maandag 1 januari 2018

Maximalistisch het Nieuwe jaar in.

Oudejaarsavond belde een kennis me. Ze gaf aan dat ze door alle consternatie en haar verjaardag die ze net uitgebreid had gevierd, helemaal bek-af was, nog in haar pyama liep en helemaal vergeten was om oliebollen te halen.

Het vuurwerk was hier al begonnen zo leek het wel, althans vanaf een uurtje of 18.00 mocht het officieel en dat was voor veel mensen al het startsein - zo leek het voor mij - om alvast hun halve voorraad de lucht in te schieten. Dus veel rotjes, maar nog meer siervuurwerk. En dat vond ik heel mooi om te zien.

Ik had me voorgenomen om nergens heen te moeten en thuis te blijven in mijn uppie en toch vond ik het sneu dat ik wel met wat oliebollen en appelflappen thuis zat en zij niets hadden. Dus een bakje ingepakt, paraplu op en maar door de vuurwerk- en gewone regen richting hun huis. Gelukkig ben ik wat vaster op de benen en minder schijterig dan voorheen, dus een rotje hier of daar deerde me niet.

En zo vond ik mezelf uren later nog steeds op hun bank hahah! Uiteindelijk toch voor uur U naar huis gegaan, want ik wilde op zijn tijd (uurtje vroeger dan hier) mijn broertje even bellen of appen.

Eenmaal 00.00 uur was het zo'n enorme herrie dat het geen zin had om uberhaupt iemand te bellen, want ik hoorde toch niets. Dus zoon- en dochter geappt en laten weten dat ik vandaag wel bel of app, want nu geheel doof.

Verleden jaar had ik de moed niet om naar buiten te gaan, om misschien een buurvrouw de beste wensen te geven en ook om te genieten van het vuurwerk. En nu wel. Hup..jas aan en genieten maar. Alleen al dat ik dat werkwoord in mijn hoofd had, maakte het prettiger.
Toch waren er maar weinig mensen uit mijn rijtje op straat en het waren juist anderen, die door de buurt liepen en die me een Goed Nieuw jaar wensten en we samen konden lachen om het 'gratis' vuurwerk van anderen.

Dacht terug aan tijden dat mijn kinderen jong waren en ik op zo'n avond wat ze gekscherend "Voeder" noemden moest zijn. Ik moest de stoerheid van een vader hebben, die de zoon en dochter leerde hoe je verantwoord omgaat met vuurwerk en dat ook liet zien (aansteken), maar ook een gebbetje op zijn tijd (He...mam...dat durf je zeker niet he..zelf zo'n kanonding afsteken.) en de zorgzaamheid van een moeder. Of andersom, net hoe je karakter is. Ook vaders zijn zorgzaam en moeder zijn stoer uiteraard.

En even door de buurt lopen om her en der te kijken. Zag jongetjes met hun vaders lopen en de twinkeling in hun ogen van de spanning en het aparte uur. Samen met je vader dit meemaken, hoe stoer!

Leerde mijn kinderen hoe ze veilig hun vuurwerk moesten aansteken, als het niet afging, niet nog een keer proberen, maar later dat vuurwerk in het water en daarna weggooien. We begonnen ook altijd met roken op 31 december en hielden daar op 1 januari weer mee op. Een sigaretje of sigaar (ik dan he..) om het lontje mee aan te steken. Nooit open vuur.
En de volgende ochtend de rotzooi opruimen. Niet in de goot mieteren en laten liggen, maar in de vuilnisbak. Jahaaaa mam. Hahaha!
Verrek: ik kijk even naar buiten en zie een man (type man met Noord-Afrikaans uiterlijk) vuurwerk opruimen; een soort van rode sneeuw schuiven.

Hun vader deed helaas geen pogingen om die dag met hen te vieren - na en ook voor de scheiding - en als vader dat soort dingen te leren. Jammer voor hem. Een gemiste kans om herinneringen te maken. Hij mag het met zijn tweede leg nog een keertje overdoen, maar mijn kinderen hebben daar nu al een hard hoofd in.

Nu hoeft vuurwerk zelf afsteken of kopen allang niet meer voor ze en zijn ze of met hun gezin aan het genieten van gratis vuurwerk te zien in de stad of met vrienden van de vriendschap die er is. En dat is mooi om te zien. Dat is vuurwerk van het hart.

Hier is de straat vanochtend veel minder 'rood' dan voorgaande jaren. Minder knalvuurwerk en meer siervuurwerk. Nog een paar jaar en dan is dat knallen voor particulieren wel afgelopen denk ik.

Kan ik mijn kleinkind vertellen over vroeger, hoe Oma een rotje in de brandgang gooide omdat dat zo'n lekkere echo gaf.

Maximaal geven en genieten; dat lijkt me fijn om te kunnen dit jaar. 


 Foto van Pixabay








5 opmerkingen:

Lot zei

Heerlijk blogje met die mooie herinneringen. Er wordt wel eens vergeten hoe leuk en spannend vuurwerk en herrie maken kan zijn en als herinnering van iets wat je met een ouder samen deed. Het zou jammer zijn als dat stukje verdwijnt.
Het vuurwerk was boven het dorp heel mooi en boven de Oosterschelde werden heel veel lang blijvenhangende lichten afgestoken.

Anoniem zei

Mooie herinneringen. Hier was prachtig siervuurwerk in de straat en geen knalwerk. Erg prettig.

Bertiebo zei

Gaat je lukken.. vast

Petr@ zei

Wat fijn om te lezen!
Wij hebben nog nooit vuurwerk gekocht, hooguit sterretjes, ik vind het zo'n geldverspilling. Onze jongens geven er ook niet om gelukkig.

Iris Papilio zei

Ja, als je het je kinderen veilig wilt laten afsteken zul je het zelf ook moeten durven. Mooie herinneringen, dat je de naam Voeder kreeg... ja, je was natuurlijk allebei. En de boel opruimen,haha, heel goed!
Ik heb nog nooit iets van vuurwerk in handen gehad. Ja van die sterretjes natuurlijk wel. Ik vind het trouwens ontzettend zonde van al het geld dat de lucht ingaat. Maar ja daarin ik ben ik niet de enige, maar je houdt het toch niet tegen.
Dus.. gewoon de hele avond de gordijnen open gehad en voor en achter kunnen genieten van prachtig vuurwerk met af en toe een knaller. Viel mij hier erg mee.
Vroeger thuis gingen we ook altijd de straat op. Vuurwerk kocht mijn vader niet, tot mijn broer een jaar of 14 was om het hem goed en veilig te leren afsteken.
Op het dorp gingen we wel heel veel mensen een handje geven. Tot er bij een tante van mij opeens iets van vuurwerk in haar haar terecht kwam, daarna vond ik het doodeng.
Voorlopig zijn we er weer een jaartje vanaf! Lieve groetjes!