Foto van Pixabay
Want ook al hoorde ik vorige week dat alles in orde was, toch wilde deze ambtenaren nog meer van mijn blote billen zien.
Ach...zien ze ook eens het daglicht.
Al verlang ik soms heftig naar De Put, zoals Jan Mulder dat omschrijft in zijn debuutroman Liefde & Aardbevingen. Maar met mijn blote te dikke billen zal ik waarschijnlijk wel blijven steken halverwege. Just my luck.
In een digitale wereld moet ik nu allerlei stukken op papier aanleveren. Dus eerst alles printen en dan weer opsturen of langsbrengen. Waar er waarschijnlijk een stagiaire is die alles in zit te scannen. Voor het digitale archief.
8 opmerkingen:
Zo blij dat ik aow heb, geen vetpot, maar vrij van gezeur, gezever, gecontroleer, paarse krokodillen.
Je hebt het er gewoon puur druk mee.
Het begint zo zoetjesaan op een soap te lijken.
Ik bewonder je doorzettingsvermogen.
Tjonge jonge ze houden je bezig! Sterkte!
Sterkte. Ik zie geen maan. Helaas is het hier bewolkt.
Oh ik herken die stompzinnige eisen en beslissingen. Wat was ik blij,toen ik pensioen kreeg.Van alle ellende af.
Vooral de paradox die uit die laatste zinnen spreekt vind ik treffend maar ook schrijnend. Wat een gedoe allemaal!
… Hier moest ik toch even om grinniken! Je weet het weer zo heerlijk droog te omschrijven, die bureaucratie, en hoe moeilijk ze het mensen kunnen maken!
Het is een absurde en omgekeerde wereld daar bij het UWV. Ik wens je veel sterkte.
Een reactie posten