De hele week, vanwege de OV-staking, thuis moeten werken en wat was het ontspannen! Geen reistijd meer, niet moeten hangen aan een lus in de bus, staan in de trein en tegen de koffers en tassen van passagiers leunen. Geen prikkels. Behalve hoestprikkels.
Gewoon noest door kunnen werken. Geen zeurcollega's, gedoe op het werk (hele volksverhuizing was er net die week), opeens nieuwe beeldschermen op de werkplek, nieuwe systemen, waardoor zaken niet werkten, verzin het maar. En die leidinggevende die er nog steeds geen inzicht in heeft, maar waarschijnlijk gewoon blijft 'hangen' bij gebrek aan beter. Want eind van het jaar is het toch einde verhaal of gewoon door omdat we de aanbesteding hebben gekregen.
Management is bezig met de verpakking, niet de inhoud. En alweer een afscheidsfeestje. Is normaal, opstappers. Wil ik ook graag bij horen.
Ook de hele week hoesten en snotteren. Snot is nu wel bijna over, maar hoesten blijft nog even aanhouden. Mijn ribben doen er pijn van. Ik hoest namelijk nooit als een beschaafde dame, maar als een boze bootwerker die een zieke zeehond nadoet.
Vandaag dus maar weer een portie (kippen)soep maken, oh, misschien wel Surinaamse Pindasoep, doet me altijd zeer goed en niet hoeven nadenken over wat ik moet eten is ook fijn. De supermarktmedewerker vroeg al of die peper eigenlijk erg heet was. Zeker!! Enorm heet, dan komt mijn verkoudheid lekker los.
En eerst maar eens lekker douchen met een geur die me aan Dampo doet denken. En opeens komt ook eventjes de zon achter de wolken vandaan. De was draait dus straks weer schone kleding in de kast.
Klein leed natuurlijk. Snap ik prima. Is straks weer over.
En dat gezever rondom mijn moeder en zus en regelzaken maken het ook niet luchtiger. Of laat ik teveel invloed hebben. Maar zie ook dat mijn moeder dit gedrag al jaren vertoond. Niet willen kiezen en alles bedekken met de mantel der liefde. Dat die mantel mij nooit bedekte omdat ik daar niet over piekerde om aan mee te doen en wel aangaf hoe ik over zaken dacht en daar ook naar handelde, tsja, daar pluk ik dan nu de wrange vruchten van.
En zij ook, want al jaren alles afwijzend wat haar kinderen voorstelden. Hoeft niet, wil ik niet, niet nodig. En met elkaar om de tafel zitten wordt nogal ingewikkeld. Een zus, buitenlandse broer en ik hoeven incestbroer eigenlijk niet meer te zien, de anderen vinden dat wij nogal hard zijn daarin. Is toch niet zo erg verkrachting? De rest gaat wel met incestbroer om. Dus 'gezellig' en in harmonie zaken regelen is nogal gecompliceerd. Plus dat er eentje in het buitenland woont.
Dus goed voor mijzelf zorgen om 'oud' te kunnen worden, dat is nu precies iets wat me geen bal interesseert. Op die manier oud of uberhaupt oud worden hoef ik helemaal niet. Wel nu graag kwaliteit in plaats van kwantiteit.
Nu werd ik onlangs bijna twee keer aangereden door een auto heel vroeg in de ochtend en toen dacht ik toch eventjes dat zo met mijn hoofd op de stoeprand stuiteren in de nattigheid en kou nou ook niet mijn droomscenario is. Kon op tijd mijn stuur omgooien. Gelukkig.
Toch hangen aan het leven kennelijk. Moest ik wel een beetje om mijzelf lachen. Dramaqueen!
Ja, kom maar door Brigitte Kaandorp!
Schud de ellende uit mijn kop en ga wat DOEN!! Eerst even lippenstift opdoen. Dat helpt altijd al.
En voor je het weet is het alweer 05.30 uur en gaat de wekker. Dus vandaag weer in the Rat Race.
1 opmerking:
Bij mij geen lippenstift, ik merkte dat ik altijd zorgvuldig oorbellen uitzoek als het niet zo lekker gaat.
Ik heb 150 paar dus altijd wel iets wat past
Een reactie posten