Niet van harte gekozen, niet gemeend, maar omdat de regels nou eenmaal zo zijn. Of dat de gymlerares dat zo oplegt. Kwam er niemand op het idee om de kneuzen eens een team te laten uitzoeken?
Jij, met je te strakke blauwe sportbroek van Le Coq Sportif (wie verzint zo'n merk!!), want toen al een dikke kont (dacht je!!), voelt dit alles keihard binnenkomen, als je op de lage gymbank zit te wachten op je lot. Dat een ander dik meisje (met van die blauwe wolkjes op haar benen) nog eerder dan jij wordt gekozen; nou dan moet het wel heel erg met je zijn.
Zo voelt dat soms nog steeds. Wachten totdat iemand ziet dat ik wel leuk ben. Of goed genoeg. En beseffen dat ik kennelijk geen uitstraling heb. Ik ben goed in het verbergen van hoe ik me echt voel. Dat doet te veel pijn.
Wachten totdat die ouwe vriend me eindelijk weer eens belt. Ik durf niet meer te bellen want ik kan er niet meer zo goed tegen dat ik weer met een loze belofte het veld word ingestuurd. Dat ik me aan iets optrek wat er niet is.
Kan me herinneren dat ik altijd heel erg ongemakkelijk wordt als er teams moeten worden gekozen. Omdat ik dan onmiddellijk terug ben bij dat gevoel van toen. Nooit als eerste gekozen, wel altijd als laatste.
Onbegrijpelijk dat nota bene een coaching opleiding die ik ooit volgde, ook zo te werk ging. De laatste die overbleven...nou...vorm maar een team dan. Oh...jullie wonen niet echt in de buurt..Ach...geen probleem toch??
Nog stommer dat ik toen al niet inzag dat de kwaliteit van de opleiding aldaar niet te hoog was. Het ego van de trainer wel. Maar het EQ niet.
Het komt erop neer dat ik tot op heden voor niemand nummer 1 meer ben. Ook niet voor mijzelf.
Het is hoog tijd dat ik de nummer 1 van mijn eigen team ga worden. Team Mij. Team Ego. Team verdorie Mens: ga nou eens lekker voluit leven!
Je hoeft niet meer verplicht te wachten totdat de sportiefste en leukste van de klas jou kiest. Wat zeg ik; je wilt niet eens meer gekozen worden door zo'n iemand.
Je hebt zoveel dingen die je wel kan. En soms nog verdomde goed ook. Zonder zo'n Sportieve Haan broek! Letterlijk.
Je hoeft niet meer verplicht te wachten totdat de sportiefste en leukste van de klas jou kiest. Wat zeg ik; je wilt niet eens meer gekozen worden door zo'n iemand.
Je hebt zoveel dingen die je wel kan. En soms nog verdomde goed ook. Zonder zo'n Sportieve Haan broek! Letterlijk.
12 opmerkingen:
Het hele systeem van kinderen op deze manier laten kiezen is zeer mensonvriendelijk en dus onbegrijpelijk. Er zijn toch zoveel andere manieren. Ook ik kan me dit herinneren, altijd als laatste gekozen te worden. Omdat de populaire kinderen ook de pesters waren, had de groep zo weer kans op een extra pest moment. Zou het op de scholen nu nog steeds zo gebeuren?
Heb ik ook meegemaakt. Heerlijk om ouder te worden en niets meer te maken te hoeven te hebben met die enge meiden.
Oja, ik werd ook altijd als laatste gekozen. Omdat ik niet goed was in balsporten. Later wel gaan sporten maar nooit een teamsport natuurlijk ! Wat was het heerlijk toen die gymlessen verleden tijd waren .
Als lichamelijke kneus, was ik ook altijd de laatst gekozene. Toch is dit geen trauma geworden. Ik was nogal autonoom, ook al als kind.
Ik doe mee met jouw team, maar vanaf de reservebank, daar kies ik zelf voor.
Ik ervaar de vrijheid van het buitenstaander zijn eerder dan het als remmende factor te zien.
It s all in the mind, tenslotte.
Ook ik was altijd de laatste, als er niets meer te kiezen viel en dan zuchtte het team, wat mij kreeg, maar eens diep, want ze wisten, dat ze dus gingen verliezen, wat ook steevast zo was...
Ik was wel snel, maar kon nog geen bal vangen, dus bleef ik met de laatste van het andere team over en verloor "mijn" team dus.
Het was dus niet zo, dat de klas een hekel aan mij had, maar wel bij een balspel ;)
Verder had ik een broertje dood aan gym, want ik was bijna nergens goed in, behalve in lenigheid, want met ringen en touwen was ik de beste en daar haalde ik dan toch weer mijn trots uit.
Waarmee ik wil zeggen, dat ieder mens zijn\haar eigen kwaliteiten heeft of ze altijd ook gezien worden, is een ander verhaal...
Zie jezelf wel als nummer 1, want er is toch niemand met wie jij competitie hoeft te voeren, wat misschien wat negatief klinkt, maar zo bedoel ik het niet.
Jaren geleden eens een test gedaan: onverzorgd en met het hoofd naar beneden naar de stad gegaan en iedereen liep me straal voorbij en in de winkels was men ook niet echt vriendelijk.
De volgende dag weer naar de stad gegaan, maar toen wel verzorgd en met het hoofd omhoog en het was echt een wereld van verschil, overal werd ik vriendelijk benaderd.
Sindsdien pas ik die regel toe en echt, het maakt het verschil om je toch de moeite waard te voelen!
Groetjes
Herkenbaar. Ook ik hoorde bij de laatsten die gekozen werden.
Gelukkig warden bij ons op school de teams elke keer op een andere manier samengesteld: de leraar telde af 1-2 of 1-6, steeds opnieuw, of eerst werd er een ander spel gedaan, en de groepjes die dan gevormd waren, vormden de nieuwe teams. Soms mocht er iemand kiezen, maar dat waren aldoor andere kiezers. Ik wist zelf ook wel dat ik niet heel goed was in balspelen, dus vond het ook niet zo erg dat ik pas bij de laatsten gekozen werd; ik zou mezelf bij sommige spellen ook pas als laatste kiezen :)
Als 13-jarige ben ik een half jaar naar een Sociaal-Medisch Bureau gegaan, om te leren vriendjes te maken. Dat was met een groepje van 8 leeftijdsgenoten, en we deden vooral veel rollenspellen, en kregen huiswerkopdrachten. Een van die opdrachten was om met opgeheven hoofd door de winkelstraat te lopen en geen enkele stap opzij te doen. En echt waar, de mensen gingen voor me aan de kant! Daardoor heb ik geleerd dat je je 'uitstraling' aan-en-uit kunt schakelen. Als ik niet wil opvallen, dan kan dat, maar als ik er wil zijn, kan dat ook.
Siebrie
Ik werd nooit als laatste gekozen, ik mocht altijd kiezen. Was ik goed in sport, nee hoor! En altijd de pest aan team-balsporten. Blijkbaar was ik goed in coachen want mijn team won vaak en ik koos echt niet altijd de beste spelers. Met mijn harde stem gaf ik aanwijzingen die ook werden opgevolgd. Na de middelbare school nooit meer aan 'n teamsport meegedaan, trouwens ik ben sowieso geen sporter. Wat hier in sommige reacties gezegd wordt moet je proberen in de praktijk te brengen! Denk maar aan Sammy! Sterkte en succes, Janne
Ook ik werd altijd als laatste gekozen, ik was de kleinste van de klas en broodmager en ook nog eens dodelijk verlegen, gepest werd ik ook , dat heeft me altijd beinvloed en pas de laatste jaren , ben nu 56 , heb ik me voorgenomen om mezelf wat assertiever op te stellen, is dat moeilijk? ja, enorm moeilijk, maar het levert me wel veel op, al ben ik nog steeds niet iemand die op de voorgrond treed en ben ik niet iemand met veel vrienden en of kennissen, maar liever een paar mensen waar je echt wat mee hebt ,dan een grote groep die geen echte vrienden zijn.
Ik wil nog toevoegen dat het als laatste gekozen worden nauwelijks invloed heeft gehad op mijn verdere leven. Ik werd ook niet gepest of zo. Mijn zoon overkwam trouwens hetzelfde. Ook niet goed in balsporten. Hij kan wel heel goed zwemmen !
Ik was ook niet populair op school en bij de gymlessen. Spuugvervelend dat stomme kies systeem. Ik heb er nu nog een hekel aan.
Erg herkenbaar dit. Was bij mij niet anders. En waarom vraag je je dan af?
Een reactie posten