Even wachten...Pizza!

Kreeg van mijn zoon een spontane uitnodiging om Pizza te komen eten.  Hij had voor zijn verjaardag een hele fijne BBQ van zijn vrouw gehad (ze zei ook nog voor zijn vorige verjaardag :) ) en daar kon je ook, met zo'n speciale pizzasteen, pizza's in maken. Of ik zin had om te komen proeven.

Heerlijk zeg, die uitnodiging. En zo lekker na mijn werk weten dat ik iets leuks te doen heb. 

Kleindochter was net in haar badje geweest, dus nog even kunnen zien en knuffelen. Daarna zij lekker slapen en wij pizza's bouwen.

Ook fijn dat we de hele avond in hun tuin konden zitten. De warmte was wat minder drukkend. 

Ze gaan denk ik nooit meer pizza's laten bezorgen, want ze waren zo heerlijk. Knapperige bodem, lekkere bovenkant en dat alles in een loeiheet groen Ei gebakken.

Als echte man had hij ook zo'n grote spaan erbij om de pizza erin te schuiven. Ook handig in de winter als sneeuwschuiver. 

Dat was nog wel even oefenen, ook het erop leggen vanaf het ovenpapier waarop het deeg eerst was uitgerold, was een kunst op zich. Mijn schoondochter is daar heel handig in. 

Kleindochter had opeens wel vier boventandjes die doorkwamen, dus wat huiliger dan normaal (ze huilt vrijwel niet). Hoort er allemaal bij en ook dat een baby zich nooit aan jouw schema houdt. Zit je net lekker, dan denkt ze; kom; ik ga nu even wakker worden! 

Heel fijne ontspannen avond was het. En fijn dat de busbaan dichtbij hun huis is, dus een stukje lopen, stukje bussen en dan de fiets naar huis en daar nog even naar de sterren gekeken. Voelde alsof het al weekend was.