Kreeg de bevestiging in de middag binnen en de afspraak was voor diezelfde ochtend. Apart.
Dan slaan de stresshormonen direct op hol: "Jemig...zie je wel, alweer wat vergeten of verkeerd begrepen..Sukkel!"
In plaats van te denken: Ga maar even uitzoeken.
Het bleek niks te zijn, assistente had agenda-systeem als eigen reminder gebruikt, alhoewel ik wel op iets wacht, dus alleen dat wachten al dat geeft verhoging van stress.
Ik merk het aan mijn hartslag, die gaat onmiddellijk omhoog, ik merk het aan mijn kont, die is rusteloos en ik ga direct checken hoe wat waar en waarom. Ik merk het aan mijn Ananas (smartphone) gedrag. Die draag ik constant bij me, want stel dat 'ze' bellen en ik hoor het niet.
Gisterenavond laat alweer een melding dat er in het afsprakensysteem een afspraak voor me stond. Dus weer inloggen met DigiD en zien dat er met onbekend een afspraak staat van 1 minuut. Dus vandaag maar weer even uitzoeken wat dit is.
Ik merk het ook als man met hond vrolijk doorgeeft dat zijn buurvrouw ook mee gaat lopen. Maar of ik dat wil wordt niet gevraagd van tevoren. Hij geeft het gewoon door. En ik wil dat niet bij nader inzien. Dat praten wat wij samen doen, dat kan ik niet delen met een wildvreemde. Dan ging ik wel op een wandelclubje voor 55plussers.
Ik weet dat ik sowieso geen vrolijke vrouw ben om eens gezellig over niks te praten. Dus ik bel hem zo wel af. Niet meer dingen gaan doen om maar aardig te lijken. Dat ik alles wel goedvind. Zo flexibel ben.
Oh...hij laat net weten dat we toch maar met z'n tweeen zijn. Man...mijn stresslevels zitten nu al weer skyhigh!!!! Gewoon totaal onbegrepen voel ik me nu.
Merk het ook dat ik de contacten mis met mijn broer en daar teveel drama van maak. Hij mist mij kennelijk niet, maar ja...heeft de vrouw van zijn dromen gevonden, dezelfde voor de 9e keer, dus wat moet hij met een ouwe zure zus. Voorheen dagelijks contact, nu niks. Kennelijk ben ik wel misbaar.
En ik voel me een geweldige dramaqueen als ik weet en besef hoeveel echt drama veel van mijn vrienden meemaken. Zit ik te pruttelen over een loop-afspraak. Hoe luxe wil je het hebben?
7 opmerkingen:
Ik zou net zo hard balen als jij als er ongevraagd en zonder overleg even iemand toegevoegd wordt aan een wandeling, dan zou het van mij ook niet meer hoeven!
Niets mis met jouw gevoel, maar onzorgvuldig van de ander om niet eerst even met jou te overleggen, waarom er nog iemand mee zou moeten wandelen, wat is de gedachte daarachter...?
Heeft niets met drama-queen te maken, maar heel terecht, dat je deze mededeling niet kunt waarderen en al krijg je het berichtje, dat die ander toch niet meegaat, er blijft iets vervelends hangen...
Toch maar even uitpraten over het hoe en waarom van deze mededeling!
Sterkte vandaag, ook met weer die stroperige warmte...
Groetjes
Als je evenwicht wankel is, kunnen kleine zaken het makkelijk verstoren. Dat zien anderen niet en ze snappen het zo ook niet. Man met hond zou ik vertellen over hoe jij je hierbij voelt. Hij zou beter kunnen weten, als hij zich dit realiseerde.
Broer snap het ook niet. Ligt niet aan jouw karakter maar vooral aan de situatie. Hug.
Gelukkig heb je zelfkennis. Nu er nog wat aan doen.....
Tja is het erg irritant als ik zeg dat ik je goed begrijp?
Het is alsof of is het echt zo, iedereen maar over jouw grenzen gaat.
En het is al zo moeilijk om je grenzen te bewaken.
Zo een afspraak is belangrijk voor jou en zoveel vraag je niet waarom is het dan voor die ander zo moeilijk om dat te begrijpen.
En je broer. Ook voor jou belangrijk het praten met hem. Waarom beseft hij dat niet?
Op dit moment zijn het deze dingen die belangrijk voor je zijn en dan wordt er zo mee om gegaan. Je vraagt al zo weinig.
Ik voel je teleurstelling.
Gelukkig weet ik uit ervaring dat het kan veranderen en dat als je sterker benje hiermee makkelijker mee om zal gaan al blijft t kwetsend.
Daarom ben ik zo gek op dieren, mensen walsen maar over je heen, dikke kus van mij
Maar als je het kan zou ik het wel aangeven en niet vaag maar gewoon heel duidelijk zodat ze het begrijpen want soms zijn wij ook niet zo duidelijk he. Als je het goed aangeeft wat het voor jou betekent de wandeling en het bellen kunnen zij er iets mee doen. Als je het niet zegt weten ze het misschien niet dat het belangrijk is voor jou.
Ja, ik zou het zeker melden aan man met hond en broerlief.
Ik lees al jaren mee... Vertel broer en man-met-hond hoe je het voelt... Maar... Wellicht ook tijd om jezelf aan te leren anders te gaan denken!!! Op hele kleine dingen reageer je (door je 'foute' manier van denken) met Stressss... Dat kan echt anders, dat kun ook jij leren! Het maakt het leven kalmer! Mindfullness... dikke kroel!
Een reactie posten