Teveel geschop, gescheld en slaan. Door ouders, door broers en door mensen om hen heen. Als iets voorvalt wat niet aan de norm van de meute voldoet, wordt je in elkaar geramd. Dat doet allerlei scenes van vroeger thuis weer opflikkeren en daar ben ik wel klaar mee. Al die agressie, passief of actief. Het gevoel van vastzitten in een dikke zware modder van armoedigheid en armzaligheid en het lot van vrouw zijn; geen uitzicht op een beter leven dan maar trouwen met iemand. Ik zat helemaal klem tegen de leuning van de bank. Niet een ontspannen houding merkte ik.
Nee, vond het erg mooi, maar zeer zwaarmoedig. Alleen die blikken in de ogen. Och germ. En zwaarmoedigheid is niet wat mijn ziel nodig heeft momenteel. Maar Licht, liefde en mooie dingen.
Eerst gisteren maar rondje Bless the House gedaan. Ietwat later dan normaal wat ik had eerst een jaarlijkse afspraak met de huisarts voor mijn diabetescontrole. Dat was allemaal onder controle en dat ik wat zwaarder was geworden dan bij mijn laatste afspraak, was 'normaal' rond deze tijd van het jaar zei hij. Voelde me niet schuldig noch stom want ik zag het en weet het, zelf gedaan en snap ook hoe en waarom. Las ergens dat (gewone) mensen wel 4 tot 6 kg kunnen aankomen in de Feestmaanden. Maar mijn waarden waren stabiel, geen eiwit in de urine dus tevreden. En door maar weer.
Werd nogal klam wakker vanochtend, dus hoppa...beddegoed lekker in de was en straks mijn bed schoon en frips opmaken. Word ik altijd zen van. Ook in het kader van goed voor mijzelf zorgen. En verder me blijven voorhouden dat er ook niks hoeft. Niks. Laat me niet opjagen, niet weer en niet meer. Zit nu ergens onder aan de ladder van ambities en inkomsten en begin steeds beter te zien waar de waarde van het leven echt in zit.
En natuurlijk...komt er zo'n fraaie reclame langs van een vakantie-villa in het zonnige zuiden, dan zal ik best daar ook eens henen willen. Maar goed; nu en voorlopig kunnen dat soort dingen helemaal nooit meer. Wen er maar an!
Blijf kijken naar alles wat er wel is. Zomaar twee blinde vinken in de tuin. Kleinkind wat lekker groeit.
Waai ondertussen bijna mijn huis uit, maar dat is ook fijn om de muizenissen uit mijn kop te laten waaien.
Geen zon te zien gisteren, dus doe ik lekker vroeg maar zelf wat lichtjes aan. Kreeg van mijn zoon voor Kerstmis een hele geurige kaars uit Schotland. Nee, ruikt niet naar Whisky, maar naar allerlei kruiden en specerijen. En prachtig om te zien en geeft ook mooi licht.
Zo, nu even het beddegoed uit de was halen en ophangen. Ruikt ook weer lekker.
Foto van Pixabay
5 opmerkingen:
Dat is eens wat anders dan je kop in het zand steken. Arme vos.
Ik had heel veel behoefte aan citrusgeuren, waarom vraag ik me niet eens af. Gelukkig had ik olie in huis. Kan er blij van worden. liefs
Blinde vinken in de tuin?
Dat zijn toch een soort van gehaktrolletjes met een plakje vleeswaar eromheen gewikkeld?
Mooi van je controle!
Ik zie ook allemaal meer gewicht en hogere suikers. Een ramp voor mijn statistieken, januari ;)
Volgend jaar neem ik die maand vrij.
Goed idee. Ik ga morgen ook de bedden weer eens verschonen.
Hier waait het stevig, maar ik vind het nog meevallen. Geeft niet, want ik hou niet zo van harde wind.
Een reactie posten