Groen is gras

Merk een soort (klein) stressgevoel over zaken op mijn vrijwilligerswerk. Niet het werk zelf, maar de organisatie erom heen. Nou, eigenlijk meer het gezeik met mensen.

Dus met mijzelf afgesproken dat als het me allemaal teveel naar de keel grijpt, ik gewoon mag stoppen. En wat anders mag gaan doen. Dat geeft lucht.

En ook nog niet, want een vergadering met het team over de nieuwe situatie binnenkort, daar gebeurde precies wat ik al voorzien had. Mevrouw Grote Bek ventileerde keihard hoe zij vond dat het zou moeten. Maar ook zij is maar een vrijwilliger. Geen betaalde kracht en al helemaal niet een management-teamlid.

Deed me ook weer denken aan een uitspraak van Maya Angelou:

cc quotesgram.com

Gelukkig moet ik niets met haar, - en het is ook niet aan mij om haar op haar strepen te zetten - maar de gelijkenis met werken, hoe daar altijd types zijn die menen meer rechten te hebben dan anderen. Grrrrrrrrr... En vooral mensen die 'weinig' presteren, maar ermee weg komen door die grote bek.

Want via samenwerken met haar kwam ik erachter dat er toch nog wel wat hiaten zaten in haar kennis en kunde. Maar dat kan je goed wegmoffelen met die Grote Bek.

Nou...eerst maar verse koffie!!

Gisterenmiddag was het heerlijk warm en droog bovendien, dus eindelijk het gras kunnen maaien, maar had eigenlijk een zeis nodig, want door alle regen was het aardig gegroeid. Mijn handgrasmaaiertje liep een beetje vast in de modder, dus modderde ik vrolijk verder. Misschien straks nog even met de handknipper de finishing touches doen. Voor de laatste keer dit jaar denk ik.

En zo direct de was lekker ophangen, dan ruikt het weer heerlijk naar Gedane Arbeid. En zo maak ik mijzelf weer ontspannen(er), want de schoudertjes staan te strak merk ik.