Nieuw?

Als eerste prettige daad van het nieuwe jaar mijn bed afgehaald en lekker straks in een schoon nieuw bed slapen. Alles lekker laten doorluchten en de witte was ook gedraaid. 

Simpele dingen, maar ik word daar altijd heel tevreden door/van (en dus gelukkig). Gisteren rond 22.30 uur lekker naar bed gegaan. Geen behoefte aan opblijven totdat de klok me zou vertellen dat er een nieuw jaar begon. Of die kernbomontploffingen in de buurt. Nog een poging gewaagd in bed wat tv te kijken via de app op mijn telefoon, maar ik viel in slaap. Het kon me allemaal niet meer zo boeien. Kijk wel een andere keer naar Peter Pannekoek. Of niet. 

Werd wakker net na middernacht omdat mijn zoon me belde met Nieuwjaarswensen en hij en zijn vriendin in de buurt waren, dus of hij even kon langskomen. Nou nee. Kom maar een ander keertje. Andere keren zou ik in mijn kleren geschoten zijn en braaf gaan opzitten met mijn duffe hoofd, blij dat er in ieder geval nog iemand aan me dacht. Nu niet. Had er de kracht niet voor, om een zanger uit Aalsmeer te quoten.

Leuke digitale uitgave gelezen van mijn krant vandaag. Over geld. Budgetteren maar ook beleggen. Altijd fijn om te lezen hoe anderen hiermee omgaan, maar ook de instinkertjes lezen. Van elke dag koffie halen op het station. Wat dat je kost. Is al een oude instinker en ik herken de term De Latte-factor. Waar geef je geld aan uit onbewust. Maar lees het ook in de afschriften van mensen die schulden hebben. Toch elke dag even een dingetje 'kopen'. Terwijl het dan helemaal niet kan, eigenlijk.

Maar ook weten op welke dag van de maand je vaste afschrijvingen eraf gaan. Zodat je niet 'opeens' zonder geld zit. Bij de kassa voor lul staat. Nu overkomt me dat al jaren niet meer, maar ik herken het wel. Vanuit een periode van onbekwaam/onbewust zijn. 

Zoals altijd het eerste weekend van een nieuw jaar maak ik een administratie ordner voor het nieuwe financiële jaar. Het jaar van 6 jaar terug, die ordner en inhoud, dat mag weg. Verscheuren, opeten, weg. Hoeft niet meer bewaard te blijven (voor de Belastingdienst alles zeker 5 jaar lang bewaren, uiteraard polissen etc langer, maar afschriften, bonnen etc...alles mag weg). Ordner zelf kan weer worden hergebruikt. Mijn digitale mapje Financiële administratie maakte ik al eerder aan, om een begroting voor het komende jaar te maken. Fine-tunen, kijken waar ik uit de bocht schiet, te weinig heb begroot, of juist teveel. 

Zo reserveerde ik al 5 jaar lang geld voor het eventueel terug moeten betalen van Bijstand, toen ik tussen wal en schip viel en geen enkele partij me wilde betalen. UWV niet, werkgever niet. Ik gaf aan dat ik dit wil terugbetalen, direct in het jaar waarin het speelde. Wij komen erop terug. Gaf het nogmaals aan. Wij komen erop terug. Nogmaals... en nogmaals en toen werd het over het lopende jaar heengetild. Een vriendin die voor een gemeente werkt (niet deze) gaf me als tip door dat ik het kon laten rusten. Het gaf me veel stress. Had genoeg malen contact opgenomen hierover. 

Het staat in de administratie; heb hier bewijs van dus laat nu de gemeente maar eens in actie komen. 

Paar jaar later gaf ik eea alweer aan. Alweer dezelfde nogal arrogante reactie: daar komen wij nog wel op terug en nee, u hoeft geen referenties, data etc te geven.  Het voelde alsof ik iemand was met verminderd denkvermogen.  Kanniewaarzijn zou een normale burger toch denken? Zat toen nog volop in de burnout, dus koos ervoor om het te parkeren. Let it go!

Nog steeds nul reactie op gekregen en ik ben er nu wel klaar mee. Toch heb ik daar nog steeds een reserveringspotje voor. Te braaf ben ik, te schijterig en ik denk ook te angstig voor het moment dat ze toch bij me aankloppen en het het willen claimen. Want dat moment komt natuurlijk altijd ongelegen. 

Als ik clienten af en toe laat weten dat ik niet alleen meeleef, maar ervaringsdeskundige ben, dan is de toon van het gesprek daarna compleet anders. We zijn gelijk; ik ben niet meer die mevrouw die vanachter haar veilige bureautje gaat vertellen hoe het wel moet (of dat denkt). Dat doe ik overigens nooit hoor. 

Dacht dan vanavond, nadat ik ook nog de Kerstboom had afgetuigd (Sloan Pa!) en opgeruimd, dat ik dan nu wel aan de bubbels mocht, die fles lag er al te lang (denk meer dan 2 jaar of zo) in de koelkast. Geen rust in de kont om iets te vieren. Zonde van die bubbels in mijn uppie. Maar nu niet meer!

Kreeg ik de kurk er niet uit. Terwijl het zo'n champagnekurk is. Dus die hoort al op eigen kracht eruit te ploppen bijna als je dat ijzeren dingetje hebt verwijderd. Denk dat alle bubbels uitgebubbeld zijn. Zeker een half uur zitten klooien ermee en ook nog nul kracht in mijn handen. 

Smemig@!de Pemig!

De kruk brak af - uiteraard, dus maar bruut geweld en dan de bubbels door een zeefje gieten, zodat er geen kurk in mijn glas zit/zat. Het was een mini-plopje!

Creatief met kurk!

Afbeelding van S. Hermann & F. Richter via Pixabay