Ken je dat? Dat je voor je je werkdag begint alles klaarzet, koffie in de koffiemachine, hoef je straks in je zelfbedachte pauze, alleen nog maar het knopje in te drukken en klaar. Naar boven met een kop thee en gaan met die banaan.
Dan, toch wel iets te laat, die koffie in te schenken en overal koffieprut. Is het papierfilter dubbelgeslagen. Lekkerrrrrrr....
Zit je in de lunchpauze (ook al later dan je eigen planning) belt een collega over een vergadering die binnenkort plaatsvindt. Een waslijst aan punten te bespreken en je weet nu al dat dit grotendeels weggelachen gaat worden, want zo is de plaatsvervangende manager (er is een vacature al maandenlang). Die doet te vaak een Ruttetje.
En er zijn nu toch extra mensen aangetrokken?
De moed zakt me een beetje in de schoenen. Vooral over mijn rol. En kwaliteitsbewaking. Geen puntjes op de i, en soms zelfs helemaal geen i.
Had van de week een client aan de telefoon die helemaal over de rooie begon. Eerst maar even uit laten razen. Waar liep ze tegen aan.
Oh ja...grappig hoe men het prima vindt dat een stagiaire de telefoon beantwoordt en dan nogal lullige antwoorden geeft, of beloftes doet die niet nagekomen kunnen worden. Brieven met taalfouten of nog erger gewone fouten eruit stuurt. Zet op die plek nou geen kind van 18 neer, nog niet droog achter de oren!
If you pay peanuts...
Dan ben ik kennelijk ook een aap. En geen Bokito!
En dan heb ik het niet eens over de niet aan de realiteit getoetste ideeën van sommige managers in onze organisatie over hoe iedere client vooral digitaal moet worden bediend. Met laden vol ongeopende enveloppen. Papier. En dat al eng vinden. Laat staan een digitale wereld, zonder smartphone en zich geen raad wetend met DigiD.
Het lijkt wel alsof men niet kan invoelen waar je als mens met schulden mee te maken hebt. De realiteit. En ja...ik helaas wel. En ook het geneuzel met instanties, waar je als een onbenul wordt behandeld. Of twaalf in een dozijn. En van kastjes en muren. Een bepaald dedain voor onze clienten. Alsof men zichzelf 'veilig' waant voor zo'n situatie.
Werk ik ook bij een kastje? Geeft me dat daarom zo'n onbevredigend gevoel. Weer iets minder vandaag toen ik heel snel - lees de volgende dag - al een afspraak kon regelen zodat onze organisatie kan verhoeden dat een client uit zijn huis wordt gezet volgende week. En energie afsluiten gebeurt ook nog steeds vrolijk. Ook in de winter.
Maar ook dat overkomt 'anderen'.
Oh ja en dan ook nog die chagrijnige collega, die niet ziet dat een stagiaire de kantjes van de kanten eraf loopt. Waarvoor ik alles kant en klaar aanlever en dan nog zeiken dat ik ook nog een gezichtje van de client erbij moet tekenen, want anders moet ze zolang zoeken. En oh ja, niemand kan dat zo goed als zij natuurlijk. Dus vroeg haar of ze eigenlijk bedoelt dat ik niet goed ben in dingen opzoeken. Bedoel je dat? Sputter de sputter de sputter.
Gelukkig ga ik binnenkort even oppassen op mijn jongste kleindochter want het kinderdagverblijf is tijdelijk gesloten vanwege quarantaine. En dochter moet toch echt werken (dat kan niet thuis) en haar ex-man kon ook niet want ook werken. Kom maar lekker bij Oma hoor! Andere kleindochter kon gelukkig weer naar school en BSO.
8 opmerkingen:
Moeilijk werken voor je
Ik ben toch wel heel nieuwsgierig naar bij welke instantie je werkt. Ik heb de laatste tijd door omstandigheden ook met veel instanties te maken gehad en inderdaad wordt je er als cliënt soms heel moe van.vooral omdat men wil dat je alles digitaal doet. Zo te lezen doe jij heel erg je best, hou vol cliënten zijn blij met je. Gr. Ella. angryoldwife@blogspot.com
Ik krijg een (plaatsvervangend?) gevoel van machteloosheid als ik dit lees. Wat een nare bureaucratische organisatie lijkt me dit!
Ha Cellie,
oh jee... kijk maar uit, dat je geen burn-out krijgt!
Misschien tussen de bedrijven door ook solliciteren?
Niemand hoeft het te weten...
Volgens mij ben jij kei-goed, dus...
Liefs, Marlou
Dat klinkt niet fijn zeg! Jouw werkplek lijkt me niet zo'n genoegen als ik het zo lees. Toch heb ik het idee dat de mensen die hulp nodig hebben aan jou in ieder geval 'een goeie' hebben.
Geniet van je kleinkinderen - je hebt het nodig bij alle narigheid!
Ben je nog steeds goed aan het rondkijken, Cellie? Naar een andere baan bedoel ik. Want jemig, wat is dit irritant. Je zou er moedeloos van worden.
Mijn dochter heeft aanvullende bijstand en dat levert regelmatig problemen op, nu heeft ze sinds kort ambulante hulp en blijkt dat ze al jaren geld misloopt omdat er regelingen zijn waarvan maar weinig mensen het bestaan kennen ook binnen de hulpverlening is niet iedereen daar mee bekend. Want ook degene die haar hiervoor met dingen hielp vanuit het sociale wijkteam en ontzettend haar best deed voor mijn dochter was hiervan niet op de hoogte. En nee, daar kijken wij deze mensen niet op aan, want zij hebben veel meer clienten dan wenselijk om iemand goed te kunnen helpen. Maar zuur is het wel, want waar de overheid je mega op je vingers tikt als je fouten maakt als hulpbehoevende, zij voelen zich niet geroepen om mensen in problemen in te lichten over waar ze wel recht op hebben,
Een reactie posten