Soms komen er cliënten aan mijn balie die verward zijn of juist denken dat zij alles zeer helder zien en de wereld tegen hen is. Bij allebei is lastig in te schatten hoe ze reageren op wat ik zeg.
Is het een vervelende - in hun optiek - mededeling, wekt dat agressie op (zie je wel, iedereen werkt me tegen, hier ook weer!). Dus is het mijn taak om stresssensitief (op training geweest onlangs) te communiceren.
Wat ik herken en beheers. Mijn vader moest altijd rustig gehouden worden. Anders ontplofte hij (meende mijn moeder). Altijd op eieren lopen. Nadenken wat je zegt, wanneer je het zegt en hoe je het zegt. De toon, het volume, aankijken of juist niet.
Iemand vroeg me of ik dan niet bang ben, juist omdat zo'n cliënt ook ontplofkans heeft.
Nee. Niet bang. Wel bewust ervan dat dit ook kan gebeuren. Als ik naar het station loop dat ik iemand tegen het lijf loop en hij/zij daar ongeremder reageert. Of fysiek reageert. Kan allemaal.
Maar face to face nog geen ervaring mee. Wel emoties van boosheid en frustratie en die begrijp ik, dus ervaar dat niet als agressie naar mij.
Heel rustig aan gedaan op mijn vrije dag. Nou ja, wel 2 wassen gedaan en buiten opgehangen en dus weer in de kast kunnen opruimen. Lekker zo droog. In de tuin gewerkt. Boek verder uitgelezen, geweldig boek van Otto de Kat. Stuk van een nieuwe flodderbroek geknipt en dan nog omzomen en naaien. Administratie bijgewerkt. En dan is het morgen alweer maand acht van dit jaar. Waar blijft de tijd. Gaat die sneller als je ouder wordt?
Las een hele mooi dichtregels in het boek (De langste Nacht). Blij dat ik via de introductie van het recentste werk van Nicolien Mizee deze schrijver op het spoor kwam, omdat hij in de rij achter mij stond om haar te feliciteren.
Het fijne van lezen is dat ik dan helemaal in het verhaal opga. Even weg van de realiteit van alledag. Dat doet een goed boek en een goede schrijver.
Oh ja, nog via whatsapp beeldbellen even contact met de twee oudste kleinkinderen. Net terug van vakantie met hun moeder en nu gaan ze vier weken met hun vader op vakantie. Lang!!!
Ben dankbaar dat ik vandaag weinig last van de warmte had. Hoefde nergens heen, niet verplicht reizen in volle bussen en treinen, dus kon het kalm aan doen, zodat ik daardoor weinig last had. En een beetje wind in mijn tuin. Ook fijn!
Hoe ervaren jullie de warmte?
6 opmerkingen:
Leuk dat je dat boek zo waardeert. Voor mij was de schrijver ook echt een ontdekking.Een fijne ontdekking. En de warmte... heerlijk vind ik het. En wat een woord, stresssensitief. Apart, maar wel duidelijk. En het verbaast me niet dat jij het bent.
Ik heb met aandacht jouw ervaring met de clienten die je ontmoet op je werk gelzen. Het voelt voor mij aan dat jij een veilg punt probeert te zijn en echt naar ze luister. Knap!
Tot nu valt de warmte me alles mee. Er waait bij ons bijna altijd wel een iets koelere wind vanuit de polder.
Ik kan vrij goed tegen de warmte en hou van dunne zomerjurken. Maar in de zon zitten doe ik nooit, wel onder een parasol. Fietsen heb ik ook toen het zo warm was gewoon gedaan tussen 2 en 3, grootste deel tussen de bomen en kleine stukje in de zon, en Verahoedje op.
Gisteren ander rondje zonder schaduw.
Dit is echt mijn temperatuur niet.... Maar ik doe gewoon heel rustig aan - wandelen komt dan 's avonds wel, want 's morgens vroeg zit ik nog op de thuiszorg te wachten. Ik hoop dat het snel overgaat, want zeker ook de nachten vind ik TE warm!
Ik ben gewend en heb net een shirt met lange mouwen aangedaan( 24 gr binnen)
Ik denk dat ik zo'n cliënt ben die heemaal kan ontploffen over iets, hoewel ik mijzelf een zeer redelijk persoon vind!
Marijke
Een reactie posten