Van de week een bomvolle bijeenkomst gehad van mijn netwerk en we hadden hoog bezoek. Iemand die echt wat kan betekenen voor onze doelgroep en dat wil zij dan ook. We hebben al een vervolg-afspraak staan. En volgende week weer eens lobbyen in de Tweede Kamer...het lukt mij tamelijk snel om daar afspraken te regelen. Ach ja...mijn ouwe vak natuurlijk.
Die vriendin die aan het daten was geslagen, wat zou ik haar graag van het idee afhelpen dat ze perse een man nodig heeft. Want deze vent geeft na een paar weken al zoveel stress. Lijkt me dat als je elkaar leuk vindt, je alleen maar vlinders zou moeten voelen en geen stress. Maar hij zit nog steeds in die Planeetvijver te vissen terwijl hij haar de hele tijd bevraagd of ze wel 100% voor hem gaat. En tsja.bij het checken door een vriendin van haar ging hij op haar profiel in. Lijkt me toch echt een teken aan de wand. Hij is gewoon nog aan het shoppen, maar heeft mijn vriendin vast laten wegleggen onder de toonbank, zodat hij zeker weet dat hij nog een back-up heeft als hij klaar is met shoppen. Of misschien wel gewoon voor in-between. Mijn vriendin in het weekend en een andere dame voor door de week?
En dat gesodemieter met wel sms-en, niet terug antwoorden, uren laten wachten, je telefoon uitzetten....echt zo puberaal allemaal. Toch zijn ze allebei ruim van middelbare leeftijd.
Ik zou er al helemaal klaar mee zijn. Er is echt een landvol mannen die wel normaal kunnen doen. Alleen weet ik ze ook niet te vinden, maar dat is een klein detail. En wat zeik ik, misschien als een man mij ook eens een keer aanraakt of naar me kijkt, dat ik dat zooooooooo gemist heb, dat ik direct meer wil en de zaken niet meer zie zoals een buitenstaander doet.
Van de week jurken gepast. En geconcludeerd dat er veel moois is, maar dat ik goed moet opletten dat ik een model uitkies wat mijn lichaam flateert en niet superstrak om mijn nog wel veel te ruime buik en maag zit. Dan kijk ik What not to wear en dat helpt. Model kokerrok is niet goed voor mij.(ik snap opeens mijn dochter...dat die buik weg moet en vooral die vellen van die buik. Terwijl ik; ach...er hebben 2 prachtige kinderen in gewoond en vanaf dat ik 10 ben heb ik al een buikje door een levensbedreigende buikoperatie).
Bij de V&D hadden ze 20% korting op alle jurken en ik moest mezelf dwingen om echt te gaan kijken en dan ook nog eens te gaan passen. Vooral dat passen vind ik nooit leuk. Sta ik met mijn broek op mijn knieeen een jurk aan te doen, terwijl het effect dan natuurlijk nogal sneu is.
Maar goed...wel gedaan en ook nog eens iets gekocht wat al was afgeprijsd en nu ook nog eens 20% eraf van de afprijsprijs. Kijk...dat is nog eens leuk winkelen. Maar wanneer moet ik 'm aan??
Vroeger had je tenminste nog je zondagse kleren....maar nu voelen alle dagen hetzelfde en kan je me ook uittekenen in spijkerbroek en trui/vestje. Alleen als ik representatief moet zijn, bijv. voor netwerkdingen of sollicitaties dan komt de grote verkleedkist van pas. Jasje, jurkje, panties, hakje...
Ik heb een veel kleinere maat nu (44/46) dan aan het begin van mijn grote afvalrace (54) en nog voel ik me te dik. Ik moet gaan leren beseffen dat ik gewoon in een normale winkel kan shoppen en ook nog slaag. Nooit meer naar de Grote matenwinkel hoef waar je keus veel kleiner is, vind ik. Of waar je de keus hebt uit tent met buitentent of gekleurde tent met rare punten. Maar het is nog niet doorgedrongen...ik voel me nog steeds die uitzondering. Kruip lekker weg in mijn warme winterjas...maar goed...het voorjaar morgen los te barsten en dan zijn er mindere lagen nodig om me in te verschuilen.
Dus eerst maar eens naar de kapper geweest en daarna dus onder dwang jurken passen. Klinkt gezellig toch?
1 opmerking:
Absoluut!
Ik loop met mijn maat 46/48 ook in jurken en rokjes en zo tegenwoordig, en hoe meer ik leuk in mijn maat kan vinden, hoe leuker ik het vind. ;-) En als ik er in pas, doe jij dat met een maat kleiner helemaal.
Een reactie posten