vrijdag 12 september 2014

Mindfull telefoneren

Van de week belde eindelijk een familielid eens een keer. Hoewel ik diverse malen had aangegeven dat ik vanaf begin dit jaar naar een psycholoog ben gegaan en als reactie een zoetsappig stom plaatje met taalfout op Feestboek zag, verder geen reactie of belletje. Maar zijn hele Feestboek-community had gezien hoe hij om mij gaf!! En hij zit elke dag op Feestboek, heeft diverse smartphones en zeeen van tijd voor al zijn beste vrienden. Maar niet voor mij. En dat doet pijn.

Tot van de week. En natuurlijk; ik had het kunnen raden. De aanleiding was niet om te vragen hoe het met mij ging, maar omdat hij GROOT nieuws had.

Ok...vooruit, zo zitten veel mensen in elkaar en wie weet ik ook wel (zou ik me anders niet zo ergeren?). Die beginnen een conversatie met 'Halloo, hoe is het met mij' en als jij uberhaupt nog kans krijgt om iets over jouw belevenissen te melden, dat hebben zij dit uiteraard OOK meegemaakt, maar dan nog erger, groter, sterker, of wel tien maal zo vaak, regelmatig en dinsdag. En dat wordt dan uitgebreid verteld, uitgelegd en wat jij te melden hebt, is alleen een opstapje om weer de hoofdrol te pakken in het drama wat hun leven heet.

Of ze kennen iemand die...bla bla bla bla.

Had ik van de week natuurlijk me heel boos en miskent kunnen voelen, maar nu merk ik dat ik me veel minder erger - nou ja...behalve nu dan om even een stukje eruit te rammen - en wat nog belangrijker is, ik wijt het niet meer aan mijzelf. Denken dat ik kennelijk niet de moeite waard ben om gebeld te worden, in zijn kringetje te horen, mee te doen met alle fun etc etc.

Ondanks dat er 2 auto's voor de deur staan in zijn gezin, is het erg moeilijk om de rit naar mijn huis te rijden. De grote stad op palen  hier in de buurt ligt wel regelmatig op zijn route. Dus ligt het op de loer dat ik ga denken dat ik er niet toe doe, onzichtbaar ben, niet leuk genoeg, stom mens. etc etc.

Laat maar; hij verandert echt niet, tenzij hij zelf de noodzaak daarvan inziet. Niet omdat ik hem daarop wijs. Voorzichtig of geheel niet voorzichtig. En uiteindelijk voel ik me dan narrig, bozig en miskent, dus wat heeft me dat gedrag opgebracht in de afgelopen tijd: Nada de Nikkus. Stoppen dus hiermee!

En laat ik los dat ik met iedereen moet kunnen opschieten, dat iedereen ook mij leuk moet vinden, of op zijn minst aardig. Niks moet. Alles extra is een bonus.

Als ik maar wel liefdevol en respectvol ben naar mijzelf, mijn kinderen en diegenen die mij lief zijn. Maar niet meer over the top ga met investeren, geven en er zijn voor die ander, als ik dat niet terug ontvang.

En dat is bij de les blijven; veel gemakkelijker is het om in de Oude Groeven van het ingesleten patroon terug te vallen en me een dom dik wijf te voelen. En me zo te gedragen.









3 opmerkingen:

Pecunia zei

Oef, wat een woede en frustratie die je bij jezelf herkent. En het willen loslaten. Geweldig als het lukt, herkenbaar als het niet altijd lukt. En heel goed dat je het niet meer aan jezelf wijt. Heb jij ook dat je achteraf denkt...waarom heb ik ooit moeite gedaan voor die mensen?

Moneypenny zei

Ik ben bepaalde mensen los aan het laten en voor mezelf aan het kiezen. Dat het contact met familie niet zo is als we zouden willen hebben we langzaamaan moeten accepteren en laten gaan. We verwachten niets meer, dan is wat komt mooi meegenomen.
Wij voelen ons niet geaccepteerd, gewaardeerd of zelfs maar gerespecteerd door sommige familieleden. Nou wilden ze wel met z'n allen, we zien of spreken mekaar niet of nauwelijks het hele jaar, "gezellig" weer een weekendje weg. One big happy family ineens, bleh... tenenkrommend lopen we daar dan rond vanwege wat er allemaal gebeurt en niet gebeurd. We hebben besloten dat we het niet meer doen, die weekendjes. Een dagdeel de familie zien vinden we leuk en gezellig maar daarna is het gewoon wel weer op en klaar, dan hebben we wel weer genoeg over ons heen gehad of hebben we genoeg links gelegen voor een tijdje.
Nagels opgegeten toen ik het mailtje had weggestuurd om te zeggen dat we om verschillende redenen niet mee wilden. Wat denk je? Van de 4 (stief)zussen en broers één reactie, via what's app "Mailtje is OK".
Och, hadden we het maar eerder gedaan, dit viel zo mee. Bottom line: kies lekker voor jezelf.

Petr@ zei

Ik denk dat iedereen wel van die figuren kent die jij hier beschrijft.
Inderdaad kun je kwaad worden en je ergeren maar daar schiet je niks mee op, alhoewel het wel even kan opluchten haha.
Ik heb zelfs een collega die me alleen groet als hij onze aanhanger wil lenen, verder ben ik lucht. Hij dus ook voor mij. De aanhanger krijgt hij niet meer.
(btw mijn blog is tijdelijk off-line)
Fijn weekend!