Wegen dan een kilootje of 300. Of net iets meer. Of zoveel meer dat de weegschaal het niet meer registreren kan.
Hun lichamen zijn vervormd door het vet, wat overal zit -ook onzichtbaar binnenin de organen - en bij sommige mensen in bepaalde delen van hun lijf wordt opgeslagen, waardoor hun buik zowat op de grond hangt (dat denk ik van mijzelf ook..dat ik er zo uit zie of dat andere mensen alleen dat zien). Of hun borsten tot ver na hun navel eindigen. Of het lijkt alsof ze een pofbroek aanhebben, maar dit zijn hun benen. Die het gewicht nauwelijks kunnen dragen. Of armen als hammen, overbloezend bij de elleboog.
Hun lichamen zijn vervormd door het vet, wat overal zit -ook onzichtbaar binnenin de organen - en bij sommige mensen in bepaalde delen van hun lijf wordt opgeslagen, waardoor hun buik zowat op de grond hangt (dat denk ik van mijzelf ook..dat ik er zo uit zie of dat andere mensen alleen dat zien). Of hun borsten tot ver na hun navel eindigen. Of het lijkt alsof ze een pofbroek aanhebben, maar dit zijn hun benen. Die het gewicht nauwelijks kunnen dragen. Of armen als hammen, overbloezend bij de elleboog.
Liggen voornamelijk de hele dag in bed. En eten. En er is altijd iemand die dat eten voor ze haalt (voornamelijk haalt, want gekookt wordt er weinig, het zijn veel afhaalmaaltijden die in het buitenland relatief goedkoop zijn) en hun lijf verzorgd. Wat me ook opvalt is dat heel vaak het hele gezin al dik is. Maar vergeleken bij 300 kg is 150 kg natuurlijk maar 'slank'.
Een tijdje terug was een mooie jonge meid ook op dieet met haar hele familie en toen zat ze aan maar een 'one slice' pizza. Die hier in Nederland als een hele pizza verkocht zou worden, groot genoeg. En dan vond ze dat ze zich aan haar dieet hield. Of die man die toch maar even met het gezin mee-at en zoveel Lasagna op zijn bord gooide dat daar een heel gezin van kon eten. Qua hoeveelheid. Maar zijn gezin maakte of kocht gewoon mega grote hoeveelheden.
Waar je maag ook aan went, om veel te kunnen eten. Of 3 x opscheppen. En dan moet je op dieet terwijl de rest van je familie gewoon dooreet. Het valt me op dat hoe dunner de afvaller wordt, hoe dikker de echtgenoot of echtgenote wordt. Kan die straks ook aan de bak.
Een tijdje terug was een mooie jonge meid ook op dieet met haar hele familie en toen zat ze aan maar een 'one slice' pizza. Die hier in Nederland als een hele pizza verkocht zou worden, groot genoeg. En dan vond ze dat ze zich aan haar dieet hield. Of die man die toch maar even met het gezin mee-at en zoveel Lasagna op zijn bord gooide dat daar een heel gezin van kon eten. Qua hoeveelheid. Maar zijn gezin maakte of kocht gewoon mega grote hoeveelheden.
Waar je maag ook aan went, om veel te kunnen eten. Of 3 x opscheppen. En dan moet je op dieet terwijl de rest van je familie gewoon dooreet. Het valt me op dat hoe dunner de afvaller wordt, hoe dikker de echtgenoot of echtgenote wordt. Kan die straks ook aan de bak.
Maar wat me het meeste opvalt is dat vrijwel al deze obese mensen in hun jeugd een trauma hebben meegemaakt. Vrijwel altijd of verkrachting, misbruik of opgegroeid in een liefdeloze familie. Maar nooit met dat trauma aan de slag zijn gegaan (mea culpa).
De Obsese Bingo.
Voedsel wordt gebruikt als goedkope drug. Want het dempt het kutgevoel goed. Het gevoel dat jij totaal waardeloos bent, onzichtbaar, niet mee telt. Tijdelijk, net als andere drugs doen of alcohol, maar het dempt wel. Niets zo heerlijk als eten. En het fijne is, dat het altijd en overal voorradig is. Gewoon in de supermarkt, of bij de afhaalbalie of op stations, of zelfs op scholen en in de sportkantine.
Hoppa....Cola en andere 'drugs' vrij voorradig. Ook de light producten vallen daaronder. Op het station staat geen automaat met verse tomaatjes, brocolli roosjes of andere gezondere snacks, maar chocolade, drop, koeken en meer van dat soort zaken. Koop je een appel op het station, dan betaal je je scheel in verhouding tot een kroket of een andere vette snack.
Zag gisteren op TLC een jonge vrouw bij dat Make-over programma van Fred van Leer die 65 kg was afgevallen en er nu prachtig slank maar vooral gezonder uitziet, alleen voelde zij dat niet zo. Omdat ze zich nog op haar 'oude manier' kleedt. Lekkere veilige vesten, waarin ze zich kon verstoppen.
Maar ook hoe ze vertelde dat ze bij verschillende supermarkten shopte, want zo viel niet op dat ze 'veel' in huis haalde. Oh...hoe herkenbaar. En alsof de dames aan de kassa onthouden wat jij in je mandje hebt. Of weten of je thuis in je uppie zit of met een heel gezin.
Ben ongedurig, want zit alweer op de postbode te wachten. Gisteren was hij er rond 16.00 uur met alleen een foldertje van een parfumeriezaak.
Ben wel trots op mijzelf vandaag want heb mijn Inkomstenbelasting-aangifte verzonden. Na alles nog een keer zorgvuldig te hebben nagekeken, alle bewijsstukken opgeslagen en hoppa....digitale handtekening eronder en weg. Een paar keer mijn timer gezet en nu is het echt klaar.
Voor 2018 nu al mappen gemaakt en ook per maand opslaan en registeren wat ik aan aftrekposten heb en welk gedeelte van mijn uitkering onder uitkering valt of onder loon. Ik zou voor 2017 wellicht reiskosten kunnen aftrekken, van maar een paar maanden, maar had daar geen getekende werkgeversverklaring voor. En ga die ook niet meer krijgen, want wij hadden een juridisch conflict. En dus afgewogen of alle moeite nemen, berekeningen maken werkelijk lonend zijn of dat ik beter kan accepteren dat sommige zaken nou eenmaal zo lopen.
Dat is altijd een goede overweging. Is het sop de kool wel waard?
Liep vandaag de deur uit, met mijn OV-pas standaard in de jas, stond al bijna bij de bushalte om maar in hemelsnaam 'ergens' heen te gaan, maar besloot dat dit vluchtgedrag nogal zinloos was. Die postbode komt echt wel. Is het niet vandaag dan is het misschien volgende week wel. En je gevoelens van 'wegwezen' of niet iets naar willen meemaken kan ik beter onder ogen zien.Dat is nog goedkoper ook. He....en ondertussen, want ik liep via een omweg maar weer terug naar het winkelcentrum, toch nog een stuk gelopen. En buiten geweest, echt buiten en niet verstopt in de tuin.
En in de winkel geen drugs gehaald, maar voeding.
Daarna nog maar wat slopen gestreken, kon ik wel naar buiten kijken (komt hij al??) maar tegelijk iets rustgevends doen. En mijn slopen weer lekker gestreken.
Vanavond gegrilde groenten gemaakt, dat is een soort van binnen barbequen, maar dan op een grillplaat, dus even een half uurtje de buitendeur opengezet, want het zag er doorrookt uit binnen. Maar wel lekker; voor de variaziiiiiii.
Nu hoop ik dat het wel klaar is voor vandaag met postbezorging maar vooral dat ik morgen niet weer de hele dag hierdoor laat bepalen. Ik was al van het padje af toen ik niet op de 'normale' dag een specificatie ontving van wat ik deze week gestort zou krijgen aan fanclub-donering. Zou er wel gestort worden; is het soms stopgezet omdat ik eruit geknikkerd ben, zie je wel dat is een teken dat....pak het hyperventilatie-zakje er maar bij.
Maar er is gelukkig wel gestort, maar nog niet gespecificeerd. Kan ik in ieder geval de huur weer betalen. En zo bekijk ik per week hoe ik ervoor sta. En wanneer ik een doos moet halen om onder de brug te gaan wonen.
Voedsel wordt gebruikt als goedkope drug. Want het dempt het kutgevoel goed. Het gevoel dat jij totaal waardeloos bent, onzichtbaar, niet mee telt. Tijdelijk, net als andere drugs doen of alcohol, maar het dempt wel. Niets zo heerlijk als eten. En het fijne is, dat het altijd en overal voorradig is. Gewoon in de supermarkt, of bij de afhaalbalie of op stations, of zelfs op scholen en in de sportkantine.
Hoppa....Cola en andere 'drugs' vrij voorradig. Ook de light producten vallen daaronder. Op het station staat geen automaat met verse tomaatjes, brocolli roosjes of andere gezondere snacks, maar chocolade, drop, koeken en meer van dat soort zaken. Koop je een appel op het station, dan betaal je je scheel in verhouding tot een kroket of een andere vette snack.
Zag gisteren op TLC een jonge vrouw bij dat Make-over programma van Fred van Leer die 65 kg was afgevallen en er nu prachtig slank maar vooral gezonder uitziet, alleen voelde zij dat niet zo. Omdat ze zich nog op haar 'oude manier' kleedt. Lekkere veilige vesten, waarin ze zich kon verstoppen.
Maar ook hoe ze vertelde dat ze bij verschillende supermarkten shopte, want zo viel niet op dat ze 'veel' in huis haalde. Oh...hoe herkenbaar. En alsof de dames aan de kassa onthouden wat jij in je mandje hebt. Of weten of je thuis in je uppie zit of met een heel gezin.
Ben ongedurig, want zit alweer op de postbode te wachten. Gisteren was hij er rond 16.00 uur met alleen een foldertje van een parfumeriezaak.
Ben wel trots op mijzelf vandaag want heb mijn Inkomstenbelasting-aangifte verzonden. Na alles nog een keer zorgvuldig te hebben nagekeken, alle bewijsstukken opgeslagen en hoppa....digitale handtekening eronder en weg. Een paar keer mijn timer gezet en nu is het echt klaar.
Voor 2018 nu al mappen gemaakt en ook per maand opslaan en registeren wat ik aan aftrekposten heb en welk gedeelte van mijn uitkering onder uitkering valt of onder loon. Ik zou voor 2017 wellicht reiskosten kunnen aftrekken, van maar een paar maanden, maar had daar geen getekende werkgeversverklaring voor. En ga die ook niet meer krijgen, want wij hadden een juridisch conflict. En dus afgewogen of alle moeite nemen, berekeningen maken werkelijk lonend zijn of dat ik beter kan accepteren dat sommige zaken nou eenmaal zo lopen.
Dat is altijd een goede overweging. Is het sop de kool wel waard?
Liep vandaag de deur uit, met mijn OV-pas standaard in de jas, stond al bijna bij de bushalte om maar in hemelsnaam 'ergens' heen te gaan, maar besloot dat dit vluchtgedrag nogal zinloos was. Die postbode komt echt wel. Is het niet vandaag dan is het misschien volgende week wel. En je gevoelens van 'wegwezen' of niet iets naar willen meemaken kan ik beter onder ogen zien.Dat is nog goedkoper ook. He....en ondertussen, want ik liep via een omweg maar weer terug naar het winkelcentrum, toch nog een stuk gelopen. En buiten geweest, echt buiten en niet verstopt in de tuin.
En in de winkel geen drugs gehaald, maar voeding.
Daarna nog maar wat slopen gestreken, kon ik wel naar buiten kijken (komt hij al??) maar tegelijk iets rustgevends doen. En mijn slopen weer lekker gestreken.
Vanavond gegrilde groenten gemaakt, dat is een soort van binnen barbequen, maar dan op een grillplaat, dus even een half uurtje de buitendeur opengezet, want het zag er doorrookt uit binnen. Maar wel lekker; voor de variaziiiiiii.
Nu hoop ik dat het wel klaar is voor vandaag met postbezorging maar vooral dat ik morgen niet weer de hele dag hierdoor laat bepalen. Ik was al van het padje af toen ik niet op de 'normale' dag een specificatie ontving van wat ik deze week gestort zou krijgen aan fanclub-donering. Zou er wel gestort worden; is het soms stopgezet omdat ik eruit geknikkerd ben, zie je wel dat is een teken dat....pak het hyperventilatie-zakje er maar bij.
Maar er is gelukkig wel gestort, maar nog niet gespecificeerd. Kan ik in ieder geval de huur weer betalen. En zo bekijk ik per week hoe ik ervoor sta. En wanneer ik een doos moet halen om onder de brug te gaan wonen.
4 opmerkingen:
Ach gussie. Ik hoop dat vandaag een betere dag wordt voor je, dan gisteren. Die verdien je wel!
Kut zooi! (Excusez le mot)
Als je er zo naar kijkt is werken zo gek nog niet.
Sterkte en laat je niet naaien.
Herkenbaar, maar neem je eigen leven in de hand, iov dat anderen te laten bepalen. Vertrouwen in je zelf hebben dat whatever je het wel kunt handelen.
Ach lieve gematigde Optimist, wat schrijf je toch leuk, ook al valt het leven soms niet mee.
Ik kan mezelf ook vrij zwaar de put in denken, maar gelukkig kan ik ook om mezelf lachen. Als een boer met kiespijn welliswaar, maar als dat niet meer lukt lijkt het einde wel nabij soms he.
Een reactie posten