.
Geniet van de momenten met je vriendin. Ze is het waard. En jij ook! Vergeet dat nooit.
Liefs Joanne
Wat heerlijk dat je zo'n goede vriendin hebt. Dat is kostbaar! En naar van weer die afwijzing zeg. Ik kan me voorstellen dat je daar helemaal niet goed van wordt.
Een reactie posten