Het tuinseizoen is weer geopend!!

Sowieso omdat op de BBC Gardener's World alweer is begonnen (voor de liefhebbers op vrijdagavond op BBC 2). En zo lief, Monty - de presentator - heeft er nog een hondje erbij. Naast zijn trouwe hond, Nigel (wat een heerlijke naam toch hahah -Nigel Slater, Nigel Havers, etc etc). Nell heet ze.



Altijd goede tips en niet van die gesponsorde tips zoals in Nederlandse tuinprogramma's waar ze je tuin verbouwen door er gewoon honderd nieuwe volgroeide planten en struiken en wat vlonders in te gooien. Maar dit programma heeft me veel geleerd over snoeien en vermeerderen van al bestaande planten en wanneer. Kijk het al vele tientallen jaren. En natuurlijk ooit met de helaas overleden Geoff. Die de R niet kon uitspreken. Fijne man.

Lees trouwens dat Monty (alleen die naam al is toch heerlijk!) last heeft van depressies en in de wintermaanden gebruik maakt van zo'n lamp. En dan nog soms hoopt dat er een injectie was die hem gewoon een week liet slapen. Dat zou je niet denken als je hem ziet; energiek en enthousiast. Zo kan de schijn bedriegen en is wat je ziet, niet altijd wat je krijgt.

Vandaag mijn tuinmeubels (klinkt groots he...maar gewoon 2 stoelen en een tafeltje) onder het zeil vandaan gehaald en neergezet. En de rest van de dag heerlijk gewerkt in de tuin. Aan van alles en nog wat, maar vooral het buiten zijn, in de zon, dat is zo heerlijk.

En tussendoor krantje lezen, boek lezen, snoeien, harken, verpoten, gras maaien...Nou Hendrik Jan de Tuinman is er niks bij. De grote groene kikker die ik van een hele lieve blogger kreeg grijnsde me toe: Lekker he...buiten zijn!

Gisteren een heel eind gefietst en ik dacht ook even te gaan kijken in een tuincentrum in een gemeente verderop. Was het gesloten!! Er komt een andere firma, maar dat duurt nog 2 weken. Jammer. Altijd leuk om ideetjes op te doen.

Liep ook nog een supermarkt in een ander gedeelte van ons dorpje in, maar daar waren de prijzen veel hoger dan bij de plaatselijke supermarkt dus alleen een preitje gekocht om brocollisoep mee te maken. De brocolli had ik nog.

Mijn vriendin kwam met een briljante oplossing voor het bioscoopbezoek: Ze had nog bioscoopbonnen liggen. Ze begreep helemaal dat ik aangaf niet uit eten te kunnen en ook nog naar de bios te gaan en het was fijn om na de film nog een tijdlang met elkaar te praten. Over wat nou echt belangrijk is in het leven. En ook dat het leven wat je nu zomaar voor lief neemt zomaar kan veranderen. Daar hebben we allebei van geleerd. Door schade en schande.