Niets

Mijn dochter was al voor dag en dauw het huis uit. Ik was vroeg (voor een werkeloze..) wakker en bedacht me wat ik deze dag - waarin het lijkt of iedereen het gezellig heeft - zou gaan doen.

Ben in de loop van de ochtend, na de abdicatie te hebben bekeken en geroerd was door de zichtbare emotie op de gezichten, op de fiets naar het centrum gegaan.

Mijn fiets ergens neergezet waar de vrijmarkt nog niet begonnen was en het laatste stukje gelopen. Had niet echt in mijn hoofd dat ik iets moest hebben. Sterker nog....ik had me voorgenomen om 3 x na te denken of ik wat ik dacht te willen kopen echt nodig had. Ik heb genoeg. Meer dan genoeg.

En dus kwam ik met niets thuis. Ik zag een setje blauwe bekers en een hele grote blauwe theepot. Maar bedacht me dat ik die alleen maar neer zou zetten en niet gebruiken. Voor de heb dus alleen. En kon voorbij lopen.

Heerlijk gevoel...niets nodig te hebben, maar nog meer; niets te moeten kopen. Voor het kopen, voor de hebzucht, voor het bevredigende gevoel van kopen....

Toch..en ik worstel daartegen, maar kan er op dit soort gezelligheidsdagen niet zoveel mee, ik voelde me alleen, ongezien, ongewenst, onnodig, overbodig.

Niemand thuis om mijn verhaal aan kwijt te kunnen. En zag natuurlijk alleen maar gelukkige koppels en gezinnen, allemaal gezellig de stad in.  En bedacht me dat ik gewoon nergens meer nodig ben.

Maar ik ben dan ook weer zo'n eigenheimer dat ik geen trek heb in de ach en wee en ik begrijp je verhalen. Laat me me maar even terugtrekken in mijn hol...het waait wel weer over dat gevoel. Ik zie dan ook liever niemand dus dat gezeik van mij over eenzaamheid moet ik maar met een flinke korrel zout nemen. Ik wil ook niemand zien. Ergens vind ik het ook wel heel prettig met niemand rekening te hoeven houden, dus ik zeur.

Het zal wel met de stand van de maan te maken hebben en dat mij zoon vandaag naar het buitenland is vertrokken.