Koudwatervrees? Opeens toch te veel te snel en in een andere fase van je leven zitten?
Waar hij enorm van baalde, buiten het lichamelijk gemis van een partner, was de financiele consequenties voor hem. Waar hij nu woont, in een andere stad in een ander deel van het land - voor haar verhuisd - dat kan hij alleen niet betalen. Hij geeft aan mij een ingewikkelde financiele constructie door waarmee ze nog wel fiscale partners blijven en hij dus geen huursubsidie kan aanvragen. Ook had hij de inrichting van hun huis heel erg door haar laten bepalen, waarbij hij alles betaalde, dus toch maar die duurdere vloer, die duurdere gordijnen en die duurdere verf.
En nu gooide ze opeens de handdoek in de ring en wilde toch liever op zichzelf wonen in haar studentenstad. En tsja...natuurlijk heeft ze als student geen geld om eea eerlijk af te wikkelen. En daar uberhaupt nooit over nagedacht.
Ik denk dat hij het zichzelf maar al te vaak te financieel te ingewikkeld maakt. Hij hoopte natuurlijk op een lange relatie, waarbij zij, na haar studie kostwinner zou worden en ze rekenden zich al rijk want - nogal naief gedacht met de huidige crisis in mind en haar studierichting - na haar WO studie zouden de schepen met geld binnenstromen. Ze kan nu al geen baan houden of vinden.
Ik snapte niet de haast van hun tweeen en ook weer wel. Hij is zo lang erg ziek geweest dat er momenten waren dat hij geen toekomst zag. Toen het lichamelijk toch beter ging, wilde hij ook voor zijn ultieme droomvrouw gaan.
Dat dit een meisje van 22 was die nog studeerde en nogal wat rare trekjes had ...tsja...als hij er blij mee is, wie zijn zijn vrienden dan om hem dat te misgunnen. Hij heeft wel raardere partnerkeuzes gemaakt; ook impulsief en ook met dames waarvan niemand snapte waarom. Aan wie moet hij bewijzen dat hij relatiemateriaal is?
Ik denk dat zijn beeld van wat hij echt nodig heeft ook nog wel bijgeschaafd mag worden en nogal kinderlijk is. Dat denk je als je een jonge jongen bent, geen man van middelbare leeftijd. De playboy-versie van een vrouw.
Maar wat een misere zeg. En wat ben ik weer tevreden met mijn bestaan zonder dat soort commotie. Die vriendin van mij die aan het daten is zegt me iedere maandag, na het hele weekend bij hem te hebben doorgebracht, ook als zijn kind er is (gezellig na 2 weken al aan het kind voorgesteld worden en wakker worden naast papa) - dat er iets met hem is wat ze niet vertrouwd en dat hij nog steeds in de relatievijver aan het kijken is. Waarom doe je jezelf dat in godsnaam aan. Dat 'goedgenoeg' idee.
Mijn telefoon-oor is roodgloeiend van het luisteren naar alle verhalen.
Laat me me maar lekker alleen in mijn tuintje zitten kijken naar alles wat weer gaat groeien. Naar mijn aanbieding van 5 geraniums voor 5 euro bij de Supermarkt om de hoek (mocht ik mezelf kado geven omdat ik gelukkig weer in een spijkerbroek pas die 4 weken terug niet meer dichtging...oh schande!).
Laat me op zaterdag maar lekker de krant lezen, mijn wasje doen, zonder te hoeven nadenken of ik die ander nog wel beval, of ik goed genoeg ben. Heb al moeite genoeg gehad om voor mezelf te geloven dat ik goed genoeg ben.
En vind dat ook ik genoeg op mijn bordje heb om ook eens uuuuuuuuuuuuuuuurenlang bij iemand te mogen uithuilen. Maar goed: die is er niet.
Vanavond ga ik gezellig met mijn dochter naar de bioscoop. Dat is ook alweer maanden terug dat we samen iets gezelligs deden. De kaarten kreeg ik gratis bij een abonnement een tijd terug, dus helemaal budget verantwoord.
Net mijn OV opgeladen zodat we vanavond met de bus probleemloos kunnen reizen. De kaarten zijn van zo'n haantjesbioscoop dus niet in mijn eigen woonplaats in te wisselen, anders kon ik wel met de fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten