Leegloop en boeken

Nou ja, leegloop van mijn darmen dan vannacht.

Sliep onrustig, toch nog te warm en te klam voelde alles, verwisselde een kussen voor een droog kussen (wat heerlijk dat dat gewoon kan) en voelde het al rommelen. Werd een paar keer wakker en luisterde dan maar naar het luisterboek Stromboli van Saskia Noort. Waar ik nou ook niet echt vrolijk of rustig van word.

En ook nog even gemene kramp in mijn bovenbeen. Dan moet ik hardop tegen mijzelf zeggen dat ik nu een extra pilletje Magnesium ga nemen, een banaan ga eten (yeah...gelukkig had ik er nog 1) en daarna weer rustig, vooral rustig ga liggen. Dat rustig lukte niet helemaal door de leeglopende darmen. Maar toch wel weer in slaap gedommeld.

En niet in de aloude valkuil doemdenken duiken. Dat heeft geen zin. En maak je ook helemaal niet druk over de fanclub. Hun fout. Gisteren lag er bij thuiskomst ook nog een brief op de mat. Zelfde foute bericht. Ergens volgende week ga ik wel bellen of het al opgelost is. Uberhaupt of het is opgemerkt. Niet mijn hele week daardoor laten verpesten.

Was gisterenavond net op tijd thuis voor de grote buien en kennelijk harde wind. Alles staat hier gelukkig nog. Vanochtend alweer regen, maar dat zijn kleine, doch harde buien. Hoop dat ik net tussen 2 buien door richting mijn dochter kan reizen. Momenteel regent en onweert het hier.

En anders niet. Dan word ik maar nat. Ze heeft gelukkig een droger, dus alles is weer op te lossen.

Deze periode heb ik bewust geen goedkope treinkaartjes gekocht. Omdat ik al wist dat ik daar 'de kracht' niet voor had. Om naast structureel (wel tijdelijk gelukkig) op te passen ook nog de hort op te gaan. En ik vind het belangrijk dat wat ik heb beloofd, ik kan nakomen. Merk wel dat het me makkelijker af gaat dan in het begin. Vooral omdat ik nu veel meer het plezier zie in plaats van de plicht. En dat ik weer een beetje vertrouwen krijg in mijn eigen lichaam en geest.

Hoop dat ik in september weer ergens heen kan. Met vrienden probeerden we een afspraak te plannen in augustus, maar dat lukte niet makkelijk. Dus hoop dan wel. En meteen het eerste weekend heb ik een uitnodiging van een lieve vriendin die haar verjaardag viert.

Moest gisteren zo lachen om mijn kleindochter. We keken naar Teletubbies over dieren en we zagen een lammetje. Die riep: Beh. Waarop kleindochter dat ook zei. Zo schattig!

Als ik haar voorlees over een konijn en zijn auto, dan wijst ze naar haar eigen konijn. En pakt hem er gauw bij en knuffelt 'm nog even stevig. Heerlijk kind. Wat hou ik van haar. En ben ik dankbaar dat ik dat mag meemaken. Onbetaalbaar.