Dat komt omdat ik merk dat nog steeds zeer professioneel sta tegenover weer aan het werk komen en merk dat vooral sommige mensen in mijn omgeving het voor mijn gevoel (dus geen feit) het er eens lekker van nemen. Hun man verdient de centjes, de afkoopsom van die nare werkgever was zo groot dat ze zich inderdaad de luxe kunnen permitteren van oeverloos filosoferen over hoe het zou zijn als zij de baas van hun bedrijf zouden zijn, terwijl ze eigenlijk er geen moer van snappen. Wat een bedrijf hebben inhoudt.
Geen bedrijfsmatig inzicht hebben, een beetje spielerei, bezigheidstherapie en iedere ingeving wordt onmiddellijk opgevolgd, want oh...zo leuk, zo inspirerend. Wie ik nou weer gesproken heb, zo interressant, zulke goede voorstellen, hij kan het zooo goed verwoorden...en meid....ik wil echt gaan voor die mensen die moeilijker bemiddelbaar zijn (zoals JIJ...)..er is werk zat...oh...ik kom OM in het werk.
Maar gelukkig heeft manlief nu zo'n geweldig inkomen...... Oh en alle bonnetjes die lever ik bij hem in, kan hij lekker aftrekken van de belastingen. Fijn he...
Alle gouden bergen worden voor waar aangezien, alle beloftes voor heilig gehouden en ondertussen niks concreets neergezet. En echt iets opzetten, uitwerken.....nou ja....dat is niet leuk hoor...dan zijn we te serieus bezig...daar hou ik niet van...maa gelukkig kunnen we nog elk weekend naar ons vakantiehuis reizen...even weg. En ben ik ook nog lid van nog een sportclub geworden...meid zoooo ontspannend....zo heerlijk....ik kom helemaal tot rust...en een energie wat ik krijg.
Zo'n ander beeld van niet meer meedoen en direct in je portomonnee geraakt worden. Ik word er boos en onrustig van, want ik ben zo niet . En kan zo niet handelen. Doe juist alle abonnementen weg, auto weg, vakantie is iets....nou ja....dream on. En moet leren om te blijven denken...is dit goed voor mij!!
Ik ben alleenstaand, alleenverdiener en er is niemand die zegt...joh....ik leg er gewoon elke maand wel een paar honderd euro bij....omdat wij het zoveel beter hebben en nog wel een auto, vakantiehuis, 3 vakanties, 5 hobbyclubjes. en 7 sportabonnementen hebben.
Niks daarvan. Dus focus op wat voor MIJ belangrijk is....spiegel je aan niemand. Wat voor een ander een leuk tijdverdrijf is, zo leuk dat er geen tijd is om naar een baan te zoek, is niet mijn prioriteit.
Ik wil weer meedoen. Op mijn niveau graag.
In feite ben ik boos op mezelf. Dat ik kwijt was wat voor mij belangrijk is. En dat ik al die kansen wel zie, maar gehinderd wordt door dit soort spielerei en hobby gedoe. En zo druk ben het goed en serieus te doen en dan loopt er iemand mee die maar wat aanmoddert,want ach....manlief takes care of the money.
Gaan met die banaan!
2 opmerkingen:
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ben zelf ook 50 en werkzoekend. Wel een partner met een goede baan, maar niet achteroverleunend op zijn inkomen en geen vakantiehuisje achter de hand. Niets van dat! En ik word ook dol van alle luchtkastelen die me worden voorgespiegeld. Zat tot voor kort op een loopbaantraining maar daar ga ik mee stoppen. Wat een peptalk, ik word er doodop van. Ik heb echt mijn best gedaan maar kan niet tegen die hyperactieve peptalk die over me uitgestort wordt. Realiteitszin voor mij graag! Sterkte, het is moeilijk voor oudere werkzoekenden.
ben dan wel geen werkzoekende ,maar wel alleenstaand met baan van 30 uur per week met echt geen topsalaris, zelfs geen modaal inkomen ,nee zit daar ver onder en heb nog een thuiswonende dochter die weliswaar zelf school en verzekering betaald maar verder niets bijdraagt aan geld maar wel gebruik maakt van alles in huis,maar word een beetje moe van alle negativiteit van mensen om mijn heen die klagen en klagen,maar nog steeds op vakantie gaan , een of twee auto's hebben, praten over een nieuwe keuken en of nieuwe meubels en welk jurkje ze aantrekken als het koninginnedag is, ik ben al dik 15 jaar niet op vakantie geweest, heb geen auto, geen eigen huis en nieuwe meubels e.d. ook al jaren niet en nieuwe kleding koop ik zelden heb geen abonnementen, ga niet naar een sportschool en uit eten , maar toch leef ik zo beroerd nog niet , heb geen schulden, kan gewoon mijn boodschappen betalen en als ik goed uitkijk zelfs nog wat kan sparen. als we allemaal eesn gaan kijken wat we wel hebben i.p.v. van wij niet hebben en de buren of familie wel zouden we een stuk gelukkiger zijn ,want zo slecht heb je het meestal nog niet als je er goed over nadenkt. natuurlijk heb ik het niet over mensen die buiten hun schuld zonder werk komen te zitten en het liefst zo snel mogelijk weer aan het werk willen.
Een reactie posten